Κείμενο Σπύρος Οικονομάκος //

Ο έρωτας είναι έρωτας μόνο όταν σου αποκαλύπτει κάποιες εσωτερικές σου κρυμμένες περιοχές. Όταν φωτίζονται πράγματα μέσα σου…. ανάλογα με τις περιοχές που θα φωτίσεις θα σου καθορίσουν και τη διάρκεια παραμονής στην πραγματική σου φύση. Στο είναι σου… Εκεί συνυπάρχουν όλα.

Αν φωτίζεις επανειλημμένα μόνο την καύλα, οι εσωτερικές ισορροπίες σου θα κρατάνε όσο κρατάει εκείνη. Τα ζωώδη ένστικτα δηλαδή. Και κάθε φορά αυτά θα ψάχνεις. Και κάθε φορά θα τελειώνουν χωρίς να ξέρεις το γιατί και θα παραμένεις εκεί. Μόνος, άδειος, στάσιμος… Φαύλος κύκλος.

Αυτά είναι αυτά που ονομάζεις σκοτάδια, οι μηχανισμοί σου. Αν όμως φωτίσεις τον ουρανό ή μια απέραντη ακρογιαλιά τότε εκεί θα κατοικήσεις και τα συναισθήματα σου θα είναι αντίστοιχα, χωρίς να έχεις την επιτακτική ανάγκη της εξάρτησης από τον άλλον. Απλώς τον φωνάζεις να μοιραστείτε την ομορφιά. Βασικό και σπουδαίο (έχεις ανάγκη τον άλλον άνθρωπο αλλά δεν είσαι εξαρτώμενος από αυτόν.) Μοιράζεσαι δεν είσαι εξαρτώμενος. Αυτή είναι η ελευθερία – αγάπη, το μαζί. Αυτό είναι η δημιουργία και είσαι ήδη μέσα της. Και εκεί δεν υπάρχει το μου τελείωσε, τι να κάνουμε τώρα κτλ’’, η ποιότητα δεν τελειώνει είναι εξελισσόμενη.

Αυτό βέβαια είναι το θεωρητικό πλαίσιο. Το πώς φτάνουμε εδώ είναι άλλη δουλειά. Είναι θέμα τεχνικής. Η ψυχανάλυση είναι ένας δρόμος, το ζεν είναι ένας άλλος… κτλ. Τέλος, η πρακτική τους εφαρμογή έχει να κάνει με αυτό που ονομάζουμε περιβάλλον – συναναστροφές και παίζουν τον πιο σημαντικό ρόλο σε όλες τις τεχνικές. Ναι, η αυτογνωσία είναι εσωτερικός άρα μοναχικός δρόμος. Αλλά η πρακτική της εφαρμογή προϋποθέτει το μαζί. Αλλιώς δεν εξελίσσεται.

∠Η αυτογνωσία δεν είναι κάτι που το ψωνίζεις από το super market. Εξαρτάται αν θα την κερδίσεις η όχι, από το περιβάλλον σου, διαπλάθεται λεπτό προς λεπτό, από αυτούς που έχεις δίπλα σου, σχέσεις, φίλους.

Αν το άμεσο περιβάλλον σου αποτελείται από αδούλευτες μετριότητες αυτό θα υιοθετήσεις, η εξέλιξη σου τελειώνει εκεί, ανεξαρτήτως των φόντων των οποίων ενδεχομένως διαθέτεις. Μόνο μέσα από την ελευθερία τού «μαζί» διαφοροποιείς το συναισθηματικό κενό σου…

∠Τον άνθρωπο που απείλησε τις φοβίες σου κράτα τον, ήρθε στη ζωή σου για να τις ξεπεράσεις, να αυτονομηθείς.

Οι σχέσεις σου είναι απλώς η απεικόνιση του εαυτού σου. Παραμένοντας στις φοβίες και τους μηχανισμούς, όσο και να τους ωραιοποιήσεις ή να τους δίνεις άλλο όνομα, δεν θα φωτίσεις ποτέ τον υπέροχο ουρανό σου, την απέραντη ακρογιαλιά σου… δεν θα το κάνεις ποτέ αυτό το υπέροχο ταξίδι της αυτογνωσίας… Ποτέ δεν θα μάθεις γιατί φτιάχτηκες. Τι είσαι και τι δυνατότητες έχεις να δημιουργείς… Εκεί συνυπάρχουν όλα, καύλα, αυτονομία, ελευθερία, δημιουργία, αγάπη, ολοκλήρωση.