Από τον Νικηφόρο Γκολέμη // *
Δυναμικά ξεκίνησε η εβδομάδα με τον Παύλο Πολάκη να παίζει φουλ επίθεση εναντίον της δημοσιογράφου του Alpha, Ευαγγελίας Τσικρίκα, η οποία στο πλαίσιο της συνέντευξης του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, είχε απευθύνει μια ερώτηση – τοποθέτηση στον Αλέξη Τσίπρα για τις τηλεοπτικές άδειες και τους όψιμους απολυμένους συναδέλφους της.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Η Ευαγγελία Τσικρίκα είναι ένα δημόσιο πρόσωπο που «μπαίνει» στα σπίτια μας καθημερινά μέσω των ρεπορτάζ της στο κανάλι που απασχολείται. Ως εκ τούτου, όχι μόνο δεν είναι υπεράνω κριτικής αλλά, αντιθέτως, οφείλει να κρίνεται και να αξιολογείται για την εγκυρότητα και των γεγονότων και την αντικεμενικότητα, με την οποία τα παρουσιάζει, καθώς και για τη νηφαλιότητα και το ανοικτό πνεύμα των τοποθετήσεών της. Δεν έχει όμως κανείς το δικαίωμα να την κρεμάσει στα μανταλάκια για μία επαγγελματική φωτογραφία.
Οι αναπληρωτές υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται είχαν την τιμητική τους την εβδομάδα αυτή, αφού τη σκυτάλη πήρε η Θεανώ Φωτίου, η οποία μάς είπε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι οι συντάξεις δεν μειώθηκαν και δραματικά. Κι ενώ θα περίμενες από την Αναπληρώτρια Υπουργό Κοινωνικής Αλληλεγγύης να συνεχίσει την πρόταση με ένα «επειδή», να παραθέσει κάποιο επίσημο στοιχείο και να τελειώσει με ένα «ορίστε», εκείνη μας είπε ότι έτσι της λένε οι συνταξιούχοι στον δρόμο. Αρχίζω να ανησυχώ για το πού βαδίζει η κυρία υπουργός. Από την τόσο βαρυσήμαντη και ουσιαστική τοποθέτηση της Θεανούς, βασισμένη σε αδιάψευτα στοιχεία, γέλασα τόσο πολύ που μου κάηκαν τα… γεμιστά.
Δεν είναι όμως μόνο η Θεανώ Φωτίου που ρωτάει τους πολίτες στον δρόμο, αφού κι ο ΣΥΡΙΖΑ ρωτάει τους πολίτες, στο διαδίκυτο αυτή τη φορά. Κυκλοφόρησε λοιπόν το ερωτηματολόγιο του κόμματος, το οποίο δυστυχώς σταμάτησα όταν έπεσα στην ερώτηση 8. Προφανώς, η γνώμη σου μετράει μόνο εάν ενημερώνεσαι από τα παρακάτω μέσα.
Πού έγκειται το ενδιαφέρον θα αναρωτηθείτε. Σίγουρα όχι στο γεγονός ότι οι συντάκτες δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα εισαγωγικά από την παρένθεση – αυτό ήταν μάλλον αναμενόμενο. Η επιστολή αυτή όμως αναδεικνύει τα μείζονα κοινωνικά ζητήματα που ανακύπτουν με την παρατεταμένη φιλοξενία και παραμονή προσφύγων στη χώρα μας. Και επειδή οφείλουμε να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρει και τα του Θεού τω Θεώ, είναι απολύτως θεμιτό να εκφράζουν οι γονείς την ανησυχία τους για την υγεία των παιδιών τους, ειδικά όταν ο ΙΣΑ είχε καταγγείλει προ ολίγών ημερών ελλείψεις σε βασικά εμβόλια για τα hotspots. Και σταματάμε όμως εκεί. Διότι ακόμα κι αν δεχθούμε την ύπαρξη υγειονομικού θέματος, αυτό θα αφορούσε ενδεχόμενη συναναστροφή των «γηγενών» με τα προσφυγόπουλα. Κάτι τέτοιο όμως δεν προβλέπεται, αφού με βάση το πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας τα παιδιά των προσφύγων θα έρχονται στο σχολείο το απόγευμα, μετά το πέρας των μαθημάτων για τα ελληνόπουλα. Τι φοβούνται λοιπόν οι ανήσυχοι γονείς του Ωραιοκάστρου; Μήπως και μολυνθεί το… κτήριο;Η πραγματική έγνοια των γονέων του Ωραιοκάστρου δεν είναι επομένως η υγεία των παιδιών τους. Αυτή δεν αντιμετωπίζει κανέναν κίνδυνο. Στην πραγματικότητα, οι κάτοικοι του Ωραιοκάστρου τρέμουν στην ιδέα ότι τα θρανία που θα κάθονται τα παιδιά τους το πρωί θα τα έχουν ακουμπήσει την προηγούμενη πρόσφυγες. Κι αν αμφιβάλλετε γι’ αυτό, αρκεί παρά να ρίξετε μια ματιά στην τοπική αυτοδιοίκηση του δήμου, η οποία είναι εν πολλοίς ένας καθρέφτης των πολιτών του. Με έναν δήμαρχο που κάθεται στα καφενεία και καλεί τους στωικούς ακροατές του να δείρουν όποιον φιλοξενεί στα σπίτια του πρόσφυγες, το Ωραιόκαστρο αναμφίβολα έχει πάρει τον δρόμο του εκφασισμού. Πού πρέπει να πέσει όμως το μερίδιο της ευθύνης;
Στο Ωραιόκαστρο έχουν καταλύσει αρκετοί πρόσφυγες, ενώ και το στρατόπεδο των Διαβατών που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση, χρησιμοποιείται ως κέντρο φιλοξενίας. Ζώντας κάτω από ντροπιαστικές συνθήκες, είναι απολύτως λογικό οι πρόσφυγες να εξεγείρονται συχνά, αξιώνοντας μια ανθρώπινη διαμονή. Επακόλουθο είναι οι κάτοικοι του Ωραιόκαστρου να νομίζουν ότι απειλούνται, φοβούμενοι ότι ανά πάσα στιγμή οι εξαθλιωμένοι πρόσφυγες θα μπορούσαν να στραφούν εναντίον τους. Αυτό προφανώς και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για τη φασίζουσα συμπεριφορά που επιδεικνύουν οι δημότες, αποτελεί όμως έναν παράγοντα που επιταχύνει την εμφάνιση τέτοιου είδους συμπεριφορών, βοηθώντας τα καταπιεσμένα αισθήματα των πολιτών να βγουν στην επιφάνεια. Εξάλλου, για να απαιτήσεις την αλληλεγγύη, είναι απαραίτητο να έχεις δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες, έτσι ώστε να ωριμάσει το ανθρωπιστικό πνεύμα. Με τη φροντίδα των προσφύγων να έχει αφεθεί σε αμφιβόλου προελεύσεως και ποιότητος ΜΚΟ και τη γενικότερη αδιαφορία που επιδεικνύεται, η στοχοποίηση μιας ομάδας πολιτών φαντάζει η εύκολη λύση που εξαφανίζει από το προσκήνιο το πραγματικό επίκεντρο του προβλήματος.
Σε κάθε περίπτωση, οι πολίτες του Ωραιοκάστρου δεν είναι άμοιροι ευθυνών, ούτε παγιδευμένοι στη δίνη μιας ανυπόφορης κατάστασης, όπως θέλουν να παρουσιάζονται, με τις ανησυχίες για τις μολύνσεις να είναι απλώς το πρόσχημα πίσω από το οποίο κρύβονται τα ρατσιστικά τους φρονήματα. Αν κάποιος είναι μολυσμένος στο Ωραιόκαστρο, αυτός είναι μάλλον τα παιδιά των γονέων αυτών, τα οποία γαλουχούνται μέσα σε ένα περιβάλλον ρατσιμού και μισαλλοδοξίας.
* Σε μια εποχή που όλοι διατείνονται ότι έχουν πληροφορίες εκ των έσω, αποφασίζω να κάνω τη διαφορά, γράφοντας εκ των έξω. Εκ των έξω κομματικά, αλλά και γεωγραφικά, αφού παρακολουθώ τις εξελίξεις από ένα δωμάτιο 12 τετραγωνικών στον 12ο όροφο μιας φοιτητικής εστίας στη Χαϊδελβέργη όπου σπουδάζω. Τόσο μακριά και ταυτόχρονα τόσο κοντά, χάρη στις τεχνολογικές ανέσεις που απολαμβάνουμε. Εκ των έξω λοιπόν κάθε Κυριακή για μια διαφορετική ανασκόπηση της εβδομάδας.
