του Παύλου Θ. Κάγιου //
“Συνώνημα”. Η ακραία εξωφρενική, αλλά και σνομπ σοφιστικέ σάτιρα για την «απάρνηση» της καταγωγής μας και των ριζών μας που, πάντα, είχε μεγάλη μερίδα στην ανθρώπινη ματαιοδοξία όλων των εποχών και στις μέρες μας γνωρίζει έκρηξη. Φιλμ που κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στο φετινό Φεστιβάλ του Βερολίνου.
•Ήρωάς είναι ο Γιόαβ, ένας νεαρός Ισραηλινός και αποφασισμένος να αποκηρύξει την εθνικότητα του και να γίνει Γάλλος. Στο Παρίσι, εγκαταλείπει τη γλώσσα του. Με τη βοήθεια ενός λεξικού επιχειρεί με κάθε τρόπο να επινοήσει μια νέα ταυτότητα για τον εαυτό του φτάνοντας πολλές φορές σε ακρότητες και γελοιότητες. Δυνατό θέμα που η σκηνοθεσία του Ναντάβ Λαπίντ το περιχαρακώνει σ’ ένα μικρού διαμετρήματος σενάριο που γίνεται γραφικό. Πολύ καλός ο πρωταγωνιστής της ταινίας Τομ Μερσιέ.
Σημείωμα σκηνοθέτη Ναντάβ Λαπίντ: Ο ήρωας της ταινίας ξεκινά ένα υπαρξιακό ταξίδι, βασισμένος σε μια ιδέα την οποία κυνηγά έως το τέλος. Μεταμορφώνεται νοητικά, σωματικά και πνευματικά, και μάλιστα σε καθημερινή βάση, καθώς περπατά στους δρόμους του Παρισιού, μουρμουρίζοντας συνώνυμα λέξεων. Αυτό που με ενθουσιάζει ως σκηνοθέτη είναι η δημιουργία μιας ταινίας πολύ σωματικής και ακατέργαστης, συμπαγούς και μερικές φορές ωμής, η οποία χρησιμεύει για να αναγεννηθούν ιδέες, να δημιουργηθεί χάος.
Σκηνοθεσία: Ναντάβ Λαπίντ
Παίζουν: Τομ Μερσιέ, Κουεντίν Ντολμέρ, Λουίζ Σεβιγιότ
