Ο Paolo Di Paolo είναι ο φωτογραφικός χρυσός της Ιταλίας. Οι εικόνες του αποθεώνουν τις δεκαετίες του ’50 και ’60. Στην κάμερά του πόζαραν μεγάλοι πρωταγωνιστές του πολιτισμού αλλά και “ανώνυμοι” άνθρωποι της επαρχίας.

Γεννημένος το 1925 στο Λαρίνο, ο Di Paolo μετακόμισε στη Ρώμη το 1939 για να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο κλασικό γυμνάσιο. Μετά την αποφοίτησή του, παρέμεινε στην πόλη. Γράφτηκε στο πανεπιστήμιο και σιγά – σιγά άρχισε να προσεγγίζει τα ρωμαϊκά καλλιτεχνικά περιβάλλοντα. Το Gruppo Forma 1, που αποτελούνταν από καλλιτέχνες που αυτοπροσδιορίζονταν ως “φορμαλιστές και μαρξιστές” τον συνεπήρε. Ο Di Paolo αποφάσισε να προσεγγίσει την τέχνη με τη φωτογραφία. Και το 1954 ξεκίνησε την ιστορική συνεργασία του με το Il Mondo. Ένα εβδομαδιαίο περιοδικό που ίδρυσε και διηύθυνε ο Mario Pannunzio.

Ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι μέσα από τη ματιά του Di Paolo (Paolo Di Paolo, Archivio fotografico Paolo Di Paolo/Collezione fotografia Maxxi/Per gentile concessione della fondazione Maxxi)

 

•Το βιβλίο “Paolo Di Paolo – Χαμένος κόσμος. Φωτογραφίες 1954 – 1968” παρουσιάζει για πρώτη φορά πάνω από τριακόσιες εικόνες, συνοδευόμενες από τα κείμενα φωτογράφων, δημοσιογράφων και κριτικών. Ο οίκος μόδας Gucci στήριξε την έκδοση του βιβλίου που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτη

Μια βόλτα στη θάλασσα. Ρίμινι 1959. (Paolo Di Paolo, Archivio fotografico Paolo Di Paolo/Collezione fotografia Maxxi/Per gentile concessione della fondazione Maxxi)

Το βιβλίο περιέχει φωτογραφίες που ελήφθησαν στη διάρκεια της συνεργασίας του με το περιοδικό Il Mondo. Από τον Τένεσι Ουίλιαμς που χαλαρώνει στην παραλία με το σκυλί του, στην Kim Novak να σιδερώνει σε ένα δωμάτιο στο Grand Hotel και την Άννα Μανιάνι να κάνει ηλιοθεραπεία σε βίλα έξω από τη Ρώμη, οι εικόνες μιλάνε για την ιστορία ενός έθνους που ξαναχτίστηκε από τις στάχτες του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. “Αυτές οι εικόνες που έχουν επανέλθει μετά από πάνω από 50 χρόνια λησμονιάς δεν είναι μόνο η ιστορία μιας μοναδικής εποχής – της Ιταλίας της δεκαετίας του 1950 και της δεκαετίας του 1960”, λέει ο επιμελητής της έκδοσης Bartolomeo Pietromarchi, “είναι επίσης μια ματιά από την καρδιά, το μυαλό και το μάτι ενός φωτογράφου που ήξερε πώς να δώσει σε αυτές τις εικόνες εκτός από το συνηθισμένο πολιτισμικό, ψυχολογικό, καλλιτεχνικό και ανθρωπολογικό βάθος ».

Πιερ Πάολο Παζολίνι – Ρώμη 1960 (Paolo Di Paolo, Archivio fotografico Paolo Di Paolo/Collezione fotografia Maxxi/Per gentile concessione della fondazione Maxxi)
Τζίνα Λολομπρίτζιτα και Τζόρτζο ντε Κίρικο στη Ρώμη το 1961 (Paolo Di Paolo, Archivio fotografico Paolo Di Paolo/Collezione fotografia Maxxi/Per gentile concessione della fondazione Maxxi)

Εκτός από αυτή την εξαιρετικά σημαντική συλλογή φωτογραφιών η δουλειά του Di Paolo λειτουργεί και ως ντοκουμέντο. Καταγράφει τα κοινωνικά έθιμα και τις πολιτισμικές ιδιοσυγκρασίες της χώρας του. Δουλεύοντας σχεδόν ως ανθρωπολόγος το 1959, παρέα με τον διάσημο Ιταλό σκηνοθέτη Πιερ Πάολο Παζολίνι, ταξίδεψε με το Φιατάκι του την Ιταλία έχοντας σκοπό να καταγράψει και να αποκαλύψει το ευρύ φάσμα των αμέτρητων, πολυποίκιλων και πολύπλοκων πολιτισμών που ζουν και αναπτύσσονται στην Ιταλία. Κατά μήκος εκείνης της διαδρομής, ο Di Paolo φωτογράφιζε οτιδήποτε ερέθιζε τη ματιά του. Από τις ξαπλώστρες των παραλιών, μέχρι τις βαθιές ρυτίδες των γυναικών της υπαίθρου ο Di Paolo πάντα έβρισκε εκείνα τα σημεία που θα αναδείκνυαν τους ήρωές του.

Η Άννα Μανιάνι χαλαρώνει στη βίλα της, 1955. (Paolo Di Paolo, Archivio fotografico Paolo Di Paolo/Collezione fotografia Maxxi/Per gentile concessione della fondazione Maxxi)