Του Νικηφόρου Γκολέμη //
Οι εργασίες του συνεδρίου ΣΥΡΙΖΑ έκλεισαν, ο Αλέξης επανεξελέγη με το… σταλινικό 93,5% και έδειξε ότι εντός κόμματος είναι ο απόλυτος κυρίαρχος. Εκτός έδρας βέβαια τα βρήκε… μπαστούνια καθόλη την εβδομάδα, αφού από τη μία η απόφαση του ΣτΕ και από την άλλη το αποτυχημένο ευρωπαϊκό τουρ για την απομείωση του χρέους, αποτέλεσαν ισχυρά ραπίσματα αφύπνισης και… υπενθύμισης για τον ίδιο και την κυβέρνησή του ότι τα πράγματα κάθε άλλο παρά καλώς βαίνουν.
Το ΣτΕ λοιπόν (εν μέσω τεταμένου κλίματος, όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά την αποκάλυψη… περιπετειών ενός εκ των δικαστών του) έκρινε παραδεκτές τις προσφυγές των καναλιών ενάντια στη διαδικασία της δημοπράττησης των αδειών και αναμένουμε πλέον την απόφαση για τη συνταγματικότητα ή μη του νόμου Παππά. Αν κρίνουμε από τον μέσο χρόνο απονομής της δικαιοσύνης στην Ελλάδα, η απόφαση θα βγει σε δυο χρόνια το λιγότερο, αλλά επειδή εδώ έχουμε να κάνουμε με πολίτες…. α’ κατηγορίας, δεν χωράει αμφιβολία ότι η αγωνία δεν θα μας φάει για πολλές μέρες ακόμα. Άντε και με τη νίκη! Να κερδάμε θέλω!
Στο θέμα του χρέους τώρα, ο πρωθυπουργός πραγματοποίησε ορισμένες ευρωπαϊκές συναντήσεις, για να εισπράξει για πολλοστή φορά τα εύηχα «nein» της γερμανικής πλευράς, ομού μετά των ευγενικών δημοσιευμάτων της «Bild». Ήρθε, είδε… απόειδε ο σύντροφος Αλέξης και οι επόμενες ημέρες θα τον βρουν ιδιαιτέρως απασχολημένο, αφού, με το χαρτί της απομείωσης πλέον καμμένο, θα χρειαστεί να εφεύρει έναν πρωτοποριακό τρόπο, για να περάσει τα μέτρα. Βάσει των επιδόσεών του μέχρι ώρας στον τομέα αυτό, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι ο πρωθυπουργός δεν θα μας απογοητεύσει με την ευρηματικότητά του.
Στην αντίπερα όχθη, η ΝΔ προφανώς και δεν κάνει αντιπολίτευση αφού έχει σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθεί. Και τι πιο σοβαρό από το συνέδριο επανίδρυσης της ΟΝΝΕΔ, στο πλαίσιο του οποίου ο καθ’ όλα επιτυχημένος και προπαντός αυτοδημιούργητος επιστήμων Κυριάκος δήλωσε ότι θέλει τους νέους «στα ψηφοδέλτια, στην επόμενη ΚΟ, στο facebook και το twitter». Στο facebook και στο twitter θέλει τους νέους ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Και πού αλλού να τους ήθελε; Στους δρόμους να διεκδικούν; Άσε που το facebook έχει και τόσο ωραία παιχνίδια. Στη διάρκεια της ίδιας ομιλίας ο Κυριάκος ανέφερε, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ταυτιστεί κάπως με το νεανικό ακροατήριο, πως «δεν είναι κουλ το θράσος και η ασχετοσύνη». Εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα με τον πρόεδρο. Δεν είναι καθόλου κουλ να μην μπορείς να διαχωρίσεις τους Γάλλους φιλοσόφους. Ειδικά αν έχεις και τρία πτυχία.
Σε αυτό το σημείο, εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος, ποιες τελοσπάντων θα είναι οι διαφορές της νέας ΟΝΝΕΔ με την παλαιά. Προσωπικά, δεν βρίσκω καμία προοπτική για κάτι καινούριο και «φρέσκο». Η ΟΝΝΕΔ θα παραμείνει ένας σταθερός μηχανισμός… παραγωγής μελλοντικών κορυφαίων γαλάζιων καρεκλοκεντάυρων, ενώ είμαστε βέβαιοι ότι θα εξακολουθήσει να λαμβάνει τις αποφάσεις με τη… χαρακτηριστική ωριμότητα που τη διακρίνει. Ίσως να μην δέρνει αντιφρονούντες όπως έκανε παλαιότερα (έχουν αλλάξει και οι εποχές εξάλλου), αλλά σε γενικές γραμμές θα κινηθεί στα ίδια νερά. Τα στάσιμα.
Σε άλλα νέα, ένας χρυσαυγίτης από τους… σοβαρούς, από αυτούς που κατεβαίνουν στον πολιτικό στίβο, εκτέλεσε συμπολίτη μας για μια κάμερα ασφαλείας. Αν αυτοί είναι οι χρυσαυγίτες που πολιτεύονται, φανταστείτε το ποιόν εκείνων που μένουν μακριά από τη δημοσιότητα και τα αξιώματα, για να οργανώνονται στα τάγματα εφόδου. Κι αυτή η εγκληματική οργάνωση συνεχίζει να δρα ανενόχλητη, αφού η δίκη αναμένεται να τραβήξει ακόμα για μεγάλο χρονικό διάστημα, μαζί με τη δικαίωση (αν ποτέ έρθει) των θυμάτων της. Βλέπετε, ούτε ο Αιγύπτιος ψαράς, ούτε η Μάγδα Φύσσα έχουν κάποιο κανάλι. Ίσως έτσι να μπορούσαν να εξασφαλίσουν συντομότερες διαδικασίες, αλλά δυστυχώς… ατύχησαν.
Θα κλείσουμε με το εξωτερικό δελτίο και τις αγαπημένες ΗΠΑ, το «πρότυπο δημοκρατίας» κατά πολλούς, όπου ολοκληρώθηκαν οι τηλεμαχίες Κλίντον-Τραμπ. Παρόλο που το τρίτο debate ήταν ελαφρώς ουσιαστικότερο από τα άλλα δύο, τα οποία έμοιαζαν περισσότερο με ξεκατίνιασμα επονειδίστου εκπομπής της βραδινής-μεταμεσονύχτιας ζώνης, το αδιέξοδο για τον αμερικανικό λαό παραμένει,αφού καλείται να επιλέξει –αυτή τη φορά πιο έντονα από ποτέ- το «μη χείρον». Όπως εξάλλου πολύ εύστοχα παρατηρούν οι υποστηρικτές του Μπέρνι Σάντερς, «ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να χάσει αυτές τις εκλογές από τον Τραμπ είναι η Χίλαρι».
