του Νίκου Μπελογιάννη //
Κάθε αρχές Φλεβάρη, όταν φτάνει η έναρξη του Φεστιβάλ τραγουδιού του Σανρέμο, εξήντα τόσα εκάτομμύρια Ιταλοί αναρωτιούνται γιατί συνεχίζει να υπάρχει. Όταν όμως βγαίνει η τηλεθέαση να χτυπάει σαραντάρια, σε απόλυτα νούμερα μεγαλύτερη από τον συνολικό πληθυσμό της Ελλάδας, καταλαβαίνουν ότι δεν γλιτώνουν με τίποτα.
Την Τρίτη 6 Φλεβάρη, λοιπόν, αρχίζει το 68ο φεστιβάλ (το πρώτο ήταν το 1951) και, όπως κάθε χρόνο, στην πενθήμερη διάρκειά του επιφυλάσσει πάντα εκπλήξεις. Μία από τις φετινές είναι ότι στο διαγωνιστικό μέρος θα συμμετέχει μια πρώην (πρώην, πρώην..) “μεγάλη κυρία” του τραγουδιού στα 84 (ολογράφως ογδόντα τέσσερα) χρόνια της. Πρόκειται για την Ορνέλλα Βανόνι, παλιά δόξα των δεκαετιών ’60 και ’70. Εδώ την βλέπουμε στο τραγούδι “Η μουσική τελείωσε”, που είχε πει στο Σανρέμο του 1967.
Το τραγούδι αυτό είναι από τα ελάχιστα που σώζονται στο youtube από το “καταραμένο” φεστιβάλ του 1967. Δυό μήνες πριν από τη δική μας “αποφράδα”, το 17ο Σανρέμο είχε λήξει απότομα κατά τραγικό τρόπο: Ενας νέος τραγουδοποιός ονόματι Λουίτζι Τένκο είχε αυτοκτονήσει τη δεύτερη νύχτα του φεστιβάλ, επειδή το τραγούδι του “Ciao, amore, ciao” δεν πέρασε στον τελικό. Μέσα σε πολύ βαρύ κλίμα, η επιτροπή έδωσε όπως-όπως ένα πρώτο βραβείο σε ένα τραγούδι παλαιάς κοπής, το “Μην με σκέφτεσαι” (Non pensare a me), του Κλάουντιο Βίλλα, ο οποίος καλλιτεχνικά ακόμη βρισκόταν στην εποχή του Μουσολίνι. Εκτός από τον συνθέτη, το τραγούδησε και η Ίβα Τσανίκι, που μερικές δεκαετίες αργότερα έγινε ευρωβουλευτίνα του Μπερλουσκόνι.
Τα τραγούδια του φεστιβάλ αυτού έμειναν σαν “ξορκισμένα”, πράγμα όμως που ήταν καταστροφικό για τις εταιρίες δίσκων. Έτσι κι αλλιώς δεν ήταν από τα καλύτερα φεστιβάλ ως ποιότητα, αλλά πολλά άσματα άξιζαν καλύτερης τύχης. Έτσι η RAI έδωσε λύση στο αδιέξοδο, αναβαθμίζοντας μια μουσική εκπομπή της με διαγωνισμό τραγουδιού, την “Scala reale”, την οποία μετονόμασε σε “Καντσονίσσιμα”. Εκεί απέκτησαν ευρύτατο κοινό τραγούδια που έγιναν διεθνή σουξέ, όπως το “Cuore matto”, με τον κιτσάτο ροκά Λιτλ Τόνυ.
Ο τραγουδιστής αυτός αναδείχτηκε μαζί με τον Αντριάνο Τσελεντάνο το 1962, όταν πήραν το 2ο βραβείο στο Σανρέμο τραγουδώντας στις δύο (υποχρεωτικά) εκτελέσεις τα “24.000 φιλιά”. Εδώ η εκτέλεση με τον Τσελεντάνο
Ο Λιτλ Τόνυ, μετά από αυτό το βραβείο, δεν ξαναείδε ποτέ κανένα άλλο. Η αιτία, ότι αρνιόταν πεισματικά να πάρει την ιταλική υπηκοότητα, προφανώς για φορολογικούς λόγους, αφού καταγόταν από το Σαν Μαρίνο.
