Για τη αντιγραφή από τον Von: Βασίλης Καραγιάννης //
Γνώρισα τον Δον Κιχώτη ντε λα Μάντσα σε ένα ταξίδι με τρένο πριν 32 χρόνια πηγαίνοντας προς την Κόρδοβα. Τον ξανασυνάντησα πρόσφατα σε ένα συνέδριο γυμνιστών μάνατζερ στην Κόστα Ρίκα.
Παρά τα χρόνια που πέρασαν από την πρώτη μας συνάντηση αναγνωρίσαμε αμέσως ο ένας τον άλλον και συζητήσαμε θερμά. Ο Δον Κιχώτης απάντησε σε κάποιες απορίες μου.
Von:– Αγαπητέ Don, το ερώτημα που θα ήθελα εδώ και καιρό να σας θέσω είναι γιατί επιτεθήκατε τότε παλιά στους ανεμόμυλους; Μήπως ήταν μια παραίσθηση όπως πολλοί είπαν ή επρόκειτο για συμβολικό εγχείρημα;
Don:-Δεν επιτέθηκα ποτέ στους ανεμόμυλους. Αυτό το αναθεματισμένο μονόχειρο καθίκι, ο κατά τα άλλα αγαπημένος μου Θερβάντες, επειδή φοβόταν την Ιερά Εξέταση, τοποθέτησε με αλληγορικό τρόπο την επίθεση που έκανα στους διεφθαρμένους θεσμούς της Λα Μάντσα. Στόχος μου ήταν οι μυλωνάδες, οι μαυραγορίτες που μαζί με τους τοκογλύφους, τους κτηματίες και τους επισκόπους θησαύριζαν πουλώντας το αλεύρι πανάκριβα στους φτωχούς. Αυτοί έβαλαν στο τέλος τους μπράβους τους να με τουλουμιάσουν στο ξύλο.
Von:-Δηλαδή οι πράξεις αυτές δεν ήταν μια αλληγορία; Εμείς διαβάζοντας τις περιπέτειές σας έχουμε στο μυαλό μας αυτή την εκδοχή. Το ξέρετε οτι είστε πρότυπο για τους ρομαντικούς και τους οραματιστές κάθε εποχής;
Don:-Τα ξέρω όλα αλλά ο έρωτας για τον ιπποτισμό, τις ευγενείς πράξεις υπέρ των αδυνάτων, τη Δουλτσινέα ως έκφραση του γυναικείου φύλου, δεν ήταν παρά το πρόσχημα για το ξεκίνημα της μεγάλης περιπέτειας. Οι άλλοι, οι Κέλτες της Βρετανίας αναζητούσαν το Γκράαλ και κάποιοι Νορμανδοί πήγαιναν στους Αγίους Τόπους για τις σταυροφορίες. Εγώ επέλεξα έναν προσωπικό δρόμο επιδιώκοντας την αγνότητα που δίνουν οι ιπποτικές πράξεις. Πρόκειται για κάτι αόριστο και καθαρά ισπανικό. Να θυσιαζεσαι για μια ευγενική ιδέα.
Von:– Γίνατε όμως το πρότυπο για τους ιππότες της”ελεεινής μορφής”, δεν είναι έτσι;
Don:-Η διαφορά μεταξύ αυτών που είναι σοβαροί και έχουν στοχο ζωής κι αυτών που είναι γελοίοι, όπως θέλουν οι πρώτοι να τους λένε, είναι ανεπαίσθητη. Θα έλεγα ότι όσους υμνεί η ιστορία τους θεωρώ περισσότερο ελεεινούς γιατί καταστρέφουν τους γύρω τους, ενώ εγώ δεν καταστρέφω κανέναν. Έπαιζα και συνεχίζω να παίζω μόνο για τον εαυτό μου. Είμαστε όλοι καρικατούρες κατά βάθος.
Von:-Από τότε, την εποχή της μεγάλης περιπλάνησης, αλλάξατε καθόλου?
Don:-Βέβαια άλλαξα, τώρα δεν θα ‘δινα τη ζωή μου, για να αλλάξει η ζωή μου.
Η έννοια της θυσίας προϋποθέτει πίστη στους Θεούς που αρέσκονται στο αίμα και στον Θάνατο. Εγώ έπαψα να πιστεύω στους θεούς και στους ήρωες. Επίσης δεν πιστεύω πια στον βασιλέα όπως εξακολουθεί να πιστεύει ο Χρήστος Ζαμπούνης κι ο Τάκης Καρπουτζόγλου, αλλά συμπαθώ τους αναρχικούς.
Von:-Πώς αυτό;
Don:-Εχουν πάρει κάτι από εμένα. Είναι οι μόνοι που αφελώς εξακολουθούν να πιστεύουν στο καλοπροαίρετο της Ανθρώπινης φύσης.
Von:-Ο Σάντσο Πάντσα, ο Ροσινάντε, δεν σας ακολουθούν πια, πώς αυτό;
Don:-Ο Ροσινάντε έχει ακολουθήσει τη φύση του κι έχει γίνει ποιητής, σας αφιερώνει μάλιστα κι ένα ποίημα. Όσο για τον κοντό άνοιξε ένα σαντουιτσάδικο στη Βαρκελώνη και μετά μια αλυσίδα διατροφής για χίπστερ. Έχει τρελαθεί στα ευρώ και κυκλοφορεί με μπράβους. Παρ´ όλα αυτά ψηφίζει ακόμα σοσιαλιστές γιατί του θυμίζουν την καταγωγή του και την εξέλιξή του. Άλλωστε δεν χρειάζομαι ακολούθους για αυτό που κάνω τωρα.
Von:-Τι ακριβώς κάνετε τώρα αγαπημένε μου Don?
Don:-Εκτός από διακοπές σε τροπικά μέρη, πηγαίνω σε εκθέσεις μοντέρνας τέχνης και παρεμβαίνω στα έργα.
Von:-Δηλαδή τι μπορεί να κάνει κανείς σε ατάκτως ερριμμένες, αόριστες συνθέσεις;
Don:-Τίποτε, εκτός από το να αλλάζει τη ροή του ακαθόριστου έργου, δηλαδή τα πάντα.
