Η ηθοποιός Λίλα Μπακλέση είναι η Μένια. Και ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Μπιμπής είναι ο Νικολής. Πρωταγωνιστούν στην παράσταση “Οι Κάτω απ’ τ’ Αστέρια”. Μετά από περισσότερες από 10 sold out παραστάσεις στην Πάτρα από όπου ξεκίνησαν το ταξίδι τους, και δεκάδες sold out παραστάσεις κάτω από έναστρους ουρανούς σε ανοιχτά θέατρα σε όλη την Ελλάδα ζωντανεύουν την ιστορία τους στη σκηνή του θεάτρου Άλφα.Ιδέα.
Το στόρι της παράστασης
Τέλη των 80ς, αρχές των 90ς. Ελληνική επαρχία, πόλη νησιού. Η Μένια και ο Νικολής πάνε μαζί σχολείο, γίνονται αχώριστοι, ονειρεύονται, κάνουν έρωτα, ερωτεύονται «για πάντα».
Στο πέρασμα του χρόνου οι δύο ήρωες όμως ποτέ δεν παύουν να σημαδεύουν ο ένας τον άλλο. Παρά τις επιλογές που έχουν κάνει στις ζωές τους, ανάμεσά τους, εξακολουθεί να καίει μια πυρκαγιά άγρια.
Αυτή είναι η τελική αναμέτρηση ενός μεγάλου εγκλωβισμένου έρωτα. Αυτή είναι η συνάντηση που χρωστούσαν ο ένας στον άλλο. Γεμάτη χιούμορ και συγκίνηση, γεμάτη τρυφερότητα και απόρριψη, γεμάτη σύγκρουση και νοσταλγία.
Κάναμε στους δύο πρωταγωνιστές της παράστασης τρεις κοινές ερωτήσεις που πιάνονται από τη μαζική κουλτούρα που μας συστήθηκε στις δεκαετίες του 1980 και 1990 αλλά και για τις μικρές συμπεριφορές που ορίζουν τα μεγάλα λάθη στις ανθρώπινες σχέσεις.
-Ουσιαστικά μιλάμε για μια ποπ παράσταση. “Οι Κάτω απ’ τ’ Αστέρια” δεν είμαστε όλοι μας;
Λίλα Μπακλέση: Ακριβώς! Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια είναι ο Νικολής και η Μένια, είναι τα καλοκαίρια μας, οι έρωτές μας, οι τσακωμοί μας, είναι οι επιλογές μας.
Κωνσταντίνος Μπιμπής: Ο όρος ποπ βγαίνει από τη λέξη πόπολο, που σημαίνει πολύς λαός. Και ο Michael Jackson ήταν ποπ. Με αυτή τη έννοια λοιπόν περήφανα θα πω πως πρόκειται για μία ποπ παράσταση. Αφορά όλους όσοι κάποτε ερωτεύτηκαν και έκαναν λάθη. Όλους όσοι αισθάνθηκαν έστω για μια στιγμή στη ζωή τους πως αν χάσουν το ταίρι τους θα πεθάνουν. Όλους όσοι πίστεψαν κάποια στιγμή πως κανείς στης ιστορία της ανθρωπότητας δεν έχει αγαπήσει όπως αυτοί. Όλους μας δηλαδή.
-Κατά τη γνώμη σας γιατί η δεκαετία του 1980-1990 έλκει νέους ανθρώπους σήμερα; Τι το ξεχωριστό είχε;
Λ. Μ.Ίσως είχε μια ανεμελιά. Τώρα φυσικά ξέρουμε όλοι ότι ήταν μια πλάνη.
Κ.Μ. Ήταν μια εποχή ευμάρειας και άνεσης. Μια εποχή ελπίδας και τεχνολογικής επανάστασης. Τα πρακτικά προβλήματα της πλειονότητας του κόσμου ήταν λυμένα. Μια ελαφράδα κυριάρχησε στη μουσική, στις σχέσεις, στον κινηματογράφο, στις ζωές μας, στους έρωτές μας. Τώρα που κατέρρευσαν όλα αυτή η εποχή μοιάζει σαν ένα νοσταλγικό καταφύγιο για τη συγκινησιακή μας μνήμη. Τη σκεφτόμαστε με χαμόγελο. Σα να’ ταν μόνο καλοκαίρι.
-H Μένια αν ήταν ο Νικολής και ο Νικολής αν ήταν η Μένια θα χειρίζονταν διαφορετικά τη σχέση τους; Το πικρό από το γλυκόπικρο του έρωτα τους θα “έφευγε”;
Λ.Μ. Δεν το γνωρίζω αυτό, το σίγουρο είναι ότι ο Νικολής και η Μένια χαρακτηρίζονται από τις επιλογές τους. Όλοι μας κάνουμε αυτό που θεωρούμε πιο σωστό τη δεδομένη στιγμή. Το θέμα είναι πώς διαχειριζόμαστε αυτό που ακολουθεί.
Κ.Μ. Θεωρώ πως όχι. Το γλυκόπικρο του έρωτά τους προέρχεται ΑΠΟ τη σύγκρουση δύο στάσεων απέναντι στη ζωή. Ακόμα κι αν αντάλλαζαν ρόλους αυτή η δυναμική θα παρέμενε η ίδια. Ο ένας θα υπερασπίζεται πάντα τη ζωή που προχωρά, συμβιβάζεται, γειώνεται και διατηρείται και ο άλλος τη ζωή που ορμάει, σκορπίζεται, υπερβάλλει και λαμπαδιάζεται.
Συντελεστές:
Κείμενο: Τηλέμαχος Τσαρδάκας
Ερμηνεύουν: Λίλα Μπακλέση, Κωνσταντίνος Μπιμπής
Σκηνοθεσία: Λίλα Μπακλέση, Κωνσταντίνος Μπιμπής
Συνεργασία στη σκηνοθεσία: Άρτεμις Γρύμπλα
Σκηνικά: Αντώνης Χαλκιάς
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Διάρκεια: 70 λεπτά
Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ (προπώληση), 15 ευρώ (ταμείο), 12 ευρώ (ΑΜΕΑ, φοιτητικό, μαθητικό)
Θέατρο Αλφα.Ιδέα
28ης Οκτωβρίου (Πατησίων) 37 & Στουρνάρα 51
Πολυτεχνείο – Αθήνα 104 32
