Από την Μαρία Μαρκουλή //

Όλοι θα το είπαν: μακάρι να ήταν ο Νίκος εκεί. Στην πρώτη προβολή της τελευταίας  ταινίας του, για την μεγάλη του αγάπη, τον ΠΑΟΚ, με την πόλη να γιορτάζει την ομάδα της και την Τούμπα από μακριά να στέλνει στο Ολύμπιον  συγκίνηση με τον αέρα. Μακάρι ο Νίκος να ήταν εκεί.

«90 χρόνια ΠΑΟΚ – νοσταλγώντας το μέλλον» Πώς γίνεται _αναρωτιούνται κάποια στιγμή στην ταινία_ μια ομάδα που δεν έχει πολλούς τίτλους και πρωταθλήματα όχι μόνο να κρατάει κοντά της τους οπαδούς αλλά και να τους αυξάνει;

Ο ΠΑΟΚ είναι ιδέα, είναι ο αετός με τα διπλωμένα φτερά, είναι η προσφυγιά που έφτιαξε την ομάδα, που έχτισε με τα χέρια το γήπεδο, που έσπειρε το χορτάρι, που με παράτερα παπούτσια, κρύο νερό στ’ αποδυτήρια (ποια αποδυτήρια;) με πίστη, πάθος, πείσμα έφτιαξε το μεγάλο μύθο της. Από τότε, παλιά που φώναζε η κερκίδα – στείλτε την μπάλα στα μνήματα, για να ροκανίσουν χρόνο ως τον Ιβάν Σαββίδη και τα καινούργια σχέδια της ομάδας

Τα δείχνει όλα στο ντοκιμαντέρ ο Νίκος Τριανταφυλλίδης που, δούλευε ως το τέλος την ταινία και δεν θα την άφηνε, ειδικά αυτή την ταινία. Και ο άνθρωπός του, η σύντροφός του, η σκηνοθέτις Μαρίνα Δανέζη  με την δική της πίστη και το δημιουργικό της πνεύμα δούλεψε γι’ αυτό που είδαμε στην οθόνη.

Μιλάνε παλιοί ποδοσφαιριστές και νέοι, προπονητές, δίνει συνέντευξη κι ο Γκρέκο, ο Σάντος, περνάνε από τον φακό μεγάλαpaok-nikosονόματα του ΠΑΟΚ, φίλοι και οπαδοί και ανταριασμένες διοικήσεις, ζωντανεύουν θρυλικά ματς, μιλάει ο Κούδας που λέει και για όλη εκείνη την ιστορία που είχε διχάσει την Ελλάδα – ‘φεύγει ο Κούδας, μένει ο Κούδας;’, θυμάται  ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, δακρύζει ο Ορφανός που δεν είναι ο μόνος, γιατί τελικά αυτό είναι, η ιστορία της πόλης, του τόπου είναι, η ιστορία που κουβαλάει ο καθένας και αναδύεται στην επιφάνεια μέσα από το ποδόσφαιρο και τον πολιτισμό του. Το έλεγε ο Νίκος κάπως έτσι .

ΠΑΟΚ, λένε, και ξερό ψωμί, γιατί οι οπαδοί πήγαιναν από νωρίς στο γήπεδο κι έβλεπαν και τους μικρούς και μέχρι να αρχίσει ο κανονικός αγώνας, είχε ξεραθεί το ψωμί που είχαν μαζί τους….και τα χοτ-ντογκ έσκασαν μύτη πολύ αργότερα.

 

* Πηγή: mariamarkouli.com