Γιάννης Παναγόπουλος //

Ο Απόστολος Ρίζος δεν νοιάζεται για τις καλλιτεχνικές “αποστάσεις”. Από σκηνής, όταν τραγουδά κάτι, το κάνει μόνο με τον δικό του τρόπο. Μπορεί να είναι μια διασκευή του “εαυτού” του. Ενός κομματιού που κάποτε ηχογράφησε και σήμερα θέλει να το παρουσιάσει εντελώς “αλλιώς”. Μπορεί να είναι κομμάτι ενός σημαντικού “άλλου” συνθέτη που έρχεται από το παρελθόν και θα του δώσει διάσταση στο σήμερα με τον δικό του τρόπο. Από μεθαύριο αλλά και τις επόμενες δύο Παρασκευές – 8 και 15 Φεβρουαρίου – ο Απόστολος Ρίζος με καλεσμένους του το μουσικό σχήμα ΤέΤΡΙΣ θα εμφανίζεται στη μουσική “Σφίγγα” παρουσιάζοντας το πρότζεκτ minimals. Μια μουσική πράξη που απλώνεται σε τραγούδια που έγραψε ο ίδιος αλλά και συνθέτες που έδωσαν τόνο και διάσταση σ’ αυτό που λέμε ελληνική μουσική.

-Τι θα παρουσιάσετε στις εμφανίσεις σας στη Σφίγγα;

Το πολυταξιδεμένο προσωπικό project ‘minimals’. Με τον σταθερό συνοδοιπόρο μου τα τελευταία χρόνια, δεξιοτέχνη κοντραμπασίστα Θεόδωρο Κουέλη, συναντιόμαστε σε ένα μουσικό σταυροδρόμι Δύσης και Ανατολής με τραγούδια αγαπημένα που μες στα χρόνια με έχουν καθορίσει, τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Τραγούδια της προσωπικής μου διαδρομής και τραγούδια σταθμούς που όλοι αγαπάμε, μέσα από μια διαφορετική μουσική και αισθητική οπτική. To ταξίδι μας αυτό μετράει ήδη πολλά χιλιόμετρα και οι δυο μας λειτουργούμε επί σκηνής σαν ένα σώμα. Στις παραστάσεις μας στη Σφίγγα έχουμε καλεσμένους μας τους ΤέΤΡΙΣ, το μουσικό σχήμα που δημιούργησαν τρεις αγαπημένοι τραγουδοποιοί, ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, ο Ηλίας Βαμβακούσης και ο Γιάννης Παπαγεωργίου.

-Πριν έναν χρόνο παρουσίασες ένα αφιέρωμα στον Μάνο Λοΐζο. Γιατί επιστρέφουμε τόσο, μα τόσο συχνά σε συγκεκριμένους -Έλληνες- συνθέτες διασκευάζοντας ξανά και ξανά συγκεκριμένα τραγούδια τους; Δεν μπορώ να φανταστώ ακόμα μια διασκευή κομματιών του Χατζιδάκι. Εντάξει, ο Λοΐζος δεν παίζει στην ίδια κατηγορία αλλά σε εσένα αυτό το μουσικό τοπίο των διασκευών τι λέει;

Αυτό που σας προβληματίζει συνέβαινε πάντα, απλώς φαίνεται να είναι πιο έντονο στους ψηφιακούς καιρούς μας. Ίσως αυτή η εντύπωση που λες ενισχύεται και από τα μουσικά μέσα ενημέρωσης που στέκονται αμήχανα στη νέα δημιουργία και προτιμούν γνώριμα, οικεία και σίγουρα ακούσματα. Όμως, όπως και να ‘χει, η πολιτιστική μας κληρονομιά είναι μεγάλη και τα σπουδαία έργα περνούν μοιραία από γενιά σε γενιά μέσα από τη δική της κάθε φορά μουσική και αισθητική προσέγγιση. Μέσα από αυτή τη «σκυταλοδρομία» έργων και γενεών έχουν προκύψει εξαιρετικές διασκευές και άλλες που δεν κατάφεραν να μας αγγίξουν όπως οι πρωτότυπες εκτελέσεις. Όλοι μας έχουμε αναφορές και επιρροές στους μεγάλους μας δημιουργούς και συναισθηματικές «εκκρεμότητες» μαζί τους. Η παράσταση ‘Σ΄ένα δωμάτιο με τον Μάνο Λοΐζο», που παρουσιάσαμε πρώτη φορά πέρυσι και συνεχίζει το ταξίδι της, ήταν για μένα βαθιά εσωτερική ανάγκη και φόρος τιμής στη μεγαλύτερη επιρροή μου και όχι ένα τυπικό αφιέρωμα.

-Διαβάζω βιογραφικά ανθρώπων που σήμερα πορεύονται στο τραγούδι αλλά στο παρελθόν πήραν πτυχίο από σχολές ΑΕΙ που ποτέ δεν χρησιμοποίησαν. Θα μπορούσες να έχεις “αποφύγει” τις σπουδές σου – Μηχανολόγος Μηχανικός – στο ΕΜΠ για να κερδίσεις χρόνο σε αυτό που πραγματικά σου αρέσει;

Όταν τελείωσα το Λύκειο δεν ήξερα τι πραγματικά μου αρέσει, όπως συμβαίνει και στη συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών όταν τελειώνουν το σχολείο. Για καλή μου τύχη πέρασα στη σχολή και στην πόλη που ήθελα και ο πρώτος μου δίσκος κυκλοφόρησε όταν ήμουν στο δεύτερο έτος. Αναγκαστικά απομακρύνθηκα από τις σπουδές μου εκείνο το διάστημα, αλλά στην πορεία, παράλληλα με τη μουσική μου ενασχόληση, επέστρεψα και τις ολοκλήρωσα, γιατί πραγματικά μου άρεσε το αντικείμενο.

-Minimals. Ποια είναι η σκέψη πίσω από το όνομα που διάλεξες να τιτλοφορήσεις τις ερχόμενες εμφανίσεις σου;

Η μινιμαλιστική θεώρηση, όχι μόνο πάνω στη μουσική αλλά και γενικότερα. Κάποια στιγμή αυτή η θεώρηση άρχισε να γίνεται και στάση ζωής προσπαθώντας να αποβάλω από την προσωπική μου ζωή ό ,τι νιώθω πως είναι βαρίδι, περιττό και ανούσιο. Πάντοτε με τραβούσε σαν μαγνήτης η απλότητα, η ουσία και το ιδιαίτερο συναίσθημα που νιώθει κανείς όταν με τα πιο απλά μέσα καταφέρνει να έχει ένα πλούσιο αποτέλεσμα που κάνει τις καρδιές μας ανοιχτές.

-Πορεία ή καριέρα είναι η λέξη που χωρά καλύτερα στην επαγγελματική σου σχέση με την μουσική;

Πορεία. Έχει περιπέτεια, ανησυχία, φόβους να αντιμετωπίσεις, έχει δημιουργικό χρόνο, προσωπική θέση, επαφή με τη ζωή και τους ανθρώπους, ελευθερία και ανεξαρτησία να ακολουθείς την καρδιά σου.

-Θεωρείς πως έχουμε υπεραναλύσει τα δύσκολα της εποχής; Πως το επόμενο για την ελληνική κοινωνία θα είναι περισσότερο φωτεινό από το σκοτάδι της περασμένης δεκαετίας;

Δυστυχώς δεν μπορώ να δω καθαρά πίσω από την ομίχλη της εποχής για να σας πω. Θέλω να πιστεύω όμως πως είναι στο χέρι μας να είναι πιο φωτεινό, αρκεί να κάνει ο καθένας απ’ τη μεριά του ό ,τι μπορεί για αυτό.

-Μπήκες στη δισκογραφία σε μια εποχή που βγαίναμε από την τρεντουριά του “έντεχνου” ελληνικού τραγουδιού. Μαζί με τον Νίκο Ζούδιαρη κυκλοφορήσατε το άλμπουμ “Ένας Κύκνος Κλαίει” το 2000. Τότε ήσουν μόνο 20 ετών. Το “έντεχνο” ως είδος του ελληνικού τραγουδιού τι σου έλεγε τότε και τι σου λέει σήμερα;

Είχα από παιδί μια φυσική τάση να αντιδρώ στις ταμπέλες και στα είδη. Επίσης το τι είναι μόδα σε κάθε εποχή δεν με απασχόλησε ποτέ επί της ουσίας. Εκτιμώ πρόσωπα και αγαπώ τραγούδια συγκεκριμένα και όχι είδος. Μες στα χρόνια έγινε συνειδητό να περνώ από όλες τις γειτονιές του ελληνικού τραγουδιού και να προσπαθώ να ξεχωρίζω τα εμπνευσμένα τραγούδια και τους αυθεντικούς δημιουργούς που αποτελούν κρίκους μιας αλυσίδας πολιτισμού που έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον.

-Τι είναι αυτό που δεν έχεις κάνει ακόμα στη μουσική και θα ήθελες να κάνεις στη διάρκεια του 2019;

Είναι πολλά και όχι ένα. Αυτή τη χρονιά θα ήθελα να ολοκληρώσω σιγά σιγά το νέο άλμπουμ. Ελπίζω σύντομα να κυκλοφορήσει ένα πρώτο τραγούδι ως προπομπός.

Ο Απόστολος Ρίζος στη μουσική σκηνή “Σφίγγα”
Παρασκευή 1, 8 και 15 Φεβρουαρίου
Συμμετέχουν οι ΤέΤΡΙΣ
Παίζουν:
Θοδωρής Κουέλης: κοντραμπάσο – bass effecs -μαντόλα
Απόστολος Ρίζος: κιθάρα, φυσαρμόνικα, loops
ΤέΤΡΙΣ: Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Ηλίας Βαμβακούσης,
Γιάννης Παπαγεωργίου: κιθάρες
Μουσική σκηνή Σφίγγα Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής
(είσοδος στον πεζόδρομο Κιάφας 13)
Τηλέφωνο κρατήσεων: 2114096149, 6987844845
Ώρα έναρξης: 22.30.
Τιμή εισόδου στο μπαρ: 12 ευρώ με μπύρα ή κρασί

 

πηγή fileleftheros.gr