Όταν το καυστικό και γεμάτο αινίγματα έργο του Ζαν Ζενέ με τίτλο «Τα Παραβάν» ανέβηκε για πρώτη φορά στο θέατρο Οντεόν, το 1966, σε σκηνοθεσία Ροζέ Μπλεν, αναστάτωσε τη γαλλική κοινωνία. Διότι διατηρούσε μία ιδεολογική ανεξαρτησία. Γράφτηκε κατά τη διάρκεια της «επιχείρησης διατήρησης της τάξης στην Αλγερία» (μεταξύ 1956 και 1961) και προκάλεσε μεγάλη δυσφορία τόσο στους συντηρητικούς όσο και τους προοδευτικούς κύκλους της εποχής, καθώς ο Ζενέ χρησιμοποίησε τη γαλλική εισβολή στην Αλγερία για να ανατρέψει τα πρότυπα του ηρωισμού, της ηθικής και της στράτευσης.
Με αφορμή την επέτειο των 30 χρόνων από τον θάνατο του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα και των 50 ετών από την πρώτη παράσταση των ‘Παραβάν’ στο Παρίσι, το ανατρεπτικό έργο θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στη χώρα μας, το Σάββατο 30 και την Κυριακή 31 Ιουλίου, στις 9 το βράδυ, στην «Πειραιώς 260», στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
Η σκηνοθεσία της παράστασης είναι του Δαμιανού Κωνσταντινίδη, ο οποίος αναφέρει ότι πρόκειται για ένα τεράστιο έργο, το οποίο «δεν βολεύεται κάτω από μια ετικέτα και δεν βολεύει, ασυμμάζευτο, χαώδες, αβυσσαλέο. Άναρχο. Σαν να θέλει να πιάσει μέσα του όλο το σύμπαν, όλον τον άνθρωπο, όλον τον χρόνο και τον μη χρόνο». Και προσθέτει: «Εκατό περίπου πρόσωπα ζουν, συγκρούονται, ερωτεύονται, ονειρεύονται, κάνουν σεξ, μισιούνται, πέρδονται, αποπατούν, κλέβουν, πέφτουν σε λυρικές ενατενίσεις, φιλοσοφούν, εξουσιάζουν και εξουσιάζονται, επαναστατούν, πολεμούν, σκοτώνουν, βεβηλώνουν, προδίδουν και πεθαίνουν στις σελίδες του, και ξαναζούν […] Στη δική μας σκηνική εκδοχή, δεκαπέντε μόνο ηθοποιοί θα επιδοθούν σ’ αυτό το παιχνίδι της αέναης αλλαγής ρόλων, σ’ αυτήν την κατ’ εξοχήν θεατρική άσκηση, της εξημέρωσης του θανάτου». Ο ίδιος σημειώνει επίσης ότι το πραγματικό ενδιαφέρον των «Παραβάν», η «επικαιρότητά» τους, έγκειται «στην αντισυμβατική αισθητική τους, στην ανατρεπτική ποίησή τους, στα οντολογικά ερωτήματα που θίγουν, στον καινούριο ανθρωπισμό που ευαγγελίζονται: στην πλήρη αποδοχή και εξύμνηση του ανθρώπου ως την πιο σκοτεινή και βρόμικη πτυχή του».
Τη διεύθυνση και την επιμέλεια της μετάφρασης/δραματουργία υπογράφει η Δήμητρα Κονδυλάκη. «Ο Ζενέ χρησιμοποιεί γι’ ακόμα μια φορά το υλικό του για να αντιστρέψει τα στερεότυπα της ηθικής, του ηρωισμού, της ομορφιάς και ν’ απορρίψει την οποιαδήποτε στράτευση – αποθεώνοντας τη θεατρικότητα. Γιατί εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι ο μηχανισμός της ιστορίας, όχι η περίπτωση, το αρχετυπικό σχήμα, όχι η συγκυρία…», αναφέρει η ίδια σε σημείωμά της. Και τονίζει μεταξύ άλλων ότι: τα Παραβάν αποτελούν μια ηχηρή απάντηση στο πάντα καυτό ερώτημα: κατά πόσον μπορεί το άτομο να συστρατευτεί με το κοινωνικό ρεύμα του καιρού του. Κατά τον Ζενέ «πρόκειται για μια πραγματική τραγωδία, έναν διάλογο κωφών»…
Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Αντώνη Δαγκλίδη, οι φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ, η μουσική του Κωστή Βοζίκη και η κίνηση της Ίρις Νικολάου. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Δήμητρα Χατούπη, Χρήστος Παπαδόπουλος, Έλλη Μερκούρη, Δέσποινα Σαραφείδου, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου, Λεωνίδας Μαράκης, Κίμων Κουρής, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Στέλλα Βογιατζάκη, Θύμιος Κούκιος, Ορέστης Καρύδας κ. ά. Η παράσταση διαρκεί 3 ώρες και 15 λεπτά (με διάλειμμα).
Μπορείτε να πάρετε μία ιδέα για το στήσιμο της παράστασης και τους συντελεστές της μέσα από το ακόλουθο βίντεο:
