Του Παύλου Θ. Κάγιου //

Ποικιλία ταινιών από διαφορετικές γωνιές της γης για όλες τις διαθέσεις και ορέξεις κάνουν πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα στους κινηματογράφους – και από την Ελλάδα έχουμε το «1968» του Τάσου Μπουλμέτη.

«Ένας ακέραιος άνθρωπος»
Παραμένει στην πρώτη γραμμή των ζηλευτών κινηματογραφιών το ιρανικό σινεμά συνεχίζοντας να τα βάζει με τον σκοταδισμό σε όλα τα επίπεδα: κοινωνικό, ιδεολογικό, πολιτικό, αισθητικό, οικονομικό. Όπως ο ήρωας της νέας ταινίας του Μοχάμαντ Ρασούλοφ που όλες οι ταινίες του παραμένουν απαγορευμένες στην πατρίδα του και το τωρινό του κέρδισε το βραβείο στο Ένα κάποιο βλέμμα του Φεστιβάλ των Καννών πέρυσι! Ο ήρωας, λοιπόν, του “Ακέραιου ανθρώπου”, ο 35χρονος Ρεζά, έχοντας απομακρυνθεί από την πόλη, ζει μια ήρεμη ζωή με τη γυναίκα και τον μοναχογιό του, σε ένα απόμακρο χωριό στο Βόρειο Ιράν. Περνάει τις ημέρες του εκτρέφοντας χρυσόψαρα. Λίγο πιο δίπλα του, μια ιδιωτική εταιρεία που έχει στενές επαφές με την κυβέρνηση και τις τοπικές αρχές, θα πάρει τον έλεγχο σε οτιδήποτε κινείται στην περιοχή. Οι πάμπλουτοι μέτοχοί της έχουν πιέσει τους χωρικούς και τους μικροϊδιοκτήτες να ερειπώσουν τη γη τους, τις αγροικίες και τα σπίτια τους, για το συμφέρον της εταιρείας. Όμως ο Ρεζά αντιδρά. Σύντομα, ωστόσο, θα συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί πλέον να τα βάλει με αυτό το ισχυρό, αλλά καλά κρυμμένο, σύστημα διαφθοράς που έχει δημιουργηθεί.

Σκηνοθεσία: Μοχάμαντ Ρασούλοφ
Παίζουν: Ρεζά Αχλαγκιράντ, Σουνταμπέ Μπεϊζαέ, Νασίμ Ανταμπέ

«1968»
Ενδιαφέρουσα προσπάθεια απεικόνισης μιας εποχής και της νεκρανάστασης του ονείρου ενός λαού, αλλά και η νέα ταινία του Τάσου Μπουλμέτη, όπως και η προηγούμενή του, ο «Νοτιάς», δεν φτάνουν την «Πολίτικη κουζίνα» … Κι οι αιτίες είναι απλές: στη «κουζίνα» υπήρχε … αφεντικό, η μεγάλη εταιρεία παραγωγής που έβαλε τα χρήματα και ήθελε «αποδείξεις» πως η παραγωγή θα πάει ταμείο, δηλαδή καλογραμμένο, χιλιοδοκιμασμένο και πειστικό σενάριο, κάτι που δεν υπάρχει στις άλλες δύο.

Στο «1968» επικεντρώνει το σενάριό του σε έναν πραγματικό αθλητικό άθλο που έγραψε ιστορία, ένωσε ολόκληρη την Ελλάδα σε μια νύχτα και απέδειξε περίτρανα τη δύναμη της ελληνικής ψυχής ενάντια σε κάθε αντίπαλο – εξωτερικό ή εσωτερικό μιας και τότε, έναν χρόνο πριν, είχε καταργηθεί η δημοκρατία από τους χουντικούς δικτάτορες της 21ης Απριλίου.

Ο Μπουλμέτης εμπνέεται από τον επικό αγώνα ΑΕΚ – Σλάβια Πράγας του 1968 και, 50 χρόνια μετά, επιστρατεύει ένα πλούσιο καστ για να αποκαλύψει το συναρπαστικό παρασκήνιο πίσω από το άπιαστο όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Την αναπάντεχη νίκη μιας ομάδας με ψυχή ανακήρυξε για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού την Ελλάδα Κυπελλούχο Ευρώπης.

Μέσα σε μία νύχτα ξετυλίγεται μια ιστορία εθνικής ανάτασης, με επίκεντρο το θρυλικό αγώνα στο Καλλιμάρμαρο που παρακολούθησε ολόκληρη η Ελλάδα από το ραδιόφωνο και πάνω από 80.000 άνθρωποι από κοντά («σπάζοντας» το ρεκόρ Γκίνες ως η μεγαλύτερη συνάθροιση σε αγώνα μπάσκετ). Οι συγκινητικές και αστείες ιστορίες της ταινίας συνθέτουν έναν πολύχρωμο μικρόκοσμο, αλλά και τον καμβά μιας συγκλονιστικής εποχής και μιας ολόκληρης χώρας.

Έφηβος ο Τάσος Μπουλμέτης τότε, αλλά δεν αρκεί το πάθος και η φλόγα για να κάνεις ξεχωριστή ταινία, χρειάζεται και εμπνευσμένο και απογειωμένο σενάριο. Κάτι που δεν υπάρχει στο «1968» που επικεντρώνεται στη βραδιά του αγώνα – 4 Απριλίου 1968 – στο φωταγωγημένο Καλλιμάρμαρο το οποίο βουίζει με χιλιάδες κόσμο και την περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου να αναμεταδίδεται μέσα από εκατομμύρια τρανζιστοράκια. ..

Παράλληλα, έχουμε την εμφάνιση μίας ερωτευμένης κοπέλας που κάνει πρόβα νυφικού μπροστά στον καθρέφτη της, ενώ ο μελλοντικός γαμπρός βρίσκεται σε παραλήρημα κάθε φορά που η ελληνική ομάδα σκοράρει. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων θυμάται τη «χαμένη πατρίδα», την Πόλη, που άφησε πίσω του. Ένας νεαρός κομμουνιστής κρατούμενος πανηγυρίζει με κάθε πόντο και ένα πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ γίνεται εξομολογητήριο παλιών και πρόσφατων τραυμάτων.

Χρόνια πριν από αυτή τη βραδιά, τρεις Πολίτες αποφάσισαν να ιδρύσουν ένα αθλητικό σωματείο – την ΑΕΚ, βέβαια…- για να πουν την ιστορία τους. Μέχρι το τέλος της βραδιάς, η ιστορία της Ελλάδας θα αλλάξει για πάντα…

Σκηνοθεσία: Τάσος Μπουλμέτης
Παίζουν: Αντώνης Καφετζόπουλος, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Γιώργος Μητσικώστας, Βασιλική Τρουφάκου, Ορφέας Αυγουστίδης, Στέλιος Μάινας, Γιάννης Βούρος

«Tom of Finland»
Πρωτοπόρος καλλιτέχνης, που με τα μοναδικά και «πρόστυχα» σκίτσα του άλλαξε παγκοσμίως τη ματιά των στρέιτ στους γκέι, ήταν ο Φινλανδός Τούκο Λαακσόεν. Και το βιογραφικό φιλμ «Tom οf Finland» (βραβείο FIPRESCI), του Ντόμε Καρουκόσκι σκιτσάρει εμπνευσμένα την αληθινή ιστορία αυτού του καλλιτέχνη που έγινε παγκοσμίως γνωστός από το ψευδώνυμό του Tom of Finland.
Μια ταινία για την πραγματική αποστολή της τέχνης που αμφισβητεί, εξεγείρεται, προσφέρει καταφύγιο και απελευθερώνει. Γι’ αυτό και παρακολουθούμε τον Τούκο Λαακσόνεν όταν επιστρέφει σπίτι του στο Ελσίνκι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αντιμετωπίζει την πίεση της κοινωνίας η οποία καταδιώκει τους ομοφυλόφιλους… Χωρίς να υποχωρήσει, ο τύπος βρίσκει καταφύγιο στην τέχνη του η οποία θα τον ταξιδέψει μέχρι την Αμερική και θα γίνει άθελά του ένας από τους πιο επιδραστικούς μαχητές για τα δικαιώματα της LGBT κοινότητας με το ψευδώνυμο «Tom of Finland» σκιτσάροντας άγρια ερωτικά αγκαλιάσματα και σκληρές σεξουαλικές περιπτύξεις ανδρών που για δεκαετίες σόκαραν.

Ατάκες του Tom of Finland

Αξίζει να αναφέρουμε μερικά λόγια του Τούκο Λαακσόεν για τη δουλειά του: «Ξέρω ότι οι «βρώμικες» ζωγραφιές μου δεν θα φιλοξενηθούν ποτέ στο Λούβρο, αλλά θα ήταν καλό εάν – θα ήθελα να πω «όταν», αλλά καλύτερα να πω «εάν» – ο κόσμος μας μάθει να αποδέχεται όλους τους διαφορετικούς τρόπους αγάπης, τότε ίσως θα μπορούσα να έχω μια θέση σε μια από τις μικρότερες αίθουσες του Λούβρου.»

«Έχω δουλέψει πολύ σκληρά για να διασφαλίσω ότι οι άντρες που ζωγραφίζω να κάνουν σεξ είναι περήφανοι άντρες και κάνουν χαρούμενο σεξ!»

«Οι ζωγραφιές μου είναι για άντρες που μπορεί να έχουν βιώσει την καταπίεση και νιώθουν ότι έχουν αποτύχει στη ζωή τους. Θέλω να τους ενθαρρύνω. Θέλω να ενθαρρύνω αυτή τη μειονότητα, να τους πω να μην τα παρατήσουν, να είναι θετικοί για την ύπαρξή τους.»

«Αν δεν έχω στύση όσο ζωγραφίζω, τότε ξέρω ότι δεν είναι καλό.»

«Εγώ, η Τόνια»
Ταινία που ήταν υποψήφια για πολλές Χρυσές σφαίρες, αλλά πήρε μόνο τη σφαίρα δεύτερου γυναικείου ρόλου στην εντυπωσιακή, όντως, Άλισον Τζάνεϊ στον ρόλο της … φαρμακερής μητέρας της ηρωίδας. Το φιλμ καταγράφει την ιστορία της Τόνιας Χάρντινγκ που κυριάρχησε στο καλλιτεχνικό πατινάζ και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για τελείως διαφορετικούς λόγους.

«Μαύρη κωμωδία» θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις αυτή την ταινία που βασίζεται σε εξωφρενικά, αλλά πραγματικά, γεγονότα και περιγράφει τη ζωή της Τόνια Χάρντινγκ κι ενός από τα πιο συγκλονιστικά σκάνδαλα στα αθλητικά χρονικά. Παρόλο που η Χάρντινγκ ήταν η πρώτη γυναίκα που ολοκλήρωσε τριπλό άξελ κατά τη διάρκεια πρωταθλήματος, η κληρονομιά της καθορίστηκε για πάντα από τη συσχέτισή της με την επίθεση στη συναθλήτριά της Νάνσι Κέριγκαν. Ενα παράλογο, εξωφρενικό κι αληθινό πορτρέτο της Τόνια Χάρντινγκ και της δόξας, ή της απουσίας της, στη ζωή της.

Σκηνοθεσία: Κρεγκ Γκιλέσπι
Παίζουν: Μάργκο Ρόμπι, Σεμπάστιαν Σταν, Άλισον Τζάνεϊ

«Η καλύτερη χειρότερη ταινία όλων των εποχών»
Χρυσή Σφαίρα Α’ ανδρικού Ρόλου σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ κέρδισε ο εκκεντρικός Τζέιμς Φράνκο που εδώ αναλαμβάνει τον διπλό ρόλο του σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή σε μία θεοπάλαβη, βιογραφική κωμωδία με επίκεντρο τον ανεπανάληπτο και … εξωγήινο, αλλά υπαρκτό, Τόμι Γουάιζο, τον χειρότερο δημιουργό που πέρασε ποτέ από το Χόλιγουντ.
Η ερμηνεία του Τζέιμς Φράνκο θεωρήθηκε… αφόρητα καθηλωτική ως ατάλαντου και «αγγούρι» ψώνιου που γίνεται σταρ!

Το The Disaster Artist, ο ξένος τίτλος, μπορεί να είναι μια ταινία για τη χειρότερη ταινία όλων των εποχών, το “The Room”, αλλά ταυτόχρονα συνθέτει ένα απολαυστικό, ακραία αστείο, συγκινητικό πορτρέτο με επίκεντρο έναν γνήσια παθιασμένο, αν και τραγικά … ατάλαντο και κακόγουστο δημιουργό. Το διασκευασμένο σενάριο υπογράφει το συγγραφικό δίδυμο των Σκοτ Νουστάντερ και Μάικλ Χ. Βέμπερ («(500) Μέρες με τη Σάμερ»), ενώ στο πλάι του Τζέιμς Φράνκο εμφανίζονται ο αδελφός του Ντέιβ Φράνκο («Ανυπόφοροι Γείτονες») και ο σταθερός συνεργάτης του Σεθ Ρόγκεν (“This Is the End”).

Εξωφρενικά κουφή ταινία που έχει κάνει μια αξιόλογη φεστιβαλική πορεία…

Το στόρι ξεκινάει με έναν «ούφο» τύπο, τον Τόμι Γουάιζο, να καταφθάνει στο Χόλιγουντ αποφασισμένος να εκπληρώσει το ιδιότυπο, καλλιτεχνικό του όραμα. Η πρώτη και μοναδική του ταινία, το διαβόητο “The Room”, θριαμβεύει ως η καλύτερη χειρότερη ταινία όλων των εποχών, η καλτ ταινία που οι θεατές δεν χορταίνουν να χλευάζουν σε sold out μεταμεσονύχτιες προβολές για πάνω από μια δεκαετία. Αυτή είναι η ιστορία του πιο αλλόκοτου, κακοσχεδιασμένου αλλά την ίδια στιγμή γνήσια παθιασμένου κινηματογραφικού εγχειρήματος του Χόλιγουντ, «του Πολίτη Κέιν των κακών ταινιών», αλλά και η ιστορία μιας δυνατής φιλίας ανάμεσα σε έναν δημιουργό και τον μοναδικό συνεργάτη που πίστεψε σ΄ αυτόν, όπως αυτή εκτυλίχθηκε πίσω από τις κάμερες.

Σκηνοθεσία: Τζέιμς Φράνκο
Παίζουν: Τζέιμς Φράνκο, Ντέιβ Φράνκο, Σεθ Ρόγκεν, Άλισον Μπρι, Ζακ Έφρον, Τζος Χάτσερσον, Τζάκι Γουίβερ, Άρι Γκρέινορ και Τζέισον Ματζούκας

«Ο λαβύρινθος: Η τελική δοκιμασία»
Τρίτη συνέχεια μιας συνηθισμένης «νεανικής περιπέτειας φαντασίας» πλατιάς κι αδιάφορης κατανάλωσης.

O Τόμας πρέπει να οδηγήσει την ομάδα των Γκλέιντερς που έχουν αποδράσει, στην τελευταία τους και πιο επικίνδυνη αποστολή μέχρι τώρα. Για να σώσουν τους φίλους τους, θα πρέπει να καταφέρουν να μπουν στη θρυλική Τελευταία Πόλη, έναν λαβύρινθο ελεγχόμενο από τη WKCD, που ίσως αποδειχτεί ο πιο θανάσιμος λαβύρινθος από όλους. Όποιος καταφέρει να βγει ζωντανός, θα πάρει απαντήσεις στις ερωτήσεις που είχαν οι Γκλέιντερς από την πρώτη στιγμή που έφτασαν στον λαβύρινθο.

 

Σκηνοθεσία: Γουές Μπολ
Παίζουν: Ντίλαν Ο’Μπράιαν, Κάγια Σκοντελάριο, Τόμας Μπρόντι-Σάνγκστερ, Τζιανκάρλο Εσπόζιτο, Άινταν Γκίλεν, Κι Χονγκ Λι, Μπάρι Πέπερ, Γουίλ Πούλτερ, Πατρίσια Κλάρκσον