Aπό τον Ελευθέριο Λεβαντή //
Es gibt so viele Morgenroete , die noch nicht geleuchtet haben…
(Υπάρχουν τόσες χαραυγές , που δεν έχουν ακόμα ροδίσει ..
F.Nietzsche
..και άλλες τόσες που δεν θα ροδίσουν πότε ..
( Ανώνυμος)
Pink Floyd – Interstellar Overdrive (Mono)
Όταν ψαρεύεις ιδέες και εμπνεύσεις, ξεμακραίνεις και χάνεσαι στο άπειρο …και όπως φαίνεται, κάπως γίνεται και μπαίνεις πολλές φορές κατά λάθος σε επικίνδυνα, απαγορευμένα νερά, όπως οι πειρατές ή πιο καλά, όπως οι ραδιοπειρατές, που γουστάρουν να μπαίνουν σε λάθος συχνότητες και δεν ξέρω τι ακριβώς γίνεται, αλλά κάπως έτσι πιάνεις και μηνύματα που μάλλον δεν προορίζονται για σένα, αλλά για κάποιον ή κάτι άλλο! Έτσι τα κείμενα σου – εκτός από όποιες φαντασίες , περιέχουν και πολύ εμπιστευτικά μηνύματα της μοίρας …
-Βουτάς μέσα στο έρεβος, για να ψάξεις – δεν ξέρεις ακριβώς τι – και ανεβάζεις μαζί σου στη επιφάνεια έναν άγγελο. Που διακρίνεις από μακριά να λαμπυρίζει στο σκοτάδι. Αλλά καμιά φορά ο άγγελος αυτός, σέρνει πίσω του μια ολόκληρη αγέλη από μελαμψά τριχωτά πλάσματα, που έχουν σκαλώσει πάνω του και δεν τον αφήνουν να κουνήσει ρούπι και έτσι ή εκείνος ο άγγελος θα σε παρασύρει μαζί του στον πάτο, η εσύ πάλι θα τους αφήσεις όλους μαζί να βουλιάξουν.
-Που είσαι ρε μωρό ακούστηκε από το κινητο της και μια αρρενωπή φωνή , αντήχησε στο άδειο δωμάτιο.
-Έχω βγει για ψώνια – εσύ που είσαι ;
-Εγώ είμαι ήδη στο ατελιέ σου – θα αργήσεις;
-(Εκείνη κάπως θορυβημένη) έρχομαι και εγώ – δεν θα αργήσω …
-Πρέπει να φύγω τώρα παιδιά μουρμούρισε η Ευτυχία ..
-Και εγώ έφευγα συμπλήρωσε εκείνος , πάμε .
Μέσα στο ασανσέρ η ατμόσφαιρα παρέμενε τεταμένη – Μίλησε εκείνος πρώτος.
-Πως είσαι Ευτυχία ..
-Είμαι καλά – ελπίζω να είσαι και συ καλά με την υγεία σου..
– Είμαι σε καταστολή – όπως πάντα (και για να της επιφέρει το τελειωτικό χτύπημα) …. σε λίγες φεύγουμε για Νικαράγουα – θυμάσαι τον Ηavier στα Χανιά;
-Κοκκίνισε σεμνά και κοίταξε κάτω χαμογελώντας αινιγματικά …
(..Την τύχη μου .. πότε δεν κατάλαβα αυτό το χαμόγελο της , σκέφτηκε εκείνος.)
Βγαίνοντας από την είσοδο της πολυκατοικίας , έπεσε επάνω σε ένα γεροδεμένο μελαχρινό τύπο με γκρίζους κροτάφους , που τους αγριοκοίταζε ..
-Ήσουν για ψώνια…έτσι δεν είναι μανιτσα; Της σφύριξε μέσα από τα τετράγωνα ,αποφασιστικά σαγόνια του – πάμε τώρα σπίτι να σου ‘ξηγήσω ..
Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, ο τύπος την έσερνε βίαια πάνω στο πεζοδρόμιο, ενώ ο δικός μας μπήκε γρήγορα στο αυτοκίνητο του και ξεκίνησε για το ελικοδρόμιο. Δεν άντεχε άλλο τέτοια ξεφτίλα.
Θυμόταν ακόμα τα λόγια της πριν λίγο στο διάδρομο ,περιμένοντας το ασανσέρ « Άσε φοβάμαι μήπως γίνει καμιά μαλακιά και με δει ο δικός μου εδώ μαζί σου – είναι πολύ ζηλιάρης και βίαιος και για αυτό σε παρακαλώ, αν και δεν μου είναι καθόλου ευχάριστο , μην με ξαναενοχλήσεις – έχω βάλει πια τη ζωή μου σε μια τάξη …
Την άλλη μέρα, μετά από μια ήρεμη βραδινή αρπαχτή, ξύπνησαν αργά το μεσημέρι. Αργότερα, το βραδύ της ίδιας μέρας θα έφευγαν για Φρανκφούρτη και από εκεί το άλλο πρωί για Miami …και τέλος από Maiami, το επόμενο απόγευμα θα έπιναν τα εσπρεσσάκια τους στο Intercontinental στη Managua, ένα αποικιακού τύπου ξενοδοχείο στην υγρή πρωτεύουσα της Νικαράγουα, που θύμιζε ακόμα αυτό που περιμένει να βρει κανείς σε μια εξωτική χώρα λίγο πριν ή μετά την μεγάλη ανατροπή, καθώς απέπνεε ακόμα ένα λατινοαμερικανικού τύπου αέρα χλιδής και διαφθοράς .
Λίγο πριν φύγουν για το αεροδρόμιο – είχαν ήδη τοποθετήσει προσεκτικά άσπρα σεντόνια πάνω στα έπιπλα και τους πίνακες – χτύπησε το κουδούνι και ανοίγοντας την πόρτα είδε την Ευτυχία να χαμογελά πικρά..
-Δεν ξέρω τελικά αν μπορώ να μείνω εδώ, του είπε – είναι λίγο βίαιος αλλά τον αγαπώ βλέπεις. Χρειάζομαι λίγο χρόνο και απόσταση για να σκεφτώ.
Η αλήθεια είναι ότι και ο ίδιος περίμενε μια τελική απάντηση , σε ένα ερώτημα βέβαια που δεν είχε τεθεί πότε από κανέναν τους – και έτσι βαθιά μέσα του ίσως να την περίμενε αυτή την επίσκεψη.
Και να τώρα που περίμενε να έχει κλείσει ένας κύκλος και ότι πιο ελεύθερος από ότι πότε θα μπορούσε να δραπετεύσει με την νεαρή όμορφη γυναίκα του στη Λατινική Αμερική – τώρα , αυτή τη στιγμή έβλεπε ότι τίποτα δεν είχε κλείσει – είχε κάνει πάλι μια τρύπα στο νερό.
-Έλα της είπε , έλα μαζί μας …
-Έχω πάρει μαζί μου το διαβατήριο μου , κάλου – κάκου ,ψιθύρισε εκείνη θλιμμένα..
Η γυναίκα του χλωμιασε..
