Η επίσκεψη στο «Κοράκι» του Πόε από την ομάδα The Medium Project 

Του Γιάννη Παναγόπουλου //

Κεντρική ιδέα ή κολυμπήθρα έμπνευσης ή καλλιτεχνική αφετηρία. Όποιο παιχνίδι όρων και να παίξουμε, η ουσία παραμένει ίδια. Η εξερεύνηση της τέχνης. Η Όπερα του Κωστή Κριτσωτάκη σε λιμπρέτο Νίνας Ράπη βασισμένη σε ποίηση του Εντγκαρ Αλαν Πόε, σε σκηνοθεσία της Ράιας Τσακηρίδη από την ομάδα όπερας The Medium Project, που θ’ ανέβει για έξι παραστάσεις στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής», δοκιμάζει να παρουσιάσει μια εκδοχή όπερας σε μέγεθος «δωματίου». Η κεντρική ιδέα είναι βασισμένη στο ποίημα του Εντγκαρ Αλαν Πόε «Το κοράκι», με βασικούς ήρωες τη Λενόρ και τον ποιητή. Ο ποιητής είναι διχασμένος ανάμεσα στον Ενα που καταφεύγει στη λογική και τον Αλλο, που είναι ανίκανος να χειριστεί την απώλεια της αγαπημένης του και σταδιακά χάνει την αίσθηση της πραγματικότητας.

Το Raven Revisited είναι μια όπερα που ακροβατεί μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, φωτίζοντας στιγμιότυπα από τη ζωή του μυστηριώδους ποιητή Εντγκαρ Αλαν Πόε και της ιδιόμορφης σχέσης του με τις γυναίκες. Μιλήσαμε με τους συντελεστές της παράστασης. Οι απαντήσεις τους μας υπενθυμίζουν την προσήλωση με την οποία κάποιοι καλλιτέχνες προσεγγίζουν την τέχνη εντός και εκτός σκηνής.

-The Raven Revisited. To revisited πού «ακουμπά»; Τι «πειράξατε» από το αρχικό κείμενο του Πόε; 

-Nίνα Ράπη: Το Raven του Πόε συχνά παρουσιάζεται σαν έργο τρόμου. Το λιμπρέτο Raven Revisited πήγε σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση. Είναι κυρίως ένα ψυχογράφημα του ίδιου του ποιητή, όπως εκδηλώνεται στη γραφή του. Εδωσα έμφαση λοιπόν στο ερωτικό στοιχείο, την ανεκπλήρωτη επιθυμία και τη σκοτεινότητά της, τη σύγκρουση μεταξύ του φαντασιακού και του πραγματικού, την αίσθηση του ξένου που ένιωθε ο Πόε, την εμμονή με την απώλεια που τον κατέτρεχε. Ολα αυτά τα στοιχεία κορυφώνονται στο «Κοράκι», που είναι το κεντρικό μέρος του λιμπρέτου. Το «Κοράκι» σαν κείμενο δεν πειράχτηκε πολύ. Αλλαξε η προσέγγισή του και έγιναν περικοπές και παρεμβολές για συνοχή ύφους με το πριν και το μετά της ιστορίας. Το πρώτο και το τρίτο μέρος είναι τελείως «πειραγμένα». Εκανα μια σύνθεση από πολλά ποιήματα του Πόε, μερικές φορές παίρνοντας μόνο μια ατάκα, αλλού μόνο το συναίσθημα ή την κατάσταση, αλλού μια δράση που συντελούσε στην αφήγηση. Εμπνεύστηκα κυρίως από τα ποιήματα που έχουν  σύγχρονο λόγο και ρυθμό για να δημιουργήσω μια νέα ιστορία γύρω από το «Κοράκι». Εκεί «ακουμπά» το revisited.

 

– Το σκεπτικό της ομάδας σας εστιάζει σε κείμενα γραμμένα τον 20ό και 21ο αιώνα. Ως ομάδα θεωρείτε πως μιλάμε για εποχές που η ποιητική και συγγραφική τους αξία δεν έχει εκτιμηθεί όσο θα έπρεπε; 

-Ανδρέας Τσελίκας: Ο λόγος που ασχολούμαστε με το ρεπερτόριο του 20ού και του 21ου αιώνα είναι κυρίως διότι το ύφος, η μουσική και οι προβληματισμοί που τίθενται από τα κείμενα της σύγχρονης εποχής μάς συγκινούν και μας αγγίζουν πολύ πιο πολύ από ό,τι αυτά του 18ου ή 19ου αιώνα. Πιστεύουμε ότι μας εκφράζουν πιο καθαρά, αλλά και εμείς εκφραζόμαστε πιο οικεία μέσα από τα έργα της σημερινής εποχής. Για τη συγγραφική τους αξία θα δείξει πιστεύω ο χρόνος.

©Patroklos-Skafidas

–  Η σύγχρονη όπερα περιλαμβάνει και το «ντοκουμέντο», την  καταγραφή της πραγματικότητας χωρίς εξιδανικεύσεις, μέσα της; 

-Νίνα Ράπη: Η όπερα βασίζεται στη μυθοπλασία, σε φανταστικές έντονες καταστάσεις και ακραία συναισθήματα. Εχει τη δυνατότητα βέβαια να κάνει παραλληλισμούς με τις πραγματικότητες του παρόντος. Μόλις είδα το «Μαθήματα στην αγάπη και τη βία», μια όπερα του Μπέντζαμιν σε λιμπρέτο του θεατρικού συγγραφέα Μάρτιν Κριμπ και σκηνοθεσία της Κέιτι Μίτσελ, στο Royal Opera House, στο Λονδίνο. Βασιζόταν σε μια αληθινή ιστορία του μεσαίωνα. Δεν υπήρχαν εξιδανικεύσεις. Δεν ήταν όμως και δεν θα μπορούσε να είναι «ντοκουμέντο». Λιμπρετίστας, συνθέτης και σκηνοθέτης στόχευαν στη σύγχρονη αναπαράσταση αυτής της ιστορίας και αυτό απαιτούσε το φαντασιακό.

 – Ο Πόε είναι ένας σύγχρονος Ευριπίδης; 

-Κ. Κριτσωτάκης: Ο Πόε κατά τη γνώμη μου σίγουρα δεν είναι ένας σύγχρονος Ευριπίδης. Ομως, στοιχεία της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας και ιδιαίτερα της τραγικής ποίησης, όπως είναι η εισβολή του ανορθολογικού στο ορθολογικό, ο τρόμος, η έξαρση της φαντασίας και παράλληλα η αρμονία και η ομορφιά του λόγου υπάρχουν σε αφθονία και στην ποίηση του Πόε. Εδώ αξίζει να αναφερθεί η ενδιαφέρουσα άποψη ότι η «γοτθική» λογοτεχνία του τρόμου, κύριος εκπρόσωπος της οποίας είναι ο Πόε, έχει εν μέρει τις μακρινές ρίζες της στην αρχαία ανατολική και ελληνική λογοτεχνία και τη μυθολογία.

Μουσική: Κωστής Κριτσωτάκης
Λιμπρέτο: Νίνα Ράπη
Σκηνοθεσία: Ράια Τσακιρίδη
Μουσική διεύθυνση: Ανδρέας Τσελίκας
Δραματουργία: Μαρίνα Μέργου
Σκηνoγραφία-Κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος
Κίνηση: Φωτεινή Πασσά
Φωτογραφίες : © Πάτροκλος Σκαφιδάς

Τραγουδούν
Μαριλένα Χρυσοχοΐδη
Γιώργος Παπαδημητρίου
Στρατής Στηλ
Πέννυ Δεληγιάννη, Αννυ Φασσέα, Λεονώρα Γαϊτάνου, Νίκος Ζιάζιαρης,
Ηλίας Καπάνταης

Πιάνο: Κωστής Κριτσωτάκης / Θοδωρής Ιωσηφίδης

Σάββατο 9, Κυριακή 10, Δευτέρα 11, 
Παρασκευή 15, Σάββατο 16, Κυριακή 17 Ιουνίου 
Ωρα έναρξης: 21:15 
Γενική είσοδος: 12 ευρώ 
Ticket services
Πανεπιστημίου 39, Στοά Πεσμαζόγλου και στο τηλέφωνο 2107234567
online: www.ticketservices.gr

Public
Στα καταστήματα Public και στο tickets.public.gr
Στο ταμείο του Θεάτρου «Θέατρο της οδού Κυκλάδων- Λευτέρης Βογιατζής»