Από τη Δέσποινα Σάμψων //
My kind of summer 2016: παραλίες με άμμο, κουρελούδες για τσάντες, κρόσια σε στρογγυλές πετσέτες θαλάσσης (δεν υπάρχει παραλληλόγραμμη πετσέτα, σου λέω), παγωμένα ροφήματα που τα απολαμβάνεις όσο πιο αργά γίνεται με το μαύρο καλαμάκι της πλαστικής λήθης. Αρκεί μετά την επήρεια της βιταμίνης, του αλκοόλ ή του συσκευασμένου χυμού αλόης να μην θυμάσαι τίποτα από την λίστα των υποχρεώσεων. Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι πια η εναρκτήρια βραδιά του summer festival. Ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε ένα spin ολόκληρων των καλοκαιρινών διακοπών.
Η πόλη έχει ήδη αδειάσει, τα νεσεσέρ έχουν ξεχειλώσει από τις πορτοκαλί συσκευασίες των αντιηλιακών (σπάνια αναγνωρίζω άλλο χρώμα), τα ρεζερβουάρ έχουν γεμίσει με δανεικά χρήματα, τα πορτοφόλια έχουν εφοδιαστεί με μετρητά για την ξαπλώστρα και ξαφνικά αυτές οι τέσσερις μέρες κλείνουν την πεμπτουσία του ελληνικού θέρους. Πριν το Brexit, πριν την α’ δόση του φόρου εισοδήματος, πριν τα αποτελέσματα, πριν τη διακοπή, πριν την απόλυση, υπάρχει πολύτιμος συμπυκνωμένος χρόνος για να απολαύσεις μπύρα ελληνικής μικροζυθοποιίας, χυμό βιολογικών φρούτων με υδραυλική πρέσα, παγωτό με μυστική συνταγή, Πίνα Κολάντα όπως την ήξερες 30 χρόνια τώρα, αβοκάντο μαζί με το τηγανητό αβγό σου και σπαγγέτι με κωλοχτύπες μέσα στα λίγα αυτά 24ωρα. Μετά, απόλυτα γεμάτος από τις καλύτερες φάσεις του Summer 2016, θα μπορείς να δηλώσεις πτώχευση και να περάσεις στην επόμενη φάση. Ο Αύγουστος προβλέπεται να είναι χειρότερος και από βαρυχειμωνιά. Ένα δύσκολο project που δεν το σώζει καμία στρατηγική, καμία καινοτόμα δράση. Άστο, μην το σκέφτεσαι μέχρι την Τρίτη. Εγώ στη θέση σου θα επαναλάμβανα τους παρακάτω στίχους: strawberries, cherries and an angel’s kiss in spring. My summer wine is really made from all these things… Και κυρίως, το δικό μου ποτήρι δεν θα περιέχει αλόη.
