Του Παύλου Θ. Κάγιου //
Χωρίς υπερβολές, η καλύτερη νέα ταινία αυτής της εβδομάδας είναι το εξαιρετικό και κάθε άλλο παρά «παιδικό φιλμ» «Κρίστοφερ και Γουίνι». Ακολουθεί ο κουρασμένος «Άνθρωπος που σκότωσε τον Δον Κιχώτη» που ταλαιπώρησε τον Τέρι Γκίλιαμ 30 χρόνια. Δύο κομεντί του σωρού: «Πρόσκληση σε γάμο» και «Γιατρέ μου κερατωθήκαμε» και η ταινία τρόμου παλαιάς κοπής «Η καλόγρια». Υπάρχει, βέβαια, και ο μυθικός ασπρόμαυρος «Μάκβεθ» με την ανεπανάληπτη υπογραφή του Όρσον Γουέλς.
«Κρίστοφερ και Γουίνι»
Ποίηση, ξεχασμένη αθωότητα και ομορφιά από τα παιδικά μας χρόνια ζωντανεύει με αυτό το εξαιρετικό φιλμάκι που κάθε άλλο παρά «παιδικό» είναι – και ελπίζω η μεταγλωττισμένη βερσιόν να μην έχει χάσει εντελώς τη μαγεία της πρωτότυπης.
«Αργά η γρήγορα το παρελθόν σου σε ξαναβρίσκει» και “Πάω πάντα εκεί που θέλω, περπατώντας μακριά από εκεί που είμαι” είναι η «φιλοσοφία» αυτής της τρυφερής παιδικής ταινίας που βλέπεται, όμως, ευχάριστα από όλες τις ηλικίες-και ιδιαίτερα από τους μεγάλους σινεφίλ γονείς, θείους, παππούδες…
Ήρωές του το αξιαγάπητο Γουίνι το Αρκουδάκι και ο καλός του φίλος Κρίστοφερ Ρόμπιν – εξαιρετικός κι ό,τι πρέπει για τον ρόλο ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ. Και οι δύο «κρατάνε» τους χαρακτήρες τους από συλλογή ποιημάτων που έγραψε ο Άγγλος συγγραφέας A.A. Milne το 1924. Δύο χρόνια μετά, ο Γούινι έκλεψε τις καρδιές του αναγνωστικού κοινού με τα διηγήματα για τις περιπέτειες στο Δάσος των Γαλάζιων Ονείρων. Από τότε, αυτές οι ιστορίες έχουν αγαπηθεί από αναγνώστες όλων των ηλικιών και το ενδιαφέρον είναι σταθερό μέσα στα χρόνια, από γενιά σε γενιά.
Το πρώτο μέρος της ταινίας – όσο ο ήρωας είναι στο δάσος ξαναβρίσκοντας τον χαμένο παιδικό εαυτό του – το φιλμ είναι χάρμα οφθαλμών με τη συγκίνηση να βουρκώνει γλυκά τα μάτια σου. Αλλά και το δεύτερο μέρος δεν πάει πίσω με την ξέφρενη περιπλάνηση στην Αγγλία του προηγούμενου αιώνα με τον αγαπημένο Κρίστοφερ, τον σοφό Γουίνι, τον ζωηρό Τίγρη, τον γκρινιάρη Γκαρή και φυσικά το ντροπαλό Γουρουνάκι. Όλοι μαζί δημιουργούν ένα ευφάνταστο παραμύθι για τη χαρά και την αγνότητα της παιδικής ηλικίας.
Το στόρι θέλει τον Κρίστοφερ Ρόμπιν να έχει πια μεγαλώσει και να ζει στο Λονδίνο. Δουλεύει συνέχεια και έχει ελάχιστο χρόνο για τη γυναίκα και την κόρη του. Έχει ξεχάσει την ειδυλλιακή παιδική του ηλικία, την οποία πέρασε παρέα με τον Γουίνι, ένα λούτρινο αρκουδάκι, και όλους τους φίλους του. Όταν ο Γουίνι τον ξαναβρίσκει, η φιλία τους αναθερμαίνεται κι ο Κρίστοφερ θυμάται τις ατελείωτες ημέρες της παιδικής ανεμελιάς…
Σκηνοθεσία: Μαρκ Φόρστερ
Παίζουν: Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Χέιλι Ατγουελ, Τζιμ Κάμινγκς, Μπραντ Γκάρετ
Στην ελληνική μεταγλώττιση ακούγονται οι: Γιώργος Στάμος, Άριελ Κωνσταντινίδη, Στεφανία Παππά, Σωτήρης Δουβρής, Ακίνδυνος Γκίκας, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Ντίνος Σούτης, Σπύρος Μπιμπίλας, Γιάννης Στεφόπουλος, Ανδρέας Ευαγγελάτος, Γιάννος Κοιλάκος, Βάσια Ζαχαροπούλου, Ηλίας Ζερβός
«Ο Άνθρωπος που Σκότωσε τον Δον Κιχώτη»
Σαν τον Δον Κιχώτη, τον ήρωα του Θερβάντες που κυνηγάει ανεμόμυλους, εξελίχθηκε αυτή η ταινία για τον σπουδαίο σκηνοθέτη Τέρι Γκίλιαμ καθώς προσπαθούσε επί 30 χρόνια να την ολοκληρώσει κυνηγώντας ουτοπίες.
«Δουλεύουμε» αναφέρει ο ίδιος, «σε αυτή την ταινία τόσο καιρό που η ιδέα και μόνο ότι μπορεί να ολοκληρωθεί φαντάζει σουρεαλιστική. Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα τα είχε παρατήσει χρόνια πριν, αλλά μερικές φορές είναι τα αγύριστα κεφάλια που κερδίζουν στο τέλος. Οπότε, ευχαριστώ όλους τους κακοπληρωμένους φαντασιόπληκτους που με βοήθησαν να μετατρέψω αυτό το μακροχρόνιο όνειρο σε ταινία!».
Το στόρι του, πάντως, είναι πολύ μπερδεμένο, λίγο υπερφίαλο και αρκετά «κουρασμένο», γεγονός που αδυνατίζει το αποτέλεσμα εκ των προτέρων: O Tόμπι είναι 35χρονος σκηνοθέτης διαφημιστικών – ξιπασμένος, μεγαλομανής και κακομαθημένος. Τον συναντάμε στην επαρχιακή Ισπανία να γυρίζει μία διαφημιστική καμπάνια, με κεντρικό ήρωα κι εύρημα τον Δον Κιχώτη, εκ μέρους μίας ρωσικής βότκας (προϊόν που λανσάρει πάμπλουτος μαφιόζος χρηματοδότης), περιτριγυρισμένος από γλοιώδεις ατζέντηδες, ανόητους μεσήλικες παραγωγούς που ποζάρουν με trophy wives, κι ένα απελπισμένο συνεργείο που δεν μπορεί να στήσει πλάνο μέσα στον γραφειοκρατικό χαμό. Μέχρι που ένας πλανόδιος Ρομ δίνει στον Τόμπι ένα παλιό DVD και του θυμίζει την προηγούμενη φορά που γύρισε ταινία για τον θρύλο του Θερβάντες. Όταν ήταν φοιτητής κι έκανε την πτυχιακή του, χρησιμοποιώντας τους κατοίκους του γειτονικού χωριού για πρωταγωνιστές. Αναζητώντας τους πρωταγωνιστικούς ήρωες εκείνης της ταινίας του και των χαμένων οραμάτων του, θα βρεθούμε κι εμείς σ’ έναν κυκεώνα συγκεχυμένων καταστάσεων….
Τέρι Γκίλιαμ
Ο Τέρι Γκίλιαμ με καριέρα περίπου 40 ετών γεννήθηκε στη Μινεάπολις της Μινεσότα, αλλά εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο τη δεκαετία του ‘60 όπου έγινε μέλος των Monty Python και «βέρος» άγγλος στη σκηνοθετική του προβληματική. Σκηνοθέτησε μαζί με τον Τέρι Τζόουνς Το Αδελφάτο των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης (Monty Python and the Holy Grail) το 1975. Επιτέλεσε παραγωγός στο Ένας Προφήτης, Μα τι Προφήτης! (Life of Brian) το 1979 στο οποίο επίσης πρωταγωνίστησε κι εργάστηκε ως animator.
Η πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε μόνος του ήταν το Το Αδελφάτο των Ιπποτών και ο Δράκος της Συμφοράς (Jabberwocky) το 1977, το οποίο ακολούθησε το Υπέροχοι Ληστές και τα Κουλουβάχατα της Ιστορίας (Time Bandits) το 1981. Το 1985 κυκλοφόρησε το εξαιρετικό του Brazil, ένα δυστοπικό φιλμ επιστημονικής φαντασίας. Ακολούθησε το ευφάνταστα απελευθερωτικό Οι Περιπέτειες του Βαρόνου Μινχάουζεν το 1988 το οποίο ήταν υποψήφιο για τέσσερα Όσκαρ.
Ο Τέρι Γκίλιαμ σκηνοθέτησε τις τρεις επόμενες ταινίες του στις ΗΠΑ: Ο Βασιλιάς της Μοναξιάς, οι Δώδεκα Πίθηκοι το 1995 και το Φόβος & Παράνοια στο Λας Βέγκας το 1998.
Το 2000 πήγε στην Ισπανία με σκοπό να ξεκινήσει τα γυρίσματα για τον Δον Κιχώτη αλλά οι συνθήκες δε του το επέτρεψαν. Αντ’ αυτού σκηνοθέτησε το Αδερφοί Γκριμ (The Brothers Grimm) που κυκλοφόρησε το 2005 και το Tideland την ίδια χρονιά. Η επόμενη ταινία του Ο Φανταστικός Κόσμος του Δρ. Παρνάσιους (2009)) που ήταν υποψήφια για δύο Όσκαρ.
Το 2011 έκανε το ντεμπούτο του στην όπερα με το The Damnation of Faust και το 2014 σκηνοθέτησε το Benvenuto – και οι δύο παραστάσεις έλαβαν διθυραμβικές κριτικές.
Σκηνοθεσία: Τέρι Γκίλιαμ
Παίζουν: Ανταμ Ντράιβερ, Τζόναθαν Πράις, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Ολγκα Κιριλένκο, Τζοάνα Ριμπέιρο
«Μάκβεθ»
Επανέκδοση του γνωστού τραγικού αριστουργήματος του Σαίξπηρ, σε μια πρωτότυπη κινηματογραφική διασκευή, από τον Όρσον Γουέλς, ο οποίος συμπύκνωσε υπερβολικά τη δράση, αναδεικνύοντας τη βαρβαρότητα του αγγλικού μεσαίωνα.
Βρισκόμαστε στη Σκωτία του 11ου αιώνα. Ο ευγενής Μάκβεθ οδηγείται από μια δαιμονική προφητεία και την αδίστακτη γυναίκα του προς τον θρόνο. Όμως, δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος από τη νεοσύστατη βασιλεία του…
Μεταφέροντας τη διάσημη τραγωδία του Σαίξπηρ στο σινεμά, ο Γουέλς δημιούργησε το δικό του τραγικό σύμπαν όπου ο πρωταγωνιστής μεγαλοφυία – και ολίγον παρανοϊκός;… – που έρχεται σε σύγκρουση με την κοινωνία κυριαρχεί σε όλα τα έργα του. Γύρω απ’ αυτό είχε πει ο ίδιος: «Η δουλειά μου αντανακλά την εύθυμη τρέλα, την αβεβαιότητα, την έλλειψη σταθερότητας, το μείγμα κίνησης και έντασης που χαρακτηρίζει τον κόσμο μας. Ο κινηματογράφος οφείλει να εκφράσει όλα αυτά τα πράγματα. Όταν ο κινηματογράφος θέλει να είναι τέχνη, πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα κινηματογράφος, κι όχι κακέκτυπη μίμηση άλλου λογοτεχνικού μέσου. Ο κινηματογράφος είναι ακόμα πολύ νεαρός και θα ήταν αστείος ο ισχυρισμός ότι δεν είναι δυνατόν να προωθηθεί.»
Σκηνοθεσία : Όρσον Γουέλς
Παίζουν: Όρσον Γουέλς, Τζάνετ Νόλαν, Πέγκι Γουέμπστερ, Ρόντι Μακ Ντόουαλ
«Πρόσκληση σε γάμο»
Ε, λες κι εσύ, δεν μπορεί, μια ερωτική κομεντί με τους Κιάνου Ριβς και την Γουινόνα Ράιντερ κάποιο γέλιο θα έχει και κάποιες χαριτωμενιές… Κι όμως περνάνε τα πρώτα λεπτά της ταινίας, περνάνε τα δεύτερα, περνάνε τα τρίτα μα τίποτα, ούτε που σαλεύει το χειλάκι σου ούτε που μειδιά το στόμα σου, ατάραχα και τα δύο, μέχρι που αρχίζεις να εκνευρίζεσαι και τα νεύρα σου μεγαλώνουν μιας κι ως το τέλος αυτής της νερόβραστης σούπας μένεις παντελώς ασάλευτος κι αδιάφορος! Κι όμως, οι παραγωγοί της την λανσάρουν ως εκκεντρική και μοντέρνα κομεντί». Μην τους πιστεύετε, μάπα είναι!
Ήρωές τους ο Φρανκ και η Λίντσεϊ που γνωρίζονται καθοδόν για έναν γάμο στην εξοχή και αντιπαθούν αμέσως ο ένας τον άλλον. Έχουν όμως μερικά κοινά: είναι κυνικοί, μισούν και οι δύο τον γάμο και, κυρίως, τον γαμπρό που εκτός από απεχθής ετεροθαλής αδερφός του Φρανκ, είναι και πρώην αρραβωνιαστικός της Λίντσεϊ. Τα πράγματα γι’ αυτούς θα χειροτερέψουν όταν συνειδητοποιήσουν πως ο γαμπρός και η νύφη τούς έχουν «ζευγαρώσει» για το ρομαντικό Σαββατοκύριακο, βάζοντάς τους μαζί σε κάθε πιθανή δραστηριότητα που προορίζεται για δύο! Αναγκασμένοι να ανεχτούν ο ένας τον άλλον για 72 ώρες, ο Φρανκ και η Λίντσεϊ θα έρθουν κοντά, σε μια αναπάντεχη «συμμαχία» κατά του έρωτα που θα τους οδηγήσει, φυσικά, στα… δεσμά του έρωτα.
Αυτή δεν είναι πρώτη φορά που οι δυο σταρ συναντιούνται κινηματογραφικά, αφού στο παρελθόν τους έχουμε δει ξανά μαζί στο «Δράκουλα» (1992) του Φράνσις Φορντ Κόπολα και το «A Scanner Darkly» (2006) του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ.
Σκηνοθεσία/Σενάριο: Βίκτορ Λέβιν
Παίζουν: Κιάνου Ριβς, Γουινόνα Ράιντερ
«Η καλόγρια»
Σαν παλιά ταινία τρόμου με βρικόλακες, αραχνιασμένα μοναστήρια και κάστρα στα άγρια Καρπάθια όρη ξεκινάει αυτό το φιλμ τρόμου – spin-off και sequel μαζί- των ταινιών “Το Κάλεσμα”. Επικεντρώνεται δε στο δαιμόνιο χαρακτήρα μιας Καλόγριας, που εξαπολύει όλες τις σατανικές δυνάμεις της σε ένα απομονωμένο μοναστήρι στη Ρουμανία του 1952.
Στο -πιο ανατριχιαστικό δεν γίνεται- spin-off και sequel μαζί πρωταγωνιστεί ο Ντέμιαν Μπισίρ (“Οι Μισητοί Οκτώ”) και η Τάσια Φαρμίγκα (“American Horror Story”), καθώς έρχονται αντιμέτωποι με την Μπόνι Άαρονς στον φρικιαστικό ρόλο της Διαβολικής Καλόγριας που υποδύθηκε για πρώτη φορά με τεράστια επιτυχία στο “Κάλεσμα 2”.
Όσο η σκηνοθεσία του Κόριν Χάρντι (The Hallow) δεν υποκύπτει σε προχωρημένα και φτηνού εντυπωσιασμού σπέσιαλ εφέ τα πάει μια χαρά, ενώ το σενάριο υπογράφει ο …πωρωμένος εραστής του τρόμου Γκάρι Ντάουμπερμαν (“It”)
Το στόρι αρχίζει με την αυτοκτονία μιας νεαρής καλόγριας σ΄ ένα απομονωμένο μοναστήρι της Ρουμανίας κι ένας ιερέας με θολό παρελθόν (Ντέμιαν Μπισίρ) και μία ασκούμενη μοναχή (Τάισα Φαρμίγκα), στέλνονται από το Βατικανό για να διερευνήσουν τον θάνατό της. Διακινδυνεύοντας τη ζωή τους, την πίστη και τις ίδιες τις ψυχές τους, έρχονται αντιμέτωποι με μία δαιμόνια δύναμη στο πρόσωπο μιας καλόγριας. Η μονή μετατρέπεται σε τρομακτικό πεδίο μάχης ανάμεσα στους ζωντανούς και τους καταραμένους.
Σκηνοθεσία: Κόριν Χάρντι
Παίζουν: Ντέμιαν Μπισίρ, Τάισα Φαρμίγκα, Τζόνας Μπλοκέτ, Σάρλοτ Χόουπ, Ίνγκριντ Μπίζου, Μπόνι Άαρονς
«Candelaria: Το τραγούδι της Αβάνας»
«Μία ταινία – ύμνος στην αγάπη που βρίσκει τρόπο να ζει και να ξαναζεί σε κάθε εποχή και σε κάθε ηλικία». Αυτή είναι η «φιλοσοφία» της συμπαθητικής αυτής αισθηματικής ταινιούλας που βλέπεται καλοπροαίρετα παρά το ντεμοντέ και συμβατικό, δραματουργικά, σενάριό της. Παρ’ όλα αυτά, το φιλμ κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο 74ο Φεστιβάλ Βενετίας στο τμήμα Venice Days.
Βρισκόμαστε στην Αβάνα, αρχές δεκαετίας του ’90. Η οικονομία καταρρέει μετά την αποχώρηση των Σοβιετικών, ο Κάστρο χαρακτηρίζει την κατάσταση «Ειδική Περίοδο» σε καιρό ειρήνης και κάνει άνοιγμα προς τον τουρισμό, ενισχύοντας τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, προκειμένου να εξασφαλισθεί η ροή ξένου συναλλάγματος.
Ο σκηνοθέτης: Ο Τζόνι Χέντριξ ανήκει στη νέα γενιά παραγωγών – σκηνοθετών της Κολομβίας. Με 14 χρόνια εμπειρίας στην παραγωγή τόλμησε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το «Choco», που έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου το 2012. Η νέα του ταινία «CANDELARIA: Το Τραγούδι της Αβάνας» είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία μίας γυναίκας με το ίδιο όνομα, γύρω στα 90, που συνάντησε τυχαία στην Αβάνα το 2013 και του είπε την ιστορία της.
Σκηνοθεσία: Τζόνι Χέντριξ
Παίζουν: Μανουέλ Βιβέρος, Όλντεν Νάιτ, Βερόνικα Λιν
«Γιατρέ μου, κερατωθήκαμε»
Εξυπνακίστικη ιταλική κομεντί με τάχα μου «απελευθερωτικές» διαθέσεις που δεν ξεφεύγει από την εύκολη φάρσα. Ήρωές της ένα παράνομο ζευγάρι στη σημερινή Ρώμη που απατά τους νόμιμους συντρόφους του, αλλά δεν μπορεί να χαλαρώσει και να απολαύσει το… κεράτωμα που κάνει.
Πηγαίνουν σε ψυχοθεραπευτή που ‘ναι τόσο της μόδας στη Δύση της κρίσης, όχι μόνο οικονομικής, αλλά και συναισθηματικής, μα το γέλιο μετά βίας βγαίνει…
Σκηνοθεσία: Αλέσιο Μαρία Φεντερίτσι
Παίζουν: Άμπρα Ανγκιολίνι, Αλέσια Αλσιάτι, Φράνκο Μπρανκιαρόλι
