Του Παύλου Θ. Κάγιου //
Γαλλική φινέτσα στο «50 φορές άνοιξη» και μελαγχολική κριτική στα αμερικάνικα τραύματα στην «Τελευταία σημαία» διαθέτουν τα δύο από τα πιο συμπαθητικά νέα φιλμ της εβδομάδας – ενώ για τους σινεφίλ αρχίζει το Ταινιόραμα με καταιγισμό καλών ταινιών στο «Άστυ».
«50 φορές άνοιξη»
Γλυκόπικρη κομεντί με γαλλική φινέτσα σκηνοθετημένη από την Μπλαντίν Λενουάρ που σηματοδοτεί την επιστροφή της ηθοποιού και σκηνοθέτιδας Ανιές Ζαουί στη μεγάλη οθόνη. Η ταινία ήταν μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στη Γαλλία και ήδη έχει διανεμηθεί με επιτυχία στη Μεγάλη Βρετανία, στην Ισπανία, στην Ιταλία και στην Αυστραλία. Στην Ελλάδα έκανε πρεμιέρα στο 19ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας παρουσία της σκηνοθέτιδας.
Ένα ιδιαίτερα διασκεδαστικό μείγμα χιούμορ, ειλικρίνειας και ευαισθησίας, αυτή η καλόκαρδη ρομαντική κομεντί εστιάζει σε μια μεσήλικη γυναίκα που βρίσκεται στη δίνη προσωπικών και επαγγελματικών αλλαγών. Η πενηντάχρονη Ορόρ Ταμπόρ, έχοντας αποφασίσει να χωρίσει από το σύζυγό της, χάνει τη δουλειά της και ταυτόχρονα μαθαίνει ότι θα γίνει γιαγιά. Νιώθει ότι η ζωή της βρίσκεται σε ένα τέλμα και ότι σιγά-σιγά περιθωριοποιείται. Αλλά όταν ξανασυναντά τυχαία τον έρωτα των νεανικών της χρόνων, κάτι αρχίζει να αλλάζει.
Η Ανιές Ζαουί αποτελεί μια σπουδαία μορφή του γαλλικού σινεμά όχι μόνο ως ηθοποιός, αλλά και ως σεναριογράφος με συνεργασίες με τον σπουδαίο Αλέν Ρενέ (Smoking/No Smoking, Η ζωή είναι ένα τραγούδι) και ως σκηνοθέτις με το ντεμπούτο της Περί Ορέξεως (2000) να φτάνει μέχρι την υποψηφιότητα για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ. Εδώ επιστρέφει τόσο ως συνεργάτης στο σενάριο, κυρίως και πάνω από όλα, όμως, ως πρωταγωνίστρια για να δώσει συγκινητική ερμηνεία ως Ορόρ.
Η Μπλαντίν Λενουάρ στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της τοποθετεί τη γλυκόπικρη όσο και αστεία ιστορία της σε μια μικρή επαρχιακή γαλλική πόλη αξιοποιώντας στο έπακρο το μικρόκοσμό της και τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας. Το αποτέλεσμα είναι ένας θαυμάσιος, πνευματώδης, με λεπτές αποχρώσεις ύμνος στη δίψα για ζωή σε κάθε ηλικία.
Σκηνοθεσία: Μπλαντίν Λενουάρ
Παίζουν: Ανιές Ζαουί, Τιμπό ντε Μονταλεμπέρ, Πασκάλ Αρμπιγιό, Λου-Ρόι Λεκολινέτ
«Η τελευταία σημαία»
Αν ήταν πιο τολμηρή η μελαγχολική ματιά του σκηνοθέτη Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ θα ειχαμε έναν νέο «Γυρισμό» – το φιλμ του Χαλ Άσμπι με τους Γιόν Βόιτ, Τζέιν Φόντα, Μπρους Ντερν… Παρά το «σεναριακό στρογγύλεμα» της ιστορίας, η πικρή κριτική στην εξουσία παραμένει – έστω κι αν στο τέλος όλο το φιλμ υποκλίνεται στην… τιμή της πατρίδας!
Βρισκόμαστε στο 2003, τριάντα χρόνια αφότου υπηρέτησαν μαζί στην ίδια μονάδα, στον πόλεμο του Βιετνάμ, ο πρώην γιατρός του Ναυτικού Σώματος, Λάρι «Ντοκ» Σέφερντ, επανενώνεται με τους πρώην Πεζοναύτες Σαλ Νίλον και Ρίτσαρντ Μούλερ, προκειμένου να φέρουν εις πέρας μία άλλου είδους αποστολή. Ζητάει την παρέα τους, τη βοήθεια και τη στήριξή τους προκειμένου να θάψει τον μονάκριβο γιο του, έναν Πεζοναύτη που λίγες μέρες πριν έχασε τη ζωή του στο Ιράκ, όπου υπηρετούσε τη θητεία του. Ο Ντοκ αποφασίζει να μη θαφτεί ο γιος του – με τιμές ήρωα – στο στρατιωτικό νεκροταφείο του Άρλινγκτον. Αντιθέτως, παίρνει το φέρετρο έχοντας ως σκοπό να το μεταφέρει με τη βοήθεια των παλιών του φίλων στην ιδιαίτερη πατρίδα του, και να αναπαυθεί εκεί για πάντα το παιδί του. Καθώς κάνουν το γλυκόπικρο και ιδιαίτερο αυτό ταξίδι, οι τρεις παλιοί φίλοι αναπολούν το παρελθόν και προσπαθούν να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι ο πόλεμος συνεχίζει να διαμορφώνει τη ζωή τους.
Κρίμα που, τελικά, χάνεται μια σπουδαία ευκαιρία να ασκηθεί κριτική στους πολεμοκάπηλους όλων των εποχών που στο όνομα της πατρίδας σέρνουν στο θάνατο χιλιάδες πολίτες.
Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ
Παίζουν: Μπράιαν Κράνστον, Στιβ Καρέλ, Λόρενς Φίσμπερν
«Too Much Info Clouding Over my Head»
Αν ο σκηνοθέτης της ταινίας δεν τα έκανε όλα μόνος του και συνεργαζόταν – τουλάχιστον στο σενάριο – θα μπορούσε να προκύψει κάτι διαφορετικό… Και ναι μεν είναι έξυπνη η ιδέα με τον φιλόδοξο 30αρη σκηνοθέτη και γεμάτο ψυχαναγκασμούς και σε υπαρξιακή κρίση, να
προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για μια ταινία που δεν… θέλει να κάνει, αλλά το εύρημα «τελειώνει» νωρίς και από ένα σημείο και μετά δεν ξέρει πού να πάει….
Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης,
όπου κι απέσπασε το μεγάλο βραβείο FIPRESCI της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου για την Καλύτερη Ελληνική Ταινία του Φεστιβάλ,
το Βραβείο Κέντρου Κινηματογράφου Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη και το Βραβείο της ΕΡΤ ‘New Cinema’.
Σκηνοθεσία: Βασίλης Χριστοφιλάκης
Παίζουν: Κίττυ Παϊταζόγλου, Βασίλης Χριστοφιλάκης, Νικολίτσα Ντρίζη, Ζήσης Ρούμπος, Ελένη Ουζουνίδου, Ελίνα Ριζου, Λένα Δροσάκη, Άλκηστις Πουλοπούλου, Κωνσταντίνα Μιχαήλ, Νίκος Μαγδαληνός
«Βασιλικοί γάμοι»
Ιστορικό φιλμ από βιβλίο της Σαντάλ Τομά που μας επιστρέφει στο 1721, τότε που ο Φίλιππος της Ορλεάνης, Αντιβασιλέας της Γαλλίας, είχε μια τολμηρή ιδέα… Ο εντεκάχρονος Λουδοβίκος ΙΕ’ πρόκειται να στεφθεί βασιλιάς και μια «πριγκιπική ανταλλαγή» θα επέτρεπε στη χώρα να διασφαλίσει την ειρήνη με την Ισπανία μετά από μακροχρόνιο πόλεμο, ο οποίος έπληξε οικονομικά και τα δύο βασίλεια. Ο Αντιβασιλέας προτείνει να παντρευτεί ο διάδοχος του Ισπανικού θρόνου την κόρη του, Δεσποινίδα του Μονπενσιέ, και σε αντάλλαγμα να παντρευτεί ο Λουδοβίκος ΙΕ’ την τετράχρονη πριγκίπισσα της Ισπανίας. Έτσι, οι μικροί μελλόνυμφοι θα γίνουν, παρά τη θέλησή τους, πιόνια στα παιχνίδια εξουσίας των ενηλίκων.
Σκηνοθεσία: Μαρκ Ντουγκέν
Παίζουν: Λαμπέρ Ουίλσον, Αναμαρία Βαρτολομέι, Ολιβιέ Γκουρμέ, Κατρίν Μουσέ, Κέισι Μοτέ Κλάιν
«Εσύ αποφασίζεις»
Άλλη μια γαλλική κομεντί που προσφέρεται για καλοκαιρινή κατανάλωση σε θερινό σινεμά. Μια γυναίκα – δύο άντρες – κομπολόι δίχως χάντρες έλεγε το παλιό ελληνικό τραγούδι που, φυσικά, στις μέρες μας ως αστείο το εκλαμβάνεις…
Η Τζουλιέτ όμως της ταινίας αδυνατεί να αποφασίσει για οτιδήποτε καθώς έχει μάθει να αποφασίζουν άλλοι για αυτήν, συνήθως ο πατέρας ή ο αδερφός της. Μέχρι που γνωρίζει δύο γοητευτικούς άνδρες και αυτή τη φορά θα πρέπει μόνη να επιλέξει ποιος είναι αυτός που αγαπάει πραγματικά…
Σκηνοθεσία: Ερίκ Λαβέν
Παίζουν: Αλεξάντρα Λαμί, Τζέιμι Μπαμπέρ, Αρνό Ντικρέτ
«Deadpool 2»
Είδος κινηματογράφου – από τα εργαστήρια της χρυσοφόρας Marvel – που είναι για τους φαν των μεταλλαγμένων και αθυρόστομα διαστροφικών ηρώων με… χρυσή καρδιά και τσαμπουκά! Φιλμ για να κάνεις «πλάκα», «χάζι» και να σαρκάσεις τη σοβαροφάνεια. Όταν ένας σούπερ-στρατιώτης αναλαμβάνει μια αποστολή δολοφονίας, ο Deadpool αναγκάζεται να αναθεωρήσει τις αξίες του για τη φιλία, την οικογένεια και αυτό που πραγματικά σημαίνει να είσαι ήρωας… Έτσι, ο Γουέιντ αυτή τη φορά, εκτός από τον Κέιμπλ, θα παλέψει με Νίντζα, την ιαπωνική μαφία Γιακούζα, ένα τσούρμο ερεθισμένα σκυλιά, και όποιον του σταθεί εμπόδιο στον δρόμο για τον τίτλο του καλύτερου εραστή στον κόσμο. Και όλα αυτά, δεν θα τα κάνει μόνος.
O σκηνοθέτης της Ντέιβιντ Λιτς εξηγεί: «Είχα την τιμή και το προνόμιο να βοηθήσω να δημιουργήσουμε μερικά διαφορετικά και μάλιστα ολοκαίνουρια σύμπαντα, αλλά υπάρχει κάτι που είναι αναμφισβήτητα συναρπαστικό για το σύμπαν του ‘’Deadpool’’ – ο ίδιος ο Deadpool. Η πρώτη ταινία ήταν τόσο ξεχωριστή και το ίδιο το σύμπαν του ‘’Deadpool’’ φαίνεται να είναι τόσο γενναιόδωρο που μας επέτρεψε στη δεύτερη ταινία να έχουμε μια ακόμη πιο δημιουργική φωνή και, φυσικά, να εξακολουθήσουμε να είμαστε πιστοί στο πρωτότυπο στόρι. Ένα από τα πράγματα που έκανε τον Deadpool δημοφιλή ήταν ότι, αν και είναι φαινομενικά ανόητος και παράτολμος, έχει επίσης μια καρδιά μπερδεμένη, πραγματικά γεμάτη προβλήματα και μόνο δύσκολα συναισθήματα, αλλά δεν κάνει πάντα ανοησίες. Ο Γουέιντ Ουίλσον είναι κάποιος που έχει ζήσει μια βασανισμένη ζωή και ζει στο περιθώριο της κοινωνίας ακόμη και σήμερα. Θέλαμε να το μεταφέρουμε αυτό στο ‘’Deadpool 2’’ και δουλέψαμε σε αρκετά σοβαρά και σκοτεινά μονοπάτια. Ο Deadpool σαν χαρακτήρας είναι μεν ακόμα στο περιθώριο, αλλά εξακολουθεί να προσπαθεί να ξεφύγει για να φτάσει σε αυτό που κυνηγάει πραγματικά – που δεν είναι άλλο από την αγάπη».
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιτς
Παίζουν: Ράιαν Ρέινολντς, Μορίνα Μπακαρίν, Τ.Τζ. Μίλερ, Μπριάνα Χίλντεμπραντ , Αντρέ Τρεκοτού , Τζούλιαν Ντένισον, Ζάζι Μπιτς, Τέρι Κρους, Μπιλ Σκάρσγκαρντ, Λιούις Ταν
Ταινιόραμα 2018 – Cine ΑΣΤΥ
Είναι η σινεφίλ γιορτή που έχει γίνει θεσμός δεκαετίες τώρα στην καρδιά της Αθήνας. Στη λήξη κάθε κινηματογραφικής σεζόν. Το διαχρονικό “Ταινιόραμα”, σχεδιάστηκε φέτος για να προβάλλει τις βραβευμένες – και με παγκόσμια πρεμιέρα στα σημαντικά κινηματογραφικά φεστιβάλ του πλανήτη – ταινίες σπουδαίων δημιουργών.
Οι σημαντικότερες ταινίες που προβλήθηκαν και βραβεύτηκαν στα Φεστιβάλ Καννών, Βενετίας και Βερολίνου, αλλά και εκείνες που έφτασαν στα Όσκαρ όπως και οι κλασικές που εξακολουθούν να μας γοητεύουν, περιλαμβάνονται στη φετινή διοργάνωση του Ταινιοράματος.
Έτσι λοιπόν, έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε το αριστουργηματικό «Ανάμεσα στους τοίχους» του Λοράν Καντέ, το «Μέλι» του Σεμίχ Καπλάνογλου, το αντιπολεμικό «No Man’s Land» του Ντάνις Τάνοβιτς, το οδοιπορικό του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν «Κάποτε στην Ανατολία», το έπος του Λαρς φον Τρίερ «Dogville», το «Oldboy» του Παρκ Τσαν Γουκ, το συγκινητικό «Αραράτ» του Ατόμ Εγκογιάν, κ.ά.
7 εβδομάδες – 49 κινηματογραφικές ημέρες – 143 ταινίες συνολικά – 3 διαφορετικές προβολές καθημερινά με 1 εισιτήριο των 5 ευρώ, είναι το «τετράπτυχο» του φετινού Ταινιοράματος.
