Του Παύλου Θ. Κάγιου //
Τα συναισθήματα που μεταδίδει το ευρωπαϊκό σινεμά είναι αληθινά και βαθιά και το «Μαζί ή τίποτα» του Φατίχ Ακίν βάζει στη γωνία τον Κλιντ Ίστγουντ και το φιλμ του «Αναχώρηση για Παρίσι 15:17». Την ισορροπία στη… ζυγαριά ποιότητας φέρνουν το αλλιώτικο γουέστερν «Hostiles: Ταξιδεύοντας με τον εχθρό μου» και το «γυναικείο» «Mudbound: Δάκρυα στο Μισισιπή»
«Αναχώρηση για Παρίσι 15:17»
Μπορεί να είναι αγνές και τίμιες οι προθέσεις του Κλιντ Ίστγουντ, αλλά το νέο του φιλμ είναι άκρως συντηρητικό και αρτηριοσκληρωτικών αντιλήψεων. Και ούτε λίγο ούτε πολύ, καταλήγει να μας λέει το γνωστό: «οι Αμερικανοί να ‘ναι καλά που θα μας σώσουν»! Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός ότι συμπτωματικά οι νεαροί ήρωες της ταινίας, που σώζουν τους επιβάτες ενός τραίνου από έναν τρομοκράτη, είναι Αμερικανοί. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι όλη η ταινία είναι διαποτισμένη από τα ιδανικά «πατρίδα- θρησκεία-οικογένεια» που μεγαλώνουν και διαιπαιδαγωγούνται οι ήρωες και εμπνέουν τους πλέον συντηρητικούς – και χουντικούς – ανά την υφήλιο.
Μετά τις αξιόλογες ταινίες του «Ελεύθερος Σκοπευτής» και «Sully», ο βετεράνος και βραβευμένος με Όσκαρ Κλιντ Ίστγουντ, επιλέγει να σκηνοθετήσει τους πραγματικούς ήρωες ενός συγκλονιστικού περιστατικού που συνέβη στις 21 Αυγούστου του 2015. Ο λόγος για μια τρομοκρατική επίθεση στο τραίνο Thalys #9364 με προορισμό το Παρίσι η οποία τελικά είχε αποτραπεί χάρη σε τρεις θαρραλέους νεαρούς Αμερικανούς που ταξίδευαν στην Ευρώπη. Όλη η πορεία της κοινής τους ζωής, από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση, και πολλά απίθανα περιστατικά τους οδήγησαν σ’ αυτή τη στιγμή ηρωισμού. Μέσα από αυτή την τρομακτική δοκιμασία, η φιλία τους αποδείχτηκε το μεγαλύτερο όπλο, που τους επέτρεψε να σώσουν τις ζωές παραπάνω από 500 ανθρώπων.
«Δεν ήταν συνειδητή επιλογή να αφηγούμαι ηρωικές ιστορίες ή να κάνω ταινίες για αφανείς ήρωες» λέει ο Κλιντ Ίστγουντ, «απλώς ασχολούμαι με τις ιστορίες που με ενδιαφέρουν. Μερικές είναι εξαιρετικές και έχουν ωφελήσει την κοινωνία, οπότε είναι καλό να διηγείται κανείς τέτοιες ιστορίες».
Σκηνοθεσiα: Κλιντ Ίστγουντ
Παίζουν: Άντονι Σάντλερ, Άλεκ Σκαρλάτος, Σπένσερ Στόουν,
Τζούντι Γκριρ, Τζένα Φίσερ, Ρέι Κορασάνι, Τόμας Λένον, Τόνι Χέιλ
«Μαζί ή τίποτα»
Μεγαλωμένος στη Γερμανία είναι ο Τούρκος σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν και οι ταινίες του είναι ιδιαίτερα αγαπητές στο ελληνικό σινεφίλ κοινό -(«Μαζί, Ποτέ», «Η Άκρη του Ουρανού», «Soul kitchen», «Ο Ήχος της Πόλης»). Στην τωρινή του ταινία επέλεξε να αφηγηθεί μια ιστορία απώλειας και εκδίκησης με κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν κάθε σημερινό σκεπτόμενο πολίτη της Ευρώπης.
Το «Μαζί ή τίποτα» έχει κερδίσει Χρυσή σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, βραβείο γυναικείας ερμηνείας στην εξαίρετη Νταϊάν Κρούγκερ και ήταν μέσα στις εννιά τελικές υποψηφιότητες για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Στην ιστορία της ταινίας μπλέκεται και η Ελλάδα –έχουν γίνει πολλά γυρίσματα στη χώρα μας- καθώς τα πλοκάμια των ακροδεξιών δολοφόνων-τρομοκρατών επικοινωνούν με τη Χρυσή Αυγή.
Ηρωίδα της ιστορίας της ταινίας είναι η Κάτια – όντως μοναδική η Νταϊάν Κρούγκερ – που από τη μια στιγμή στην άλλη καταρρέει η ζωή της όταν ο κουρδικής καταγωγής σύζυγός της Νούρι και ο μικρός τους γιος, Ρόκο, σκοτώνονται σε μια βομβιστική επίθεση. Με τη βοήθεια φίλων και συγγενών, η Κάτια καταφέρνει να αντέξει το σοκ και προσπαθεί να σταθεί και πάλι στα πόδια της. Όμως, η αναζήτηση των ενόχων και η διαλεύκανση των κινήτρων πίσω από τη δίχως νόημα τραγωδία περιπλέκει το πένθος της Κάτια και κρατά ανοιχτές τις πληγές της. Ο Ντανίλο, δικηγόρος και καλύτερος φίλος του Νούρι, εκπροσωπεί την Κάτια στη μετέπειτα δίκη ενάντια σε δύο υπόπτους: ένα νεαρό ζευγάρι που κινούνταν σε νεοναζί κύκλους. Η απόφαση του δικαστηρίου φέρνει την Κάτια στα άκρα, αλλά δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική: απαιτεί δικαιοσύνη.
Εμπνευσμένος από μια σειρά δολοφονιών από νεοναζί με θύματα οκτώ Τούρκους, έναν Έλληνα και μια Γερμανίδα αστυνομικό και μία από τις μεγαλύτερες μεταπολεμικές δίκες στην ιστορία της Γερμανίας, ο Φατίχ Ακίν στήνει δεξιοτεχνικά ένα δραματικό θρίλερ που σόκαρε το κοινό του Φεστιβάλ Καννών με το αμφιλεγόμενο αλλά και φοβερά επίκαιρο θέμα του. Εξαιρετική η Νταϊάν Κρούγκερ στον πρώτο της γερμανόφωνο ρόλο, η οποία δίνει την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της ως μια γυναίκα που χάνει την οικογένειά της σε μια τυφλή τρομοκρατική επίθεση και ξεκινά ένα σκοτεινό ταξίδι μέσα από τη θλίψη, την οργή και τη δίψα για δικαιοσύνη.
Σκηνοθεσία: Φατίχ Ακίν
Παίζουν: Νταϊάν Κρούγκερ, Ντένις Μοσκίτο, Γιοχάνες Κρις, Σάμια Σανκρίν, Νούμαν Ακάρ
«Hostiles: Ταξιδεύοντας με τον εχθρό μου»
Αλλιώτικο γουέστερν με πιο «φιλοσοφικό-υπαρξιακή» εμβάθυνση στην «Άγρια Δύση» και στα ανθρώπινα ένστικτα – πάντα ατίθασα κι άγρια απ’ όπου κι αν κατάγονται. Η σκηνοθεσία ανήκει στον Σκοτ Κούπερ που είναι από τη νέα γενιά δημιουργών – γεννημένος το 1970 – με διάθεση ανανέωσης σε κάθε ταινία του που μέχρι τώρα είναι τέσσερις.
Το στόρι του «Hostiles» διαδραματίζεται το 1892 και αφηγείται την ιστορία του θρυλικού λοχαγού Τζόζεφ Τζ. Μπλόκερ (τον υποδύεται ο βραβευμένος με Όσκαρ Κρίστιαν Μπέιλ και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι είναι «όλα τα λεφτά» καθώς η επιβλητική φυσιογνωμία του κυριαρχεί από το πρώτο μέχρι το τελευταίο πλάνο της ταινίας). Εδώ ο Κρίστιαν Μπέιλ συνεργάζεται για δεύτερη φορά με τον σκηνοθέτη Σκοτ Κούπερ. Κόντρα, λοιπόν, στις μέχρι τότε αντιλήψεις του, του επιβάλλεται από έναν ανώτερό του να συνοδέψει το Κίτρινο Γεράκι, έναν ετοιμοθάνατο πολέμαρχο των Ινδιάνων Τσεγιέν, και την οικογένειά του πίσω στη γη τους σε μια εποχή που οι λευκοί προσπαθούν να γίνουν πιο φιλικοί με τους ινδιάνους λίγο πριν τους… εξοντώσουν εντελώς. Κατά το εξαντλητικό και επικίνδυνο ταξίδι τους οι μέχρι πρότινος εχθροί ζουν μια σειρά καταστάσεις που θα τους κάνει να αλλάξουν εντελώς αντιλήψεις.
Όλα καλά και άγια και θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις το «Ταξιδεύοντας με τον Εχθρό μου» ως μια ιστορία όχι για την απόσταση που διανύεις ή τις μάχες που δίνεις, αλλά για το ταξίδι προς τον σεβασμό, τη συμφιλίωση και τη συγχώρεση. Μόνο που οι έρμοι οι ινδιάνοι δεν είχαν κανένα λόγο να ζητήσουν συγνώμη – το αντίθετο, φυσικά – καθώς λίγο ακόμα και οι λευκοί εισβολείς θα τους είχαν εξολοθρεύσει πλήρως!
Ο Christian Bale, στη δεύτερη ταινία του με τον Cooper, είναι ένας θρυλικός αξιωματικός του στρατού.
Η ερμηνεία της Rosamunde Pike στο Hostiles έχει ήδη κεντρίσει την προσοχή των κριτικών.
Σκηνοθεσία: Σκοτ Κούπερ
Ηθοποιοί: Κρίστιαν Μπέιλ, Ουές Στάντι, Ρόζαμουντ Πάικ, Τζέσε Πλέμονς, Σκοτ Σέπερντ, Μπεν Φόστερ
«Mudbound: Δάκρυα στο Μισισιπή»
Προσπάθεια ανανέωσης των ταινιών με «καταπιεσμένους μαύρους» που ανά περιόδους έχει δώσει σπουδαία φιλμ. Το τωρινό, σκηνοθετημένο από την Ντι Ρις, έχει κερδίσει 4 υποψηφιότητες για Όσκαρ, ανάμεσά τους μια διπλή (Β’ Γυναικείου Ρόλου και Τραγουδιού για τη Μέρι Τζ. Μπλάιτζ) όπως επίσης και την ιστορική πρώτη υποψηφιότητα γυναίκας διευθύντριας φωτογραφίας για την Ρέιτσελ Μόρισον.
Η οικογένεια ΜακΑλαν έχει μόλις αφήσει την ήρεμη, πολιτισμένη ατμόσφαιρα του Μέμφις και βρίσκεται εντελώς απροετοίμαστη απέναντι στις σκληρές απαιτήσεις της αγροτικής ζωής στο δέλτα του Μισισιπή. Παρά τα μεγαλεπήβολα όνειρα του Χένρι ΜακΑλαν, η γυναίκα του Λόρα παλεύει να διατηρήσει την πίστη της στο μάταιο εγχείρημα του συζύγου της και να μεγαλώσει τις δύο κόρες της. Εντωμεταξύ, ο Χαπ και η Φλόρενς Τζάκσον, οι μαύροι μισθωτοί καλλιεργητές που έχουν δουλέψει τη γη για χρόνια, παλεύουν να πετύχουν το δικό τους μικρό όνειρο παρά τους αμείλικτους κοινωνικούς περιορισμούς. Παράλληλα, παρακολουθούμε τις ιστορίες δύο ανδρών οι οποίοι επιστρέφοντας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αναπτύσσουν μια δυνατή φιλία και μαζί με τις οικογένειές τους παλεύουν να αντιμετωπίσουν τον ρατσισμό και να προσαρμοστούν στη ζωή μετά τον πόλεμο και παρά τις αντιξοότητες αναπτύσσουν μία δυνατή φιλία που προκαλεί την κοινωνία στην οποία ζουν.
Σκηνοθεσία: Ντι Ρις
Παίζουν: Κάρεϊ Μάλιγκαν, Τζέισον Κλαρκ, Τζέισον Μίτσελ, Μέρι Τζ. Μπλάιτζ
«Κάθε μέρα μια άλλη μέρα»
Δεν ξέρω τι είναι το βραβευμένο από τους New York Times μπεστ-σέλερ μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Λέβιθαν το οποίο μετέφερε στη οθόνη ο Μάικλ Σκάκσι, αλλά το εν λόγω φιλμ έχει πάμπολλες κοινοτοπίες και αφέλειες οι οποίες πλασάρονται σαν χαριτωμενιές μιας «γλυκιάς ιστορίας αγάπης». Το στόρι αφηγείται την ιστορία της Ριάνον, ενός 16χρονου κοριτσιού που ερωτεύεται μια μυστηριώδη ύπαρξη με το όνομα «Α», η οποία κατοικεί σε διαφορετικό σώμα κάθε μέρα, για εκείνη τη μέρα και μόνο. Αισθανόμενοι μια ακατανίκητη έλξη, ο «Α» και η Ριάνον συνεργάζονται κάθε μέρα για να βρουν ο ένας τον άλλον, χωρίς να γνωρίζουν ποιον ή τι θα τους φέρει η επόμενη μέρα. Όσο περισσότερο ερωτεύονται, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούν τις δυσκολίες του να αγαπάς κάποιον που αλλάζει μορφή κάθε 24 ώρες, κι έτσι η Ριάνον και ο «Α» έρχονται τελικά αντιμέτωποι με την πιο σκληρή απόφαση που έχουν πάρει ποτέ τους. Τελικά, έχουμε μια απλή νεανική κομεντί μιας ιστορίας αγάπης για το πώς είναι να αγαπάς κάποιον για τα ψυχικά χαρίσματα δίχως να δίνεις σημασία στην εξωτερική εμφάνιση.
Σκηνοθεσία: Μάικλ Σάκσι
Παίζουν: Ανγκούρι Ράις, Μαρία Μπέλο, Ντέμπι Ράιαν, Κόλιν Φορντ, Τζάστις Σμιθ, Όουεν Τιγ
Φεστιβάλ Παιδικού–Νεανικού κινηματογράφου CineDoc Kids
Και αυτό το Σαββατοκύριακο – 15:30 μ.μ. – συνεχίζει τις προβολές στον κινηματογράφο Δαναό το CineDoc Kids.
Το Σάββατο θα προβληθεί το νορβηγικό ντοκιμαντέρ Αδέρφια, η ιστορία δύο αγοριών μέσα από τον κινηματογραφικό φακό της μητέρας τους, από την παιδική τους ηλικία μέχρι την ενηλικίωσή τους.
Την Κυριακή, το Φεστιβάλ προτείνει μια ταινία τρόμου για παιδιά! Το Δωμάτιο 213, βασισμένο στο βιβλίο της φημισμένης συγγραφέως παιδικών βιβλίων Ingelin Angerborn, παρακολουθεί την περιπέτεια τριών κοριτσιών σε μια παιδική κατασκήνωση όπου (ίσως) κυκλοφορούν φαντάσματα.
Η παρουσίαση των ταινιών γίνεται από την παιδική κριτική επιτροπή CineDoc Kids που στο τέλος του Φεστιβάλ θα βραβεύσει την καλύτερη ταινία.
ΣΑΒΒΑΤΟ 24/2
Αδέρφια (Brothers)
ηλικίες: 10+
Σκηνοθεσία: Aslaug Holm | 2015 | 100’ | Νορβηγία | Ντοκιμαντέρ
Στα νορβηγικά με ελληνικούς υπoτίτλους
Τα Αδέρφια αποτελούν ένα οικογενειακό πορτραίτο, με τη σκηνοθέτιδα να παρακολουθεί, μέσα από τον κινηματογραφικό της φακό, τους δύο γιους της, Μάρκους και Λούκας, και να αποτυπώνει στιγμές από τα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών και την ενηλικίωσή τους. Η ταινία αφηγείται την αθωότητα της παιδικής ηλικίας, τους προβληματισμούς, τις συμπεριφορές στην καθημερινή ζωή και τις μικρές επαναστάσεις των δύο αγοριών.
Θα ακολουθήσει θεατρικό παιχνίδι με τη θεατροπαιδαγωγό Ζωή Γυφτάκη. Η προβολή γίνεται με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Νορβηγίας και του Νορβηγικού Κέντρου Κινηματογράφου.
ΚΥΡΙΑΚΗ 25/2
Δωμάτιο 213 (Room 213)
ηλικίες: 11+
Σκηνοθεσία: Emelie Lindblom | 2017 | 78’ | Σουηδία | Μυθοπλασία
Στα σουηδικά με ελληνικούς υποτίτλους
Το Δωμάτιο 213 είναι μια ταινία μυστηρίου και ενηλικίωσης, που αφηγείται τη φιλία τριών κοριτσιών η οποία δοκιμάζεται όταν υποψιάζονται ότι στην καλοκαιρινή τους κατασκήνωση κυκλοφορούν φαντάσματα. Οι τρεις φίλες αναγκάζονται να μείνουν στο δωμάτιο με τον αριθμό 213, το οποίο ήταν κλειδωμένο για πολλά χρόνια. Όταν αρχίσουν να εξαφανίζονται αντικείμενα, δημιουργούνται υποψίες για τον κλέφτη που μοιάζει να ανήκει στον κόσμο των πνευμάτων…
Θα ακολουθήσει κινηματογραφικό εργαστήριο με τη σκηνοθέτιδα Αγγελική Αριστομενοπούλου. Η προβολή γίνεται με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Σουηδίας και σε συνεργασία με το Athens Clue.
«Το μυστικό του βασιλιά Μίδα»
Ταινία κινούμενων σχεδίων με τον Ταντ, ένα πολύ γλυκό και φιλότιμο εργάτη που λατρεύει την αρχαιολογία, να προσκαλείται από τη φίλη του, Σάρα, που είναι αναγνωρισμένη αρχαιολόγος και εξερευνήτρια, στο Λας Βέγκας. Εκεί, η Σάρα θα παρουσιάσει την τελευταία της ανακάλυψη: ένα στοιχείο που επιβεβαιώνει την ύπαρξη του περίφημου περιδέραιου του μυθικού βασιλιά Μίδα. Όταν η Σάρα πέφτει θύμα απαγωγής από εκείνους που θέλουν να κλέψουν το περιδέραιο και να αποκτήσουν τις μοναδικές του δυνάμεις, ο Ταντ θα γυρίσει τον κόσμο για να την σώσει…
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Αλόνσο, Ενρίκε Γκάτο
Συντελεστές ελληνικής μεταγλώττισης: Σκηνοθετική επιμέλεια: Ειρήνη Τσίγκα. Μετάφραση: Λίλα Τσαγκαράκη. Ακούγονται οι: Παναγιώτης Καποδίστριας (Ταντ), Στέφανος Γεωργόπουλος (Μούμια), Στεφανία Φιλιάδη (Σάρα), Κατερίνα Χόλη (Τίφανι), Σωτήρης Δουβρής (Ρακάμ) και οι: Ειρήνη Τσίγκα, Γιάννης Τσούτσιας, Αυγερινός Σουλόπουλος, Βαγγέλης Ζαπαντιώτης.
