Του Γιάννη Παναγόπουλου //

Μπορείς να τους πεις μοναχικούς ανθρώπους. Ο Ανδρέας Καμουτσής είναι ένας από αυτούς.  βλέπει τον κόσμο διαφορετικά από τους περισσότερους εμάς. Είναι φωτογράφος. Η άλλη ματιά είναι μέρος της δουλειάς του. Βραβευμένος και ταγμένος στις εικόνες που παίρνει από σκηνοθετημένες και αυθόρμητες στιγμές, με τη φωτογραφική του κάμερα απαθανατίζει τη σπανιότητα παραστάσεων που δίνει ο χρόνος, οι άνθρωποι που κυλούν πάνω του. Απολαύστε τον

-Φωτογραφία είναι η απαθανάτιση της στιγμής ή η ανάδειξή της;

-Πολλοί ορισμοί έχουν αποδοθεί στη φωτογραφία, άλλοι μακροσκελείς, άλλοι σύντομοι. Εν τούτοις, όταν μιλάμε για την τέχνη της φωτογραφίας και όχι για μια απλή φωτογραφία που προορισμό της έχει είτε να καταγράψει είτε να αναδείξει κάτι για κάποιο σκοπό, όπως αυτόν της εφαρμοσμένης φωτογραφίας, τότε θα την ονομάτιζα ως την Τέχνη να κάνεις τους άλλους να «βλέπουν»…

 

-Ποια θεωρείς την πιο συγκλονιστική φωτογραφία που είδες ποτέ;

-Έχω δει αρκετές συγκλονιστικές φωτογραφίες στη ζωή μου που αφορούν είτε την «φωτογραφία ντουκουμέντο», είτε μια διαφορετική πραγματικότητα με πολλά εσωτερικά νοήματα κρυμμένα. Είναι δύσκολο όμως να τις ξεχωρίσω και να κατονομάσω κάποια ως σημαντικότερη από μια άλλη, κάτι που κάνω και με τις δικές μου φωτογραφίες. Αφήνω την κάθε μια να έχει τον δικό της αντίκτυπο στον εσωτερικό μου κόσμο…

 

 

– Η στάση που μπορούν να πάρουν οι ήρωες μιας φωτογραφίας είναι ισόποσα σημαντική για έναν φωτογράφο όσο η χρωματική και τεχνική αρτιότητα της;

-Μια «καλή» φωτογραφία μπορεί να είναι τόσο ακραία τραβηγμένη, από τεχνικής άποψης, που μπορεί να φλερτάρει επικίνδυνα με την αποτυχία. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αποτελεί κανόνα ή ότι όλες οι φωτογραφίες θα πρέπει να εκτελούνται με τέτοιο τρόπο. Σε κάθε μορφή τέχνης βάζεις δύσκολα σε «καλούπια» κάτι και κανόνες πόσο μάλιστα στην τέχνη της φωτογραφίας. Θεωρητικά θα πρέπει να κατέχεις τη γνώση του εξοπλισμού σου αλλά και την τεχνική για να επιτύχεις ένα σωστό αποτέλεσμα, κάτι που προϋποθέτει εξάσκηση και ετοιμότητα. Από την άλλη πλευρά, εάν δεν διαβάζεις τη στάση, τον ψυχισμό των πρωταγωνιστών του κάδρου σου, χάνεις το πιο σημαντικό κομμάτι. Θα έλεγα λοιπόν ότι στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μια ισορροπία ανάμεσα στα δύο αυτά πράγματα, ένας συνδυασμός που πρέπει να γίνεται μηχανικά από τον φωτογράφο για να κερδίζει ένα αποτέλεσμα φυσικό και όχι επιτηδευμένο.

 

 

-Ποιες είναι οι διαστάσεις που έχει πάρει η εικόνα (γενικώς) στην εποχή μας;

-Η φωτογραφία είναι ο πρωταγωνιστής της εποχή μας. Αφενός το ίντερνετ με την έκρηξη των social media, αφετέρου η ευκολία να αγοράσεις μια φωτογραφική μηχανή σχετικά φθηνά ή να φωτογραφίσεις από ένα κινητό, καθώς όλα πλέον έχουν μια ικανοποιητικής απόδοσης κάμερα, με αποτέλεσμα η σύλληψη και η δημοσίευση μιας φωτογραφίας να είναι έχει γίνει πιο εύκολη από ποτέ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα έναν καθημερινό βομβαρδισμό εικόνων στην καθημερινότητά μας, με τις περισσότερες να παράγονται με αποκλειστικό σκοπό να αποτελέσουν ένα αντικείμενο θαυμασμού, συλλέγοντας τα εύσημα (Like) που κοσμούν τον “εικονικό τοίχο” της ζωής μας… αλλά σβήνονται από τη μνήμη μας τα αμέσως επόμενα λεπτά.

Αν μέσα σ’ αυτόν τον λαβύρινθο ξεχωρίσουμε τις φωτογραφίες που παράγονται με σκοπό την τέχνη τότε θα δούμε την αληθινή φωτογραφία που διδάσκει, εμπνέει και έχει τη δύναμη να τέρψει ψυχές και να αφυπνίσει συνειδήσεις..

– Πλέον φωτογραφίες – ντοκουμέντα από πολέμους ή ρεπορτάζ φυλακών – θεωρούνται τέχνη. Το ντοκουμεντάρισμα μιας στιγμής είναι τέχνη;

-Όπως ανέφερα παραπάνω τέχνη είναι όταν μπορείς να κάνεις κάποιον να «δει» κάτι, να το αντιληφθεί, ενώ ως σήμερα το προσπερνούσε με αδιαφορία ή δεν το παρατηρούσε καν με την ίδια ευαισθησία. Ο φωτογράφος που επιτυγχάνει κάτι τέτοιο σε οποιαδήποτε μορφή της φωτογραφίας τότε και μόνο τότε κάνει λειτούργημα υπηρετώντας την τέχνη.

– Ποια θεωρείς τη δυσκολότερη φωτογραφία που έβγαλες ποτέ στη ζωή σου;

-Κάθε φωτογραφία περιέχει ένα κομμάτι του εαυτού μου, διότι χρησιμοποιώ την τέχνη της φωτογραφίας για να εκφράζομαι και όχι απλώς να καταγράφω κάτι που είδα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η διαδικασία της φωτογράφισης να είναι μια τελετουργία, μια επικοινωνία με τον ίδιο μου εαυτό. Θα την χαρακτήριζα ως μια δύσκολη διαδικασία που απαιτεί συγκέντρωση, κατάλληλη ψυχολογία και διαύγεια, εκτός του ότι πρέπει να είμαι εξοπλισμένος με θέληση και υπομονή. Γι’ αυτό και όταν έρχεται η ώρα να επιλέξω ανάμεσα στις φωτογραφίες μου και να τις παρουσιάσω στο κοινό, επιλέγω αυτές που έχουν ένα μεγαλύτερο κομμάτι μου και παρουσιάζουν ένα κάδρο με ποικίλα νοήματα.

Προσωπικά δεν μπορώ να επιλέξω μια συγκεκριμένη φωτογραφία με βαθμό δυσκολίας, καθώς όλες εμφορούνται από τον εσωτερικό μου κόσμο, με πλήθος συναισθήματα, ιδέες, και μηνύματα.

 

– Η φωτογραφία θ’ ακολουθήσει το δρόμο της δισκογραφίας; Δεν θα χαθεί από τα φίλτρα που βάζουμε και χρησιμοποιούμε μέσα από εφαρμογές;

-Πάντα θα υπάρχουν αυτά τα προβλήματα. Δυστυχώς, όταν κάποιος αδυνατεί να συλλάβει την πραγματικότητα με το φακό του, ώστε να παρουσιάζει ένα άρτιο φωτογραφικό έργο, καταφεύγει σε τέτοιες μεθόδους για να αναδείξει κάτι που δεν είναι κατά βάση ενδιαφέρον. Αυτό δεν σημαίνει ότι η φωτογραφία θα κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση ή ότι θα χαθεί ή θα αλλοιωθεί. Ο βομβαρδισμός εικόνων που ανέφερα προηγουμένως το επιβάλλει, είναι μια μόδα και ουδεμία μόδα αντέχει στο χρόνο…

 

-Σε ποιο σημείο στην Ελλάδα υπάρχει το καλύτερο φυσικό φως;

-Η Ελλάδα είναι μια άκρως χαρισματική φωτογραφική χώρα. Η ιστορία της, οι φυσικές τις ομορφιές και το ταμπεραμέντο των ανθρώπων της, αποτελούν μια ανεξάντλητη πηγή προκλήσεων για φωτογράφιση. Όσον αφορά το φυσικό φως στην Ελλάδα, αυτό υφίσταται παντού. Σημασία έχει η σύλληψη του κατάλληλου φωτισμού που προϋποθέτει τη μελέτη της από την πλευρά του φωτογράφου. Αυτή η μελέτη θα οδηγήσει στην επιλογή της κατάλληλης εποχής, ημέρας και ώρας ανάλογα με την εκάστοτε τοποθεσία. Είναι μια διαδικασία που διαρκώς απολαμβάνω.

Web: www.andreaskamoutsis.gr

Fb: https://www.facebook.com/AndreasKamoutsis.photographer/

Instagram: https://www.instagram.com/andreas_kamoutsis