Ήταν το Brexit. Ήταν και είναι τα αναβαθμισμένα ποσοστά που δέχεται τόσο σε επίπεδο τοπικών εκλογών όσο και σε επίπεδο κοινοβουλευτικών θέσεων. Χάρηκε τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ. Σινιέ την λέμε Λαϊκή Δεξιά. Ας το πιούμε ως έχει, η άκρα δεξιά της Ευρώπης αισθάνεται ισχυρή, όσο ποτέ μεταπολεμικά. Το νέο δεν είναι και τόσο νέο. Μήνες τώρα ρυθμίζει την ευρωπαϊκή ατζέντα. Έχει λόγο στις εξελίξεις της Ευρώπης. Αυτοί είναι οι άνθρωποι, αυτά είναι τα κόμματα, αυτές είναι οι χώρες που δίνουν λόγο μόνο στον φόβο όταν έρχονται σε διάλογο με τις αξίες τους και αναμένονται να πρωταγωνιστήσουν το επόμενο διάστημα στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Νόρμπερτ Χόφερ
Στην Αυστρία το «Κόμμα της Ελευθερίας» έχει ως ηγέτη τον Νόρμπερτ Χόφερ. Πρόσφατα παρακίνησε τους πολίτες της χώρας να οπλιστούν. Θεωρεί πως είναι μια πράξη εντός λογικής λόγω της μεταναστευτικής κρίσης. Το ίδιο κάνει άλλωστε και ο ίδιος. Έχει παραδεχτεί πως στη διάρκεια του προεκλογικού του αγώνα, οπλοφορεί. Οι εκλογές στην Αυστρία θα γίνουν στις 4 Δεκεμβρίου. Στις περασμένες έχασε την πρωτιά για μόλις 0,5 %. Το «Κόμμα της Ελευθερίας» ιδρύθηκε το 1956 από τον πρώην Ναζί. Ο Χόφερ είναι πρώην αεροναυπηγός. Η άποψή του για το μεταναστευτικό δεν μπαίνει σε διάλογο.
Μαρίν Λε Πεν
Υποδέχτηκε τη νίκη Τραμπ λέγοντας «Αυτό που συνέβη στις Η.Π.Α. δεν ήταν το τέλος του κόσμου. Ήταν το τέλος ενός κόσμου.» Η 48χρονη δικηγόρος και κληρονόμος από τη μεριά του πατέρα της, Ζαν-Μαρι Λεπέν, του κόμματος «Εθνικό Μέτωπο», στην περασμένη εκλογική αναμέτρηση το 2012 στη Γαλλία, πήρε την Τρίτη θέση. Το 17,9% που απέσπασε ήταν και το υψηλότερο στην ιστορία του κόμματός της. Η Λε Πεν έχει δηλώσει πως οι μετανάστες που εισέρχονται από τα υδάτινα σύνορα της χώρας της πρέπει να απωθούνται στα διεθνή ύδατα.
Γκέερτ Βίλντερς
Ο Ολλανδός ακροδεξιός ηγέτης που μοιάζει περισσότερο με θιασώτη Ναυτικών Κλαμπ παρά με μάχιμο πολιτικό λαϊκού κόμματος, χαιρέτησε τη νίκη Τραμπ ως «Πατριωτική Άνοιξη». Το κόμμα του, το «Κόμμα της Ελευθερίας» ιδρύθηκε το 2006. Και έρχεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις για τις εκλογές που θα γίνουν στη χώρα τον ερχόμενο Μάρτιο. Ο 53χρονος πολιτικός σχεδόν σόκαρε το κοινό όταν συνέκρινε το Κοράνι με το «Ο Αγών μου» του Αδόλφου Χίτλερ. Ο Βίλντερς παράλληλα με τον προεκλογικό του αγώνα πρέπει να δώσει και ένα δικαστικό. Κατηγορείται για δηλώσεις μίσους ενάντια σε Ολλανδούς πολίτες με καταγωγή από το Μαρόκο. Στο παρελθόν είχε πρωταγωνιστήσει στην καμπάνια για λιγότερους Μαροκινούς στην Ολλανδία.
Φράουκε Πέτρι
Είναι η ηγέτης του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία». Το αντιευρωπαϊκό της κόμμα ιδρύθηκε το 2013. Αναλυτές επισημαίνουν πως πρόκειται για το «δεξιότερο» κόμμα που φτιάχτηκε στη Γερμανία από την δεκαετία του 1930. Η Πέτρι θεωρεί νόμιμη αντίσταση τη χρήση όπλων ενάντια τους μετανάστες και δηλώνει πως το «Ισλάμ δεν είναι μέρος της Γερμανίας». Το κόμμα της είναι ακροδεξιό. Βαθιά συντηρητικό. Έχει κατηγορηθεί για σχέσεις με ομάδες που συχνά προσπερνούν τη νομιμότητα για να πετύχουν τον σκοπό τους.
Τζίμι Άκεσσον
Οι «Σουηδοί Δημοκράτες», το κόμμα που ηγείται το 2014, κατάφερε να πάρει 24 θέσεις στο Σουηδικό κοινοβούλιο. Η Σουηδία θα ξαναέχει εκλογές το 2018. Πριν μερικές εβδομάδες το κόμμα του Άκεσσον σε πεντάστερο ξενοδοχείο διοργάνωσε την εκδήλωση «Εναλλακτικό Βραβείο Νόμπελ». Ανάμεσα στο κοινό βρέθηκε και ο χαμογελαστός Βρετανός πολιτικός, Νάιτζελ Φάρατζ. Ο Άκεσσον είναι ένας 37άρης. Που εργαζόταν ως σχεδιαστής ιστοσελίδων πριν κατέβει στην πολιτική. Το κόμμα τους έχει κατηγορηθεί ως εξτρεμιστικό. Πρόσφατα ο τύπος της Σουηδίας αποκάλυψε πως ο Άκεσσον στο περιθώριο της πολιτικής του δράσης αναλώνεται σε παιχνίδια ηλεκτρονικού στοιχιματισμού. Υποστήριξε μάλιστα πως διαγωνίζεται για ποσά που ξεπερνούν το ποσό της φορολογικής του δήλωσης.
Μπέπε Γκρίλο
Το «Κίνημα των Πέντε Αστέρων» ιδρύθηκε μόλις το 2009. Και ο ηγέτης του Μπέπε Γκρίλο, ηθοποιός, το θεωρεί ως το μεγαλύτερό του κατόρθωμα. Απορρίπτει το δίπολο δεξιά – αριστερά και πιστεύει πως αυτή τη στιγμή ο κόσμος διοικείται από ερασιτέχνες πολιτικούς.
Το κίνημα του 68χρονου πολιτικού ξεκίνησε μέσα από το ίντερνετ. Και σύντομα μεταφράστηκε σε ψήφους που έφεραν θέσεις σε αιρετά εκλογικά πόστα. Ο Γκρίλο δηλώνει πως διαφωνεί σε πολλά με τον Τραμπ. Συμφωνεί όμως με εκείνον σε ένα.
Πως το ίντερνετ ήταν, αρχικά, το μέσο για να κάνουν γνωστές τις απόψεις τους σε ψηφοφόρους. Στην Ιταλία πολλές φωνές λένε πως ο Γκρίλο στο δημοψήφισμα που θα γίνει τον επόμενο μήνα θα ισχυροποιήσει τη θέση του. Και πως η αντιευρωπαϊκή ατζέντα της Ιταλίας θα ανοίξει πραγματικά. Για τους Ιταλούς το άνοιγμα της ατζέντας και μόνο φτάνει; Το περιεχόμενό της δεν έχει άραγε σημασία;
