Του Παύλου Θ. Κάγιου //

Δύο κομεντί για τη μαμά που είναι μία σε όλη την υφήλιο – η γαλλική «Μαμά από το πουθενά» και «Δέκα μέρες χωρίς τη μαμά» από την Αργεντινή – γερασμένες σταρ που … επαναστατούν σεξουαλικά στο «Book club» και εφιαλτικό «Hotel Artemis» με μια κακή Τζόντι Φόστερ ανάμεσα στις νέες ταινίες.

«Book club»
Τις δεύτερες – μόνο; – ευκαιρίες στη ζωή τους αναζητούν η Τζέιν Φόντα, η Ντάιαν Κίτον, η Κάντις Μπέργκεν και η Μαίρη Στίνμπεργκεν και θαρρετά υποστηρίζουν πως: «το επόμενο κεφάλαιο είναι το καλύτερο κεφάλαιο»!
Συμφωνώ μαζί τους με μια παρατήρηση: δεν με πείθουν – και δεν φαίνονται…- ότι είναι μόνο 60 χρονών όπως τις θέλει το σενάριο της ταινίας.

Και το κυριότερο: Το σενάριο κι αυτό που πρεσβεύουν και οι τέσσερις πρωταγωνίστριές του είναι τόσο βαθιά συντηρητικό και δήθεν απελευθερωτικό που μόνο γερασμένες αμερικανίδες σταρ μπορούν να το λανσάρουν ως «μοντέρνο». Γι’ αυτό και χρησιμοποιούν ένα εντελώς ψευδό- τολμηρό μπεστ σέλερ του σωρού όπως το «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι» για να κρύψουν τα σκουριασμένα τους μυαλά.

Η Νταϊάν (Νταϊάν Κίτον) έμεινε πρόσφατα χήρα, μετά από 40 χρόνια έγγαμου βίου. Η Βίβιαν (Τζέιν Φόντα) απολαμβάνει μια ερωτική ζωή χωρίς δεσμεύσεις. Η Σάρον (Κάντις Μπέργκεν) προσπαθεί ακόμα να ξεπεράσει ένα διαζύγιο 10 ετών. Η Κάρολ (Μαίρη Στίνμπεργκεν) βλέπει τον γάμο της να καταρρέει, έπειτα από 35 χρόνια. Οι ζωές τεσσάρων φίλων θα αλλάξουν δια παντός μετά την ανάγνωση του περιβόητου βιβλίου «50 Αποχρώσεις του Γκρι» που θα πυροδοτήσει μια σειρά από εξωφρενικές επιλογές και κωμικές καταστάσεις. Νέοι έρωτες αλλά και αναζωπύρωση παλιών σκανδαλίζουν τις τέσσερις γυναίκες, αλλά μετά δυσκολίας κάνουν τον θεατή να γελάσει. Απομένει μόνο να λες στο διπλανό σου για το πόσο καλά στέκει η μία και πόσο έχει γεράσει η άλλη…

«Η ταινία, λέει το δελτίο Τύπου, «μιλάει για τέσσερις γυναίκες γύρω στα 60 (!) που αποφασίζουν να απελευθερωθούν από προσωπικά και κοινωνικά ταμπού είναι μια μάλλον μη συνηθισμένη επιλογή». Αλλά, ουσιαστικά, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο σε μια άκρως συντηρητική εποχή σαν τη δικιά μας που όσο κι αν κραυγάζει «είμαι απελευθερωμένη» συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Το μόνο ενδιαφέρον, λοιπόν, περιορίζεται στο γεγονός ότι από την ταινία «παρελαύνει» ένα πολυβραβευμένο καστ πολύ παρελθόντων δεκαετιών: Η δύο φορές βραβευμένη με Όσκαρ Τζέιν Φόντα, η βραβευμένη με Όσκαρ Νταϊάν Κίτον, η βραβευμένη με Όσκαρ Μαίρη Στίνμπεργκεν, η υποψήφια για Όσκαρ Κάντις Μπέργκεν. Και βέβαια, ούτε οι β’ ρόλοι στερούνται βραβείων καθώς δίπλα στις τέσσερις μεγάλες πρωταγωνίστριες θα δούμε τον βραβευμένο με Όσκαρ Ρίτσαρντ Ντρέιφους, τον υποψήφιο για Όσκαρ Άντι Γκαρσία, τον βραβευμένο με Χρυσή Σφαίρα Ντον Τζόνσον, τον υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα Κρεγκ Τ. Νέλσον και πολλούς ακόμα.

Σκηνοθεσία: Μπιλ Χόλντερμαν
Παίζουν: Τζέιν Φόντα, Νταϊάν Κίτον, Κάντις Μπέργκεν, Μαίρη Στίνμπεργκεν, Άντι Γκαρσία, Εντ Μπέγκλεϊ Τζούνιορ, Αλίσια Σίλβερστοουν, Ρίτσαρντ Ντρέιφους Τζόνσον, Κρεγκ Τ. Νέλσον

«Hotel Artemis»
Άλλη μια απογοήτευση με τη δύο φορές βραβευμένη με Όσκαρ Τζόντι Φόστερ που τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχει να μας επιδείξει καμιά ταινία της προκοπής. Εδώ μεταμορφώνεται σε μία ανορθόδοξη νοσοκόμα σε ένα κλειστού κυκλώματος νοσοκομείο για εγκληματίες και επιστρέφει, πέντε χρόνια μετά το «Elysium», με πρωταγωνιστικό ρόλο σε μία μεταλλαγμένη κι αρρωστημένη γκανγκστερική παραγωγή με δήθεν στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και φιλμ νουάρ.

Ε, επόμενο είναι αυτό αφού το σενάριο και τη σκηνοθεσία αυτής της χοντροκομμένης «φουτουριστικής περιπέτειας» υπογράφει ο Ντρου Πιρς που ήταν και συν-σεναριογράφος της ανοησίας “Iron Man 3”.

Βρισκόμαστε λοιπόν, στο Λος Άντζελες του 2028. Οι δρόμοι είναι αδιαπέραστοι καθώς εξελίσσεται η πιο βίαιη εξέγερση στην ιστορία της πόλης. Μέσα στο απόλυτο χάος, μία συμμορία ληστών (Στέρλινγκ Κ. Μπράουν, Μπράιαν Ταϊρί Χένρυ) τραυματίζεται από πυρά αστυνομικών. Η μόνη ελπίδα είναι το Hotel Artemis, ένα νοσοκομείο τελευταίας τεχνολογίας αποκλειστικά για εγκληματίες με αυστηρούς κανόνες και ιδιοκτήτη έναν αρχιμαφιόζο (Τζεφ Γκόλντμπλαμ). Η Νοσοκόμα (Τζόντι Φόστερ) διοικεί το μέρος για 22 χρόνια και μπορεί να γιατρέψει ακόμα και τα πιο δύσκολα περιστατικά. Την ίδια νύχτα έχουν κάνει τσεκ ιν μία λάγνα Γαλλίδα δολοφόνος (Σοφία Μπουτέλα), ένας ναρκισσιστής έμπορος όπλων (Τσάρλι Ντέι), ενώ ο ιδιοκτήτης και ο εκρηκτικός γιος του (Ζάκαρι Κουίντο) κατευθύνονται προς τα εκεί. Επίσης, ένας τραυματισμένος αστυνομικός (Κένεθ Τσόι) που ικετεύει τη νοσοκόμα να τον δεχτεί, πράγμα που παραβαίνει τους κανόνες που τηρούνται ευλαβικά 22 ολόκληρα χρόνια… Ε, μη μου πείτε ότι δεν είναι όλο αυτό το σενάριο για γέλιο – και μάλιστα ξεκαρδιστικό!

Σκηνοθεσία: Ντρου Πιρς
Παίζουν: Τζόντι Φόστερ, Στέρλινγκ Κ. Μπράουν, Σοφία Μπουτέλα, Τζεφ Γκόλντμπλαμ
Μπράιαν Ταϊρί Χένρυ, Τζένι Σλέιτ, Ζάκαρι Κουίντο, Τσάρλι Ντέι, Ντέιβ Μπαουτίστα

«Μαμά από το πουθενά»
Το «Θεέ μου τι σου κάναμε;» φιλοδοξούν εδώ οι γάλλοι παραγωγοί να αντιγράψουν βάζοντας το ίδιο πρωταγωνιστικό ζευγάρι να υποφέρει τα.. πάνδεινα, αλλά, φευ, το γλυκό δεν «φουσκώνει» όπως στην προηγούμενη φαρσοκωμωδία.

Κι ας έχουμε ως σεναριακή μαγιά την προσαρμογή του δημοφιλούς γαλλικού θεατρικού έργου «Momo». Αν θέλεις, βέβαια, κάτι ανάλαφρο και δροσερό περνάς μια χαρά με αυτή τη γαλλική κωμωδιούλα.

Όλα αρχίζουν όταν ένα βράδυ ο κύριος και η κυρία Πριού επιστρέφουν σπίτι, ανακαλύπτουν έκπληκτοι ότι κάποιος 30χρονος και κωφάλαλος, ονόματι Πάτρικ, έχει εγκατασταθεί στο σπίτι τους και δηλώνει παιδί τους! Λέει μάλιστα ότι επέστρεψε στους γονείς του για να τους γνωρίσει τη σύζυγό του. Οι Πριού δεν έκαναν ποτέ παιδιά. Αν και όλα δείχνουν ότι ο Πάτρικ είναι πράγματι ο γιος τους… Είναι ο Πάτρικ μυθομανής; Μήπως οι Πριού ξεχνούν ότι έχουν παιδί; Ή μήπως ξύπνησε το μητρικό ένστικτο της κυρίας Πριού και απέκτησε τον γιο που πάντα ήθελε;

Ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής ως χαμένος γιός του κωμικού ζευγαριού, Σεμπαστιάν Τιερί, σκηνοθετεί το «Μαμά από το Πουθενά» πλάι πλάι με τον Βενσάν Λομπέλ και έγραψε το σενάριο σε συνεργασία με την ηθοποιό Πασκάλ Αρμπιγιό – ιδιαιτέρως γνωστή για την συμμετοχή της στην ταινία «Μικρά Αθώα Ψέματα» η οποία επίσης πρωταγωνιστεί στην ταινία, ως η τυφλή σύντροφός του!

Σκηνοθεσία: Βίνσεντ Λομπέλ, Σεμπαστιάν Τιερί
Παίζουν: Κριστιάν Κλαβιέ, Κατρίν Φρο, Σεμπαστιάν Τιερί,
Πασκάλ Αρμπιγιό

«Δέκα μέρες χωρίς τη μαμά»
Η φετινή εμπορική επιτυχία στην αγορά της Αργεντινής είναι μια κωμωδία πλατιάς – και ψιλό-αδιάφορης… – κατανάλωσης που ανέλαβε η Ντίσνεϊ να την πλασάρει παγκόσμια ως μανούλα σε ανάλογα προϊόντα.

Ο Βίκτορ και η Βέρα είναι ένα απολύτως κανονικό ζευγάρι παντρεμένοι εδώ και 20 χρόνια με 4 παιδιά: τον Μπρούνο (14), τη Λάρα (12), τον Τάτο (8) και τον Λόλο (2). Όμως ο Βίκτορ, απορροφημένος από τη δουλειά του, δεν ασχολείται καθόλου με την καθημερινότητα της οικογένειας και στην αλήθεια ζηλεύει τη γυναίκα του. Πιστεύει ότι έχει άφθονο χρόνο να κάνει ό,τι θέλει. Η έρημη Βέρα, νιώθοντας εξουθενωμένη από τις χιλιάδες δουλειές που έχει καθημερινά και συνειδητοποιώντας την αδιαφορία του άντρα της, αποφασίζει να κάνει ένα γενναίο διάλειμμα μακριά από όλους και όλα. Φεύγει διακοπές. Ο Βίκτορ αλλά και τα παιδιά, μάλλον τώρα την έχουν πατήσει για τα καλά… Κι όσο οι μέρες χωρίς τη μαμά περνούν, η κατάσταση αγριεύει…

Σκηνοθεσία: Αριέλ Βινογκράντ
Παίζουν: Ντιέγκο Περέτι, Κάρλα Πέτερσον, Μαρτίν Λακούρ, Αγκουστίνα Κάμπο

«Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας»
Επανέκδοση ενός φιλμ που στην εποχή του – 1981 – είχε λατρευτεί από τους σινεφίλ – κυρίως επειδή προέρχεται από το ομότιτλο βιβλίο του Τσαρλς Μπουκόφσκι που τότε φοριόταν τρελά από την «προχωρημένη διανόηση»… . Ο Μάρκο Φερέρι διασκευάζει το αυτοβιογραφικό έργο του Τσαρλς Μπουκόφσκι με all-star καστ και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Περιπλανώμενος σε έναν άχαρο και εσωστρεφή κόσμο, κάτω από τον καυτό τυρρανικό ήλιο του Λος Άντζελες, ο συγγραφέας Τσαρλς Σίρκιν πνίγει στο ποτό τις καθημερινές δυσκολίες της ζωής. Η γνωριμία του με μια αινιγματική νεαρή πόρνη, την Κας, θα δώσει μια νέα πνοή στο μίζερο εικοσιτετράωρο του, αφού η ερωτική σχέση που θα αναπτυχθεί μεταξύ τους θα είναι φλογερή. Δυστυχώς για εκείνη, η προσφορά από ένα εκδοτικό οίκο της Νέα Υόρκης θα υποχρεώσει τον μεσήλικα Τσαρλς να την εγκαταλείψει ολομόναχη, διατηρώντας το ερωτηματικό μέσα του για τι θα είχε συμβεί εάν είχε επιλέξει να ακολουθήσουν ένα κοινό μέλλον. Γυρνώντας πίσω για να την αναζητήσει, θα πληροφορηθεί πως η Κας έχει αυτοκτονήσει, γεγονός που θα τον ωθήσει και πάλι στην ερήμωση.

Σκηνοθεσία: Μάρκο Φερέρι
Πρωταγωνιστούν: Μπεν Γκαζάρα, Ορνέλα Μούτι, Σούζαν Ταιρέλ, Ρόι Μπρόκσμιθ

«Αφιέρωμα στη Σου Φρίντριχ»
Την Κυριακή 17 Ιουνίου, στις 9 μμ., στον θερινό κινηματογράφο «Λαΐς», η Ταινιοθήκη της Ελλάδος θα προβάλει δύο ταινίες της αμερικανίδας σκηνοθέτριας Σου Φρίντριχ: το Sink or Swim (1990) και το I Cannot Tell You How I Feel (2016).

Η σκηνοθέτρια θα προλογίσει την προβολή και θα απαντήσει σε ερωτήσεις του κοινού στο q&a που θα ακολουθήσει μετά το τέλος των δύο ταινιών.

Aπό τις πρωτοπόρους του πειραματικού φεμινιστικού και lesbian κινηματογράφου, η Σου Φρίντριχ είναι διεθνώς γνωστή για την επαναστατική φόρμα της καθώς χρησιμοποιεί αρχειακό υλικό για να δημιουργήσει τo δικό της έργο, που κινείται μεταξύ μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, συχνά ενσωματώνοντας αυτοβιογραφικά στοιχεία.

H Σου Φρίντριχ γεννήθηκε το 1954 στο Κονέκτικατ και διδάσκει film και video production στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον.

Από το 1978 έχει σκηνοθετήσει 24 ταινίες και βίντεο. Το έργο της έχει παρουσιαστεί σε 18 ρετροσπεκτίβες που διοργάνωσαν κορυφαία μουσεία και φεστιβάλ κινηματογράφου, μεταξύ των οποίων και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης το 2007. Οι ταινίες της έχουν προβληθεί σε κινηματογραφικά φεστιβάλ, πανεπιστήμια και κέντρα πολιτισμού, έχουν αποτελέσει αντικείμενο μελέτης και πολυάριθμων δημοσιεύσεων κι έχουν αποσπάσει πλήθος βραβείων.
Οι ταινίες που θα δούμε:

*Στο μαυρόασπρο Sink or Swim (1990), μέσα από 26 μικρές ιστορίες, ένα κορίτσι περιγράφει τα γεγονότα της παιδικής του ηλικίας που διαμόρφωσαν τις ιδέες του γύρω από την πατρότητα, τις οικογενειακές σχέσεις, τη δουλειά και το παιχνίδι. Μέσα από τις ιστορίες αυτές προκύπτει το διπλό πορτρέτο ενός πατέρα που νοιαζόταν περισσότερο για την καριέρα του παρά για την οικογένειά του και μιας κόρης που επηρεαζόταν βαθιά από τη συμπεριφορά του αυτή.

*Στη διάρκειας 42 λεπτών πιο πρόσφατη ταινία της I cannot tell you how I feel (2016) η Σου Φρίντριχ στρέφει και πάλι την κάμερά της στο πεδίο μάχης της οικογένειας –που συνεχίζει να την απασχολεί. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντάμε την μητέρα της, Lore Friedrich, η οποία είχε πρωταγωνιστήσει και στο The Ties That Bind (1984), μια ταινία γύρω από το τι σημαίνει να μεγαλώνεις στην Γερμανία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι το πορτρέτο μιας 94χρονης ηλικιωμένης γυναίκας η οποία αντιδρά δυναμικά στην ιδέα να αφήσει το σπίτι της στο Σικάγο και να μεταφερθεί σε ένα ίδρυμα «ανεξάρτητης διαβίωσης» στη Νέα Υόρκη.

«Η διαδοχή»
Ως «η πιο τρομακτική ταινία όλων των εποχών» λανσάρεται αυτό το φιλμ αλλά λίγο απέχει από το να την πεις “η πιο εκνευριστική ταινία όλων των εποχών”. Κρίμα το καλό καστ με την σημαντική Τόνι Κολέτ και τον Γκάμπριελ Μπερν.

Όταν η Ελεν, μητέρα και αρχηγός της οικογένειας Γκρέιαμ, πεθαίνει, τα μέλη της οικογένειας της κόρης της σταδιακά ανακαλύπτουν τρομακτικά μυστικά που αφορούν την καταγωγή τους. Όσα περισσότερα ανακαλύπτουν, τόσο συνειδητοποιούν ότι είναι αδύνατον να αποφύγουν τη δυσοίωνη μοίρα που έχουν κληρονομήσει.

Σκηνοθεσία: Άρι Άστερ
Παίζουν: Τόνι Κολέτ, Γκάμπριελ Μπερν, Μίλι Σαπίρο, Άλεξ Γουλφ

«Οι απίθανοι 2»
Η… τούρμπο-οικογένεια των Απίθανων σε νέες βλακείες για τα μπάζα. Ο Μπομπ/Κύριος Απίθανος, μαζί με την Βάιολετ, τον Ντας και το μωρό Τζακ-Τζακ, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την καθημερινή, «φυσιολογική» ζωή στο σπίτι, ενώ οι υπερδυνάμεις του Τζακ-Τζακ είναι στο τσακ να αποκαλυφθούν. Η αποστολή ανατρέπεται όταν ένας νέος κακός εμφανίζεται με ένα ευφυές και επικίνδυνο σχέδιο που θέτει τα πάντα σε τρομερό κίνδυνο. Η οικογένεια των Παρ όμως δεν αποφεύγει ποτέ μια πρόκληση, ειδικά με τον Ψύχτρα στο πλευρό της.

Σκηνοθεσία: Μπραντ Μπερντ
Με τις φωνές των: (με τις φωνές των) Γκρεγκ Τ. Νέλσον, Χόλι Χάντερ, Σάρα Βάουελ, Χακ Μίλνερ, Κάθριν Κίνερ / (και στα ελληνικά) Βασίλη Χαραμπόπουλου