Θέλω να σου διηγηθώ πως γνώρισα την Σιμώνη.

Είναι καλοκαίρι. Είμαι με φίλους στο τοπικό μπαράκι, όπως σχεδόν κάθε βράδυ. Άξαφνα και από το πουθενά εμφανίζεται η μυστήρια ύπαρξη της φωτογραφίας. Είναι περίπου 70, φαίνεται ταλαιπωρημένη, ακούγεται λαχανιασμένη. Κάποια στιγμή σταμάτησε δίπλα από το τραπέζι μας και ρώτησε: “Θα μπορούσε κάποιος να με βοηθήσει να φτιάξω τον υπολογιστή μου; Μένω στο ξενοδοχείο από πάνω. Στο δωμάτιο 111”. Οι φίλοι μου, άλλοι γέλασαν διακριτικά, άλλοι αδιάκριτα. Δεν την πίστεψαν. Θα την πίστευες;

Στην αρχή δείλιασα. Είχε όμως μία λάμψη, μία σπίθα στα μάτια της που έπειθε. Ήταν 70, όμως ξεχώριζε στο πλήθος με τη σπάνια αυθεντικότητά της. Ανέβηκα στο δωμάτιο της, μαζί με έναν φίλο και αφού διαπιστώνουμε πως ο υπολογιστής δεν σώζεται, τόλμησα να της ζητήσω να μου πει την ιστορία της. Κανονίζουμε να πιούμε καφέ παρέα το επόμενο απόγευμα, και έτσι και έγινε.

Δεν περίμενα ποτέ να ακούσω όσα άκουσα εκείνο το απόγευμα. “ Έχω ζήσει τρεις ζωές αγόρι μου, και τώρα ζω την τέταρτη” είπε ξεδιπλώνοντας το κουβάρι της πολυτάραχης ζωής της. “ Έπινα 20 χρόνια, ήμουν άρρωστη. Οι γύρω μου υπέφεραν, το μπουκάλι όριζε τη ζωή μου. Όταν αποφάσισα να θεραπευτώ, και έκλεισα 10 χρόνια «στεγνή» ίδρυσα μαζί με άλλους τη Μ.Κ.Ο. «ΝΗΦΑΛΙΟΙ – στην υγειά μας» ”.

thumbnail_simoni

Οι γύρω μου υπέφεραν, το μπουκάλι όριζε τη ζωή μου

Από το 2005 οι «Νηφάλιοι» έχουν βοηθήσει εκατοντάδες ανθρώπους με προβλήματα αλκοολισμού, αλλά και τις οικογένειές τους. Αφιλοκερδώς, παρέχουν 24ωρη στήριξη με την τηλεφωνική τους γραμμή, επισκέπτονται σχολεία, αλλά κυρίως ακούν. Ακούν με ενδιαφέρον, και πράττουν με αγάπη.

Η γυναίκα που έχω απέναντι μου, είναι ένας άγγελος. Όχι όμως από αυτούς που έχουμε στο μυαλό μας, που λάμπουν και χαμογελούν. Είναι από τους αγγέλους που πέρασαν μέσα από την κόλαση, αναρριχήθηκαν και έφτασαν σε έναν δικό τους παράδεισο, για να διηγηθούν τα βιώματά τους και να βοηθήσουν. Η φίλη μου η Σιμώνη δεν θέλει να την θαυμάζεις, θέλει να σε κάνει να γελάς, να περνάς καλά. “ Πήρα πολύ σοβαρά τη ζωή όλα αυτά τα χρόνια, τώρα θέλω να κάνω τον σάχλα, να γελάω” μου λέει και χαμογελά.

Είμαι περήφανος που δέχτηκε να με κάνει τον «καλοκαιρινό της φίλο» και την ευχαριστώ που μου διηγήθηκε αυτά που διάβασες.

 

http://weinspire.gr/simoni/