του Ορέστη Τριγάζη //
Η χυδαία και προσβλητική στάση του ομίλου ΣΚΑΪ απέναντι στην ελληνική κοινωνία τα χρόνια της κρίσης είναι γνωστή. Δεν είναι μόνο η υιοθέτηση των πιο γνωστών αστείων στερεοτύπων γύρω από την ερμηνεία της κρίσης αλλά, κυρίως, η εμπάθεια και το μίσος απέναντι σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας που κατά την κρίση του – και όλως τυχαίως και της πολιτικής ελίτ των δανειστών – δεν άφησαν και δεν αφήνουν τη χώρα να οδηγηθεί στην ανάπτυξη και την ευημερία των άλλων χωρών της πατρίδας μας, της Ευρώπης.
-Τα δελτία ειδήσεων και οι ενημερωτικές εκπομπές σε τηλεόραση και ραδιόφωνο ηθικολογούν ακατάσχετα και εστιάζουν με αγανάκτηση στις «ελληνικού τύπου και προέλευσης» παθογένειες όπως ο υπετροφικός δημόσιος τομέας, ο τεμπέλης Έλληνας που δεν παράγει, η ενδημική διαφθορά και άλλες τέτοιες ομορφιές που μπορεί να ακούσει κανείς καθημερινά σε μεγάλες δόσεις σε κομμωτήρια και καφενεία. Η προφανής βέβαια κατάληξη είναι να στοιχίζουν ένα ετερόκλιτο και ποικιλόμορφο σώμα Ελλήνων κάτω από την ομπρέλα του λαϊκισμού ως, τελικά, ενιαίο και αδιαφοροποίητο σύνολο και να τους ενοχοποιούν για όσα βιώνουμε σήμερα.
-Σε πλήρη αντιστοιχία βρίσκονται άλλωστε και οι προτάσεις που υιοθετεί ο ΣΚΑΪ για την έξοδο από την κρίση σε μία απεγνωσμένη προσπάθεια να δείξει ότι ως μέσο ενημέρωσης ενισχύει την παραγωγή πολιτικής και πολιτικού λόγου. Ποιας πολιτικής; Μίας πολύ πρωτότυπης αντιαριστερής ρητορικής και μίας κουλη-μητσοτάκης ατζέντας με ολίγη από Βενιζέλο. Πρόσφατο δείγμα αυτού του κράματος πρόβλημα>ερμηνεία>λύση αποτελεί ένα θαυμάσιο ρεπορτάζ σε κάποια ενημερωτική τηλεοπτική εκπομπή του σταθμού όπου στην κεντρική οθόνη ο παρουσιαστής διάβαζε τον πηχυαίο τίτλο της είδησης «Θέλουμε προγραμματιστές-Παράγουμε φιλολόγους». Το θέμα δηλαδή αφορούσε τη λανθασμένη επιλογή σπουδών από μέρους των παιδιών που δείχνουν σε μεγάλο ποσοστό να προτιμούν αντικείμενα σχετικά με τις ανθρωπιστικές-κοινωνικές επιστήμες. Συμφορά..! Και τώρα πώς θα έρθει η ανάπτυξη;
-Το αστείο εδώ είναι ότι το ζήτημα δεν προσεγγίζεται με όρους ελλιπούς ή προβληματικού σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού ούτε σε σχέση με τις επιθυμίες των παιδιών, αυτό ουδόλως απασχολεί. Είναι αμφίβολο δε αν όντως υπάρχει κάποια μελέτη (σοβαρή εννοείται) που να υποστηρίζει αυτό το συμπέρασμα. Ο στόχος είναι και πάλι να αναδειχθεί η στρεβλή «ελληνική» περίπτωση, η απροθυμία της χώρας να αναπτυχθεί, η γνωστή θεωρία της εξαίρεσης, η προβληματική Ελλάδα που αρνείται να συμμορφωθεί, το «κακομαθημένο παιδί της Ιστορίας» όπως έγραφε πριν λίγα χρόνια γνωστός ιστορικός. Πέρα από τη λογική «οι λαοί κι οι άνθρωποι είναι οι οικονομίες τους» που υποβόσκει στο εν λόγω ρεπορτάζ, είναι φανερή η πρόθεση του σταθμού να υποδείξει στους μαθητές το αντικείμενο των σπουδών τους δίκην σχολικού συμβούλου. Ίσως να έπρεπε να εκδίδει και σχετικές άδειες προς τους γονείς και τα παιδιά… Η ηθική εξαχρείωση και το θράσος του δεν έχει όρια.
