Γράφει ο Παύλος Θ. Κάγιος //
Από τη Δύση μέχρι την Ανατολή, ο απαγορευμένος έρωτας, τα όρια του ηθικού και ανήθικου, η παραισθησιογόνα «απελευθέρωση» και η νέα γενιά που πληρώνει αμαρτίες γονέων, κυριαρχεί στα πέντε σημαντικά φιλμ της εβδομάδας. Στην «Ανυπακοή», στην «Περίπτωση συνείδησης», στο «Climax», στον «Εξαφανισμένο φάκελο», ενώ ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ γοητεύει στο γκανγκστερικό «Κύριο και το όπλο» του.
«Ανυπακοή»
Να που ακόμα και σήμερα – και μάλιστα στην καρδιά του Λονδίνου – δεν είναι καθόλου εύκολο να εκφράζεις τις ερωτικές και συναισθηματικές προτιμήσεις σου αν αυτές αφορούν άτομα του ίδιου φύλου. Κι εν ολίγοις: μπορεί όλοι, θέλοντας και μη, να υποχρεώνονται να αποδέχονται τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις κάποιων αρκεί αυτές ΝΑ ΠΑΡΑMENΟΥΝ ΚΡΥΦΕΣ, έστω κι αν αποτελούν κοινό μυστικό όλων – άλλο ένα κατά συνθήκη ψεύδος της δήθεν απελευθερωμένης Δύσης.
Ο Χιλιανός δημιουργός Σεμπάστιαν Λέλιο που μας έχει δώσει μέχρι τώρα τα εξαιρετικά φιλμ «Μία Φανταστική Γυναίκα» και «Γκλόρια», συνυπογράφει το σενάριο και σκηνοθετεί την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος της Ναόμι Όλντερμαν. Και αξίζει να σημειώσουμε ότι το σενάριό του το έγραψε μαζί με την Ρεμπέκα Λένκιεβιτς του συναρπαστικού «Ida» .
Η εξοστρακισμένη Ρονίτ (Ρέιτσελ Βάις) επιστρέφει σήμερα από τη Νέα Υόρκη στην κοινότητα των Ορθόδοξων Εβραίων στο Λονδίνο για την κηδεία του ραβίνου πατέρα της. Συναντά την παιδική της φίλη Εστί (Ρέιτσελ Μακ Άνταμς), που είναι πια παντρεμένη με τον διάδοχο του πατέρα της στην ιεραρχία της κοινότητας… Πολύ σύντομα, πάντως, πληροφορούμαστε ότι ανάμεσα στις δύο γυναίκες υπήρχε ένα για χρόνια καταπιεσμένο ερωτικό πάθος που τώρα θα ξεσπάσει δριμύτερο. Αλλά ο σκηνοθέτης και οι σεναριογράφοι, μόλις έχουν ξεκινήσει να λένε την ιστορία τους. Μια ιστορία που δεν θα διστάσει να ξεσκεπάσει τη θρησκευτική υποκρισία και να έρθει σε σύγκρουση με στρεβλές και αρρωστημένες αντιλήψεις – είτε αυτές εκφράζονται από ακραίους ορθόδοξους εβραίους, είτε από ορθόδοξους ή καθολικούς χριστιανούς.
Μα η εποχή μας – και η ταινία τραβώντας το χαλάκι κάτω από τα πόδια του θεατή… – αφήνει πίσω της όλα τα «αντί» και την κάθε είδους «ανυπακοή» και διαλέγει να μας προσφέρει «και την πίτα αφάγωτη και τον σκύλο χορτάτο». Τι σημαίνει αυτό; Η παντρεμένη γυναίκα δηλώνει τη φλόγα του έρωτά της στην παλιά φίλη της, αλλά μένει έγκυος από τον σύζυγο! Παρ’ όλα αυτά, όμως, θα τον χωρίσει, αλλά δεν θα ακολουθήσει τη φίλη της στη Νέα Υόρκη, προτιμά να ανοίξει μόνη της πανιά σε μια νέα ζωή. Κι όλα αυτά, βέβαια, γνωρίζοντας τα πάντα όλη η εβραϊκή κοινότητα αλλά κρατώντας όλοι άκρα του τάφου σιωπή…
Αξιοσημείωτες οι ερμηνείες των Ρέιτσελ Βάις (Ο Αστακός) και Ρέιτσελ Μακ Άνταμς (Το Ημερολόγιο) που σηκώνουν όλο το δράμα στις πλάτες τους και ερμηνεύουν μια από τις πολύ ωραίες λεσβιακές ερωτικές σκηνές που έχουμε δει. Ισάξια στέκει και ο Αλεσάντρο Νιβόλα (Οδηγός Διαπλοκής), στον ρόλο του «τρίτου».
Σκηνοθεσία: Σεμπάστιαν Λέλιο
Παίζουν: Ρέιτσελ Βάις, Ρέιτσελ ΜακΑνταμς, Αλεσάντρο Νιβόλα
«Ο Κύριος και το Όπλο»
Γοητευτικό και «θλιμμένο» γκανγκστερικό φιλμ παλιάς κοπής με το οποίο έχει δηλώσει ότι θα μας αποχαιρετήσει κινηματογραφικά ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ μετά από 50 χρόνια λαμπερής καριέρας. Βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Φόρεστ Τάκερ, από την τολμηρή απόδρασή του στη δεκαετία του ’80 από τη φυλακή του Σαν Κουεντίν σε ηλικία 70 χρονών, μέχρι τις άνευ προηγουμένου ληστείες που πραγματοποίησε μαζί με άλλους δύο συνομήλικούς του κι έκαναν την αστυνομία να σαστίσει και μάγεψαν τον υπόλοιπο κόσμο. Μπλεγμένοι στην καταδίωξη του Φόρεστ Τάκερ βρίσκονται ένας ντετέκτιβ Τζον Χαντ (πολύ καλός ο Κέισι Άφλεκ), που γοητεύεται από την αφοσίωσή του στην… τέχνη του, μια γυναίκα (την πάντα αξιολάτρευτη Σίσι Σπέισεκ) που τον αγαπά παρά το επάγγελμα που έχει επιλέξει και οι δύο πιστοί συνεργάτες του που τους υποδύονται οι Ντάνι Γκλόβερ, Τομ Γουέιτς οι οποίοι είναι «ό,τι πρέπει» για ένα γοητευτικό και ντεμοντέ γκανγκστερικό τρίο που σου θυμίζει τις παλιές, καλές – κι αλησμόνητες – ταινίες του είδους..
Ο πραγματικός Φόρεστ Τάκερ ήξερε να κάνει μόνο ένα πράγμα στη ζωή του αλλά σε αυτό το ένα ήταν ασυνήθιστα χαρισματικός και το έκανε με απόλυτη ευχαρίστηση. Τυχαίνει αυτό να είναι οι ληστείες τραπεζών. Στις αρχές του 1980 και ενώ ήταν 70 ετών, ο Τάκερ μαζί με μια ομάδα ηλικιωμένων ληστών ξεκίνησε μια τελευταία σειρά ληστειών που θα έγραφε ιστορία. Δεν σταμάτησε ποτέ να αψηφά την ηλικία, τις προσδοκίες ή τους κανόνες. Ήθελε η «δύση» του να είναι το ζενίθ της ζωής του στη παρανομία – πάντα, όμως, στη ληστεία τραπεζών χωρίς να σκοτώσει ποτέ κανέναν!
Ένας ήρωας, φυσικά, «λουκούμι» κι ό,τι πρέπει για μια γκανγκστερική ταινία. Κι ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λόουερι φτιάχνει ένα φιλμ φόρο τιμής στο ένδοξο και παλιό αμερικάνικο σινεμά που, πλέον, δεν γυρίζει τέτοιες ταινίες. Το φιλμ είναι από το «εργαστήρι» του Φεστιβάλ Sundence που δημιούργησε ο Ρέντφορντ και το οποίο βοήθησε τον σκηνοθέτη Λόουερι να ξεκινήσει την καριέρα του και με τον τωρινό ρόλο, του το ανταπέδωσε. Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ένιωσε μια μεγάλη έλξη για τον ρόλο και ήταν ευχαριστημένος όταν έμαθε ότι ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος θα είναι ο Ντέιβιντ Λόουερι, καθώς οι δυο τους γνωρίζονται από το Sundance.
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λόουερι
Παίζουν: Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Κέισι Άφλεκ, Ντάνι Γκλόβερ, Σίσι Σπέισικ, Ελίζαμπεθ Μος , Τομ Γουέιτς
«Περίπτωση συνείδησης»
Να κι ένα φιλμ νουάρ από το ιρανικό σινεμά που θυμίζει αντίστοιχα γαλλικά φιλμ προηγούμενων δεκαετιών μπολιασμένο με ηθικά διλήμματα που σε εκείνα απουσίαζαν… Ένα, ακόμα, δείγμα του ιρανικού κινηματογράφου που τις τελευταίες δεκαετίες συνεχίζει να είναι στη πρώτη, παγκοσμίως, γραμμή της δημιουργίας προχωρημένων, καλλιτεχνικά, ταινιών.
Ήρωας της ένας ευυπόληπτος ιατροδικαστής που εμπλέκεται σε ένα τροχαίο, όπου τραυματίζεται ένα οχτάχρονο αγοράκι. Κι ενώ ο γιατρός πληρώνει – γιατί; – αποζημίωση στον πατέρα του παιδιού και προτίθεται να το μεταφέρει στο νοσοκομείο, εκείνος αρνείται. Το άλλο πρωί, βρίσκει στο νοσοκομείο το πτώμα του αγοριού που έχει μεταφερθεί εκεί για αυτοψία, αλλά η πρώτη γνωμάτευση δείχνει θάνατο από δηλητηρίαση. Οι ενοχές ζώνουν τον ευσυνείδητο γιατρό και στη συνέχεια θα έχουμε μια σειρά αποκαλύψεων νοοτροπιών και αντιλήψεων στις σύγχρονες σημερινές κοινωνίες κι όχι μόνο στην ιρανική. Μια παγκόσμια ταινία γύρω από το τι είναι ηθικό δίλημμα, ποιά τα όριά του και από ποιο σημείο και μετά είμαστε αθώοι ή ένοχοι… Κι όλα αυτά μέσα από μια ενδελεχή μελέτη χαρακτήρων, μια ελεγεία για τους ανθρώπους που ονειρευόμασταν να γίνουμε κι όμως δεν τολμήσαμε ή φοβηθήκαμε.
Κι ο ίδιος ο σκηνοθέτης της ταινίας δεν διστάζει να ομολογήσει: «Αυτή η ταινία θα μπορούσε να είναι μια ελεγεία στον τάφο ενός ανθρώπου που ονειρευόμουν να είμαι αυτός όσο ζούσε»!
Βαχίντ Ζαλιλβάντ
Αξίζει να σταθούμε στον Βαχίντ Ζαλιλβάντ γιατί, μάλλον θα μας ξαναπασχολήσει κι αυτή η ταινία του κέρδισε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο τμήμα Ορίζοντες του Φεστιβάλ Βενετίας του 2017 και ανδρικής ερμηνείας. Γεννήθηκε στην Τεχεράνη το 1976. Σπούδασε σκηνοθεσία θεάτρου στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης και ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός θεάτρου. Έκανε το ντεμπούτο στη σκηνή του όταν ήταν μόλις 15 ετών. Το 1996 ξεκίνησε να εργάζεται για την Ιρανική Κρατική Τηλεόραση ως μοντέρ και έπειτα ως τηλεοπτικός σκηνοθέτης. Αργότερα, σκηνοθέτησε περισσότερα από 30 ντοκιμαντέρ. Το «Wednesday, May 9», η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, κέρδισε το Βραβείο FIPRESCI, το Βραβείο «Προαγωγής Διαθρησκευτικού Διαλόγου» INTERFILM του τμήματος «Orizzonti» στο Διεθνές Φεστιβάλ της Βενετίας, και πολλά ακόμη διεθνή βραβεία.
Σκηνοθεσία: Βαχίντ Ζαλιλβάντ
Παίζουν: Ναβίντ Μοχαμαντζάντεχ, Αμίρ Αγκάι, Χεντιγιέ Τεχράν
«Ο εξαφανισμένος φάκελος»
Κατά… διαβολική σύμπτωση, να που την ίδια εβδομάδα προβάλλεται αυτό το γαλλικό φιλμ νουάρ που θα μπορούσε να είναι η δυτική εκδοχή, απάντηση, παραλλαγή του ιρανικού φιλμ «Περίπτωση συνείδησης»!
Εδώ έχουμε έναν παρακμιακό και… προχωρημένα αλκοολικό μπάτσο που αναλαμβάνει να βρει τι έγινε ο Ντάνυ, ένας έφηβος γιος της οικογένειας Αρνώ, που εξαφανίζεται. Κι ο αστυνομικός (τον ερμηνεύει ο Βενσάν Κασέλ που κάνει ό,τι … θέλει με τον ρόλο αυτό αν και σε κάποια σημεία υπερβάλλει και γίνεται θλιβερά γραφικός), αναλαμβάνει την υπόθεση και ξεκινά τις έρευνες για τον αγνοούμενο νεαρό… Αν και μέσα απ’ αυτή την ιστορία θα ξεπηδήσει κι η δική του με τον 16χρονο γιο του που έχει πάρει κι αυτός τον «κακό δρόμο», να του βγαίνει μπροστά του, αυτός δεν δείχνει καθόλου πρόθυμος να ασχοληθεί μαζί του… Στην υπόθεση θα εμπλακεί κι ένας καθηγητής που έκανε ιδιαίτερα στον εξαφανισμένο νεαρό κι όλα θα δείξουν ότι κάτι σκοτεινό κρύβει…
Τίποτα πια δεν είναι μόνο «ηθικό» ή «ανήθικο» κι ο κόσμος γύρω μας –κι εμείς- εμπεριέχουμε και τα δύο ως δείγματα κι εκπρόσωποι μιας κοινωνίας που είναι σε πλήρη αποδιοργάνωση και παραπαίει ζαλισμένη στον γκρεμό .. .
Έχει ενδιαφέρον να δούμε τι λέει ο σκηνοθέτης της ταινίας για το έργο του: «Η ιστορία της ταινίας διαπραγματεύεται το θέμα των σχέσεων μεταξύ παιδιών και γονιών, που μερικές φορές είναι δύσκολες και κάποιες φορές σχεδόν τρομακτικές. Η σύνθετη πλοκή της, που από αλλού ξεκινάει και αλλού καταλήγει, είναι γεμάτη βίαιη ανθρωπιά… Οι ήρωες στο φιλμ νουάρ χάνουν και βρίσκουν πάλι τους εαυτούς τους αντιμετωπίζοντας το «κακό». Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για εκείνους να ξαναγεννηθούν, μέσα από την συντριβή και τις στάχτες ενός αφόρητου κόσμου.»
Σκηνοθεσία: Ερίκ Ζονκά
Παίζουν: Βενσάν Κασέλ, Σαντρίν Κιμπερλέν, Ρομέν Ντιρίς
«Climax»
Ξέφρενα και δεξιοτεχνικά πλάνα, γυμνασμένα κορμιά χορευτών που σου κόβουν την ανάσα, εξαίρετες μουσικές που ο ήχος τους σου σπάει τα τύμπανα και ακατάσχετη αθυροστομία, βωμολοχία σε… επίπεδο τσόντας που πουλάει προκλητική μούρη απελευθέρωσης. Ιδού το ύψος και το βάθος του νέου προκλητικού – και πάλι – φιλμικού παραληρήματος του Γκασπάρ Νοέ.
Με τη δράση τοποθετημένη εξ ολοκλήρου στο εσωτερικό μιας απομονωμένης σχολής χορού παρακολουθούμε ένα πάρτι των μαθητών της όπου όλοι πίνουν ισχυρές δόσεις αλκοόλ και πανίσχυρες ψυχοτροπικές ουσίες σε ένα μπολ παρουσιαζόμενο ως σανγκρία, υπό τους ήχους του Τζόρτζιο Μόροντερ, του Aphex Twin και των Daft Punk.
Γρήγορα, η ατμόσφαιρα εντείνεται και μια παράξενη τρέλα καταλαμβάνει τους χορευτές… Και πολύ σύντομα – συνεχίζοντας πάντα το νευρωτικό και ξέφρενο χορό… – βγαίνουν από τα στοματά τους οι κάθε είδους νευρωτικές και εξώλης και προώλης ανοησίες που σκέφτονται. Έτσι που ορισμένοι να έχουν την αίσθηση – και αυταπάτη; – ότι πετάνε στον παράδεισο, ενώ μπορεί να βυθίζονται όλο και πιο βαθιά στην κόλαση…
Το «Climax» πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο 71ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, όπου και απέσπασε το βραβείο Art Cinema Award στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών.
Ο προκλητικός Γκασπάρ Νοέ
Γεννημένος στις 27 Δεκεμβρίου του 1963, στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, ο πάντα προκλητικός Γκασπάρ Νοέ επιστρέφει με την τωρινή πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του. Είχαν προηγηθεί τα φιλμ: «I Stand Alone» του 1998 (ίσως η καλύτερη ταινία της ιδιαίτερης φιλμογραφίας του), το υπερεκτιμημένο «Μη αναστρέψιμος» του 2002 με τη Μόνικα Μπελούτσι και τον Βινσέν Κασέλ και το «Enter the Void» του 2009, όπου με τους Ναθάνιελ Μπράουν, Παζ Ντε Λα Χουέρτα και Σίρλ Ρόι, παρακολουθούμε το πώς μετά τη δολοφονία ενός έφηβου έμπορου ναρκωτικών στην Ιαπωνία, αυτός επανεμφανίζεται ως φάντασμα επαγρυπνώντας για την αδελφή του.
Σκηνοθεσία:Γκασπάρ Νοέ
Παίζουν:Σοφία Μπουτέλα, Ρομέν Γκιγιερμίκ, Σουεϊλά Γιακούμπ, Κίντι Σμάιλ, Κλοντ Γκαζάν Μολ, Ζιζέλ Πάλμερ, Tέιλορ Κασλ
«Ένα αστέρι γεννιέται»
Ρημέικ της κλασικής ιστορίας αγάπης του 1977 – σε σκηνοθεσία Φρανκ Πίρσον με τους: Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, Κρις Κριστόφερσον – που δίνει στην πολυσυζητημένη σταρ του καιρού μας Lady Gaga τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο σε ταινία μεγάλου μήκους.
Ο φακός του Μπράντλεϊ Κούπερ, που συμπρωταγωνιστεί, αποτυπώνει την ψυχολογική και προδιαγεγραμμένη διαδρομή των ηρώων με αρτιότητα και δίχως ιδιαίτερη πρωτοτυπία, ενώ η Lady Gaga εκτελεί μια τυπικά ικανοποιητική ερμηνεία. Τα πρωτότυπα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν ζωντανά στο γύρισμα και φέρουν την υπογραφή των δύο πρωταγωνιστών σε συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες.
Το στόρι αφορά έναν καταξιωμένο μουσικό της country, τον Τζάκσον Μέιν (Μπράντλεϊ Κούπερ), που ανακαλύπτει και ερωτεύεται κεραυνοβόλα την άσημη και ταλαντούχα Άλι (Lady Gaga). Εκείνη έχει αρχίσει να εγκαταλείπει το όνειρό της να γίνει μεγάλη τραγουδίστρια, μέχρι που ο Τζακ τη βάζει στο προσκήνιο. Όταν, όμως, η καριέρα της Άλι απογειώνεται, η προσωπική πλευρά της σχέσης τους καταρρέει, καθώς ο Τζακ βρίσκεται να παλεύει με τους δικούς του δαίμονες.
Ο ίδιος ο Μπράντλεϊ Κούπερ δε που έχει αναλάβει και τη σκηνοθεσία και την παραγωγή και το σενάριο, λέει πολύ απλά: «Δεν με απασχόλησε ποτέ να το κάνω πρωτότυπο. Ήξερα ότι έπρεπε να είναι αυθεντικό για να πω την ιστορία που ήθελα να πω».
Το καστ συμπληρώνεται από τους Άντριου Ντάις Κλέι (“Blue Jasmine”), Ντέιβ Σαπέλ (“Chi-Raq”) και Σαμ Έλιοτ (“The Hero”).
Σκηνοθεσία: Μπράντλεϊ Κούπερ
Παίζουν: Μπράτνλεϊ Κούπερ, Lady Gaga, Άντριου Ντάις Κλέι, Ντέιβ Σαπέλ, Σαμ Έλιοτ, Άντονι Ράμος, Ράφι Γκαβρόν
«Venom»
Επί δεκαετίες ακούγεται το γνωστό «ο παλιός κινηματογράφος πέθανε, από ‘δω και πέρα όλο χολιγουντιανές υπερπαραγωγές θα γυρίζονται». Αυτά, προ ψηφιακής τεχνολογίας. Τώρα, οι πάντες ξελαρυγγιάζονται διαλαλώντας δεξιά-αριστερά πως τα εργαστηριακά ψηφιακά κατασκευάσματα θα σαρώσουν κάθε άλλο κινηματογραφικό έργο. Μα το καλό σινεμά όπως το ξέραμε ζει και βασιλεύει. Και, φυσικά, υπάρχει χώρος – πολύ…μεγάλος, το ομολογώ! – και για τα προϊόντα σαν το «Venom» της χρυσοφόρας Marvel που τα παρακολουθεί το νεανικό, κυρίως, κοινό που είναι χωμένο μόνο στο διαδίκτυο.
Στο τωρινό προϊόν της Marvel, λοιπόν, ο ρεπόρτερ Έντι Μπροκ προσπαθεί πεισματικά να καταστρέψει τον διαβόητο ιδρυτή του Life Foundation, τον ιδιοφυή Κάρλτον Ντρέικ. Καθώς ερευνά ένα από τα πειράματα του Ντρέικ, ο εξωγήινος συμβιωτής Venom εισχωρεί στο σώμα του κι έτσι ξαφνικά αποκτά υπερδυνάμεις με τις οποίες έχει την ευκαιρία να κάνει ό,τι θέλει, αλλά αυτές είναι εθισμένες στο κακό και πρέπει να δώσει μάχη για να τις… ισορροπήσει!
Διεστραμμένος, σκοτεινός, απρόβλεπτος και οργισμένος, ο Venom αφήνει τον Έντι να παλεύει με τις ανεξέλεγκτες ικανότητές του, τις οποίες, ομολογουμένως, βρίσκει συναρπαστικές. Οσο ο Έντι και ο Venom έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλον για να αποκτήσουν αυτό που θέλουν, έρχονται πιο κοντά… Κι ένα ειρωνικό και γοητευτικό παιχνίδι αρχίζει για να τελειώσει άδοξα καθώς δεν οδηγείται σε καμία ανατροπή, ούτε πουθενά, παρά μόνο πως λίαν συντόμως θα έχουμε άλλο ένα σίκουελ αυτής της αστραφτερής φούσκας.
Ο Venom υπήρξε ένας από τους χαρακτήρες της σειράς κόμικ «Spider-Man» από την πρώτη του εμφάνιση το 1988. Ο χαρακτήρας, ένας εξωγήινος συμβιωτικός οργανισμός που χρειάζεται έναν ανθρώπινο ξενιστή για να επιβιώσει, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη ως αντίπαλος του Τόμπι Μαγκουάιρ στοn «Spider-Man 3» του Σαμ Ράιμι.
Ο Τομ Χάρντι υποδύεται τον Έντι Μπροκ (τον είχε υποδυθεί στο «Spider-Man 3» του Σαμ Ράιμι ο Τόφερ Γκρέις), ο οποίος μεταμορφώνεται σε παρανοϊκό υπερδύναμο ον μετά την επαφή του με έναν εξωγήινο ξενιστή που αποδεσμεύει τις χειρότερες πτυχές του χαρακτήρα του.
Μαζί με τον Τομ Χάρντι πρωταγωνιστούν η πολλές φορές υποψήφια για Οσκαρ Μισέλ Γουίλιαμς (Blue Valentine, Manchester by the Sea) και ο Ριζ Αχμέντ (Rogue One) στην πρώτη τους εμφάνιση σε υπερ-ηρωική ταινία.
Σκηνοθεσία: Ρούμπεν Φλάισερ
Παίζουν: Τομ Χάρντι, Μισέλ Γουίλιαμς, Ριζ Αχμέντ, Σκοτ Χέιζ
