του Παύλου Κάγιου //
Ο Κίμωνας Τσακίρης ολοκληρώνει την ειρωνική, ανατρεπτική και διεισδυτική τριλογία του για τις αγκιλώσεις και τις κακοδαιμονίες της ελληνικής επαρχίας -και όχι μόνο…- με τους ίδιους και αμετανόητα ακλόνητους ήρωες που -ΔΥΣΤΥΧΩΣ- είμαστε εμείς, οι πολίτες-ψηφοφόροι.
Στο ντοκιμαντέρ του παρακολουθούμε τον έκπτωτο δήμαρχο της Ζαχάρως Πανταζή Χρονόπουλο, να καταφέρνει, μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, να του επιτραπεί να θέσει ξανά υποψηφιότητα για το ανώτατο αξίωμα της πόλης. Αποφασισμένος να νικήσει οριστικά τους αντιπάλους του και «να μην ξαναπατήσουν στην πόλη», βάζει σε λειτουργία τα όπλα που τον κρατούν εδώ και 12 χρόνια απόλυτο άρχοντα της περιοχής! Και … ω δυστυχία σου, πάλι, Ελλάς* που έναν αιώνα μετά λες και δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα από τότε!
•Το «Sugartown: Για μια Χούφτα Ψήφους» προβάλλεται στις αίθουσες από την Πέμπτη, 16 Μαΐου
Σκηνοθεσία-σενάριο: Κίμωνας Τσακίρης
Παραγωγή: Bioptic
Σκηνοθεσία: Κίμωνας Τσακίρης
Σενάριο: Κίμωνας Τσακίρης
Φωτογραφία: Γιάννης Κάσσης
Μοντάζ: Τατιάνα Πανηγύρη
Μουσική: Νάσος Σωπύλης, Σέργιος Βουδρής, Τηλέμαχος Μούσας
Δείτε το τρέιλερ
*Λες και δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα από τότε, πριν 100 χρόνια! που ο Γεώργιος Σουρής έγραψε το ποίημά του “Δυστυχία σου Ελλάς” που … καλό κάνει σε όλους μας να το θυμόμαστε:
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
