Ήταν ηθοποιός που θα μπορούσε να παίξει τον διαβρωμένο γιάπη πείθοντάς σε πως έχει υπάρξει όντως διαβρωμένος γιάπης στην πραγματική του ζωή. Ως Αργύρης στη Γλυκιά Συμμορία του Νικολαΐδη ερμήνευσε ιδανικά τον ληστή ελιτίστα που θα έδινε τα πάντα για την παράνομη παρέα του. Ο Τάκης Μόσχος έσβησε χθες σε ηλικία 68 ετών. O αγαπημένος ηθοποιός τον τελευταίο καιρό νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση, έχοντας πέσει σε κώμα λόγω διπλού εγκεφαλικού επεισοδίου. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του φίλοι και συνάδελφοί του είχαν απευθύνει δημόσια έκκληση για αίμα και στήριξη.

Ήθελε μια ήσυχη ζωή στη Σκόπελο, δίπλα στη θάλασσα. Ήθελε να κάνει θέατρο στο νησί και παράλληλα να αξιοποιεί τις παλιές σπουδές του στη Νομική, τις Καλές Τέχνες και την κοινωνιολογία, διδάσκοντας μαθητές. Χάρηκε επί 18 χρόνια αυτή τη ζωή, όμως ο θάνατος σταμάτησε αυτή την προσφορά του. Ο Τάκης Μόσχος ταυτίστηκε με τον ρόλο του Αργύρη της «Γλυκιάς συμμορίας» του Νίκου Νικολαΐδη. Με καταγωγή από τη Χαλκίδα, πρωτοεμφανίστηκε σε ταινίες όπως ο «Άγγελος», όμως ο ρόλος που άλλαξε τα πάντα στην καριέρα του και έφερε την αναγνώριση ήταν στη «Γλυκιά συμμορία», ταινία στην οποία υποδύθηκε έναν άνεργο ηθοποιό που ζούσε στο περιθώριο και την παραβατικότητα. Εδώ και σχεδόν 18 χρόνια ζούσε μόνιμα στη Σκόπελο όπου και δηµιούργησε την Ερασιτεχνική Θεατρική Οµάδα Σκοπέλου (ΕΘΟΣ), µε σκοπό να διδάξει και να αναδείξει τη θεατρική τέχνη. Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα Σκοπέλου ή και συνήθεια, όπως έλεγε ο ίδιος. “Είχα μια υπεροψία στο παρελθόν” εξομολογούνταν ο ίδιος. “Θέλω να ακούω καλά λόγια για τη δουλειά μου, για μένα, αλλά πια έχω κατέβει από το καλάμι. Και έτσι το ευχαριστιέμαι περισσότερο.” Ένας από τους τελευταίους ρόλους του στο σινεμά ήταν στην ταινία «Οι Αισθηματίες» του Νίκου Τριανταφυλλίδη το 2014. Τον Οκτώβριο του 2018 εγκατέλειψε προσωρινά τη Σκόπελο και µετακόµισε στην Κοζάνη, όπου συµµετείχε στην παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ «Ρωµαίος και Ιουλιέτα», στον ρόλο του πατέρα Λαυρέντιου.

Καθιερώθηκε ως ο ρομαντικός του περιθωρίου, ο γλυκός άνθρωπος με το εγκεφαλικό χιούμορ. Συγχρόνως έβγαζε και μια μαγκιά. Δεν έμεινε στις δάφνες του ούτε και στον ίδιο ρόλο. Έτσι έγινε ο Άρης «Στα παιδιά του Κρόνου», ο Πεταλούδας στην «Πόλη που ποτέ δεν κοιμάται» και ο Ναπολέων Λαπαθιώτης στο «Μετέωρο και Σκιά», ο γιος πλούσιας και αριστοκρατικής οικογένειας που ξεκινά τη ζωή του μέσα στο φως αλλά σιγά σιγά διαλέγει τον δρόμο της νύχτας, των ναρκωτικών του Ζαππείου και καταλήγει να αυτοκτονήσει….

•Έγινε ηθοποιός από τύχη. Δεν το κυνήγησε ούτε το είχε ποτέ κατά νου. Μεγάλωσε συντηρητικά σε μια οικογένεια αυστηρών αρχών αλλά στα 18 του πήγε Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει στη Νομική. Μετά από έξι χρόνια τα παράτησε χωρίς να έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του και έφυγε στη Γερμανία σε μία προσπάθεια να μην καθυστερήσει την κατάταξη στο στρατό- ήταν ακόμα χούντα. Εκεί ξεκίνησε να σπουδάζει Κοινωνιολογία, την οποία τελικά παράτησε και ασχολήθηκε με τον πειραματικό κινηματογράφο. Μάλιστα ανακάλυψε τυχαία ένα παράρτημα της σχολής του Λη Στράσμπεργκ, «Αctor’s studio» και έτσι μπήκε στον χώρο της τέχνης. Δούλεψε επίσης ως μοντέλο.

Ήρθε στην Αθήνα μετά από μία ερωτική απογοήτευση, άφραγκος. Κυκλοφορούσε με το πορτφόλιο με τις επαγγελματικές φωτογραφίσεις που είχε κάνει στη Γερμανία για να καταφέρει να δικτυωθεί. Οι φωτογραφίες έφτασαν στα χέρια του φίλου του από τη Χαλκίδα, Δημήτρη Βενιζέλου, ο οποίος τότε τον συνέστησε στον κριτικό κινηματογράφου Παναγιώτη Τιμογιαννάκη. Άρχισε να κάνει γνωριμίες και σύντομα γύρισε την πρώτη του διαφήμιση ως μοντέλο στην Ελλάδα. Με αυτόν τον τρόπο προέκυπταν διάφορες δουλειές, όπως το να κάνει τον κομπάρσο σ’ ένα αιγυπτιακό σίριαλ εποχής.

Οι φωτογραφίες που είχε μοιράσει σε διάφορα πρακτορεία τον βοήθησαν καθώς μέσα από αυτές του δόθηκε ο πρώτος του επαγγελματικός ρόλος στην ταινία του Γιώργου Κατακουζηνού «Άγγελος». Άρχισε να δείχνει σοβαρό ενδιαφέρον για την υποκριτική και άρπαζε ευκαιρίες προκειμένου να εξελιχθεί και να γίνει καλύτερος μέσα από σεμινάρια. Ο ρόλος που άλλαξε τα πάντα στην καριέρα του και έφερε την αναγνώριση ήταν στη «Γλυκιά Συμμορία», του Νίκου Νικολαΐδη.

Η ταινία απέσπασε συνολικά οκτώ βραβεία, δίχασε κοινό και κριτικούς, ενθουσίασε όμως τη νεολαία μιας έντονα πολιτικοποιημένης εποχής μιλώντας μια διαφορετική γλώσσα και άφησε το δικό της στίγμα στην ιστορία του ελληνικού σινεμά με σκηνές εμβληματικές και «ατάκες» που αναπαράγονταν για χρόνια.

Είχε μιλήσει ανοιχτά για τα πάθη και την απεξάρτησή του. Την πρώτη του δοκιμή την έκανε στα γυρίσματα της ταινίας “Κόντρα”. Υποδυόταν έναν χρήστη ναρκωτικών. Μία κοπέλα τον ρώτησε αν ήθελε να δοκιμάσει. Κόλλησε. Έφευγε από τα γυρίσματα με φθηνές δικαιολογίες για να κάνει χρήση. Για πολλά χρόνια έχασε τον εαυτό του. Αποφάσισε να μη δέχεται προτάσεις και να αποκοπεί από την υποκριτική. Η περιπέτεια που έζησε τον έσπρωξε να αλλάξει στάση ζωής. Η Αθήνα τον κούρασε και έτσι πήρε τη  απόφαση να την εγκαταλείψει και να μείνει μόνιμα στο αγαπημένο του νησί, τη Σκόπελο.

//Γυρίζουµε σαν µπουλούκι στα νησιά των Σποράδων και παρουσιάζουµε τις παραστάσεις µας. Είναι πιο ιερό αυτό από κάθε ταινία, κάθε παράσταση, στην οποία θα µπορούσα να συµµετάσχω// είχε δηλώσει

Στις παραστάσεις αναλαμβάνει ρόλο σκηνοθέτη, ενδυµατολόγου, σκηνογράφου, και φρόντιζε λίγο πολύ για όλα. Με ερασιτέχνες ηθοποιούς αλλά και κατοίκους του νησιού, ανακαίνισαν τον τοπικό κινηµατογράφο «Ορφέα» και τον µετέτρεψαν σε θεατρική σκηνή.

Τον Οκτώβριο του 2018 εγκατέλειψε προσωρινά τη Σκόπελο και µετακόµισε στην Κοζάνη, όπου συµµετείχε στην παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ «Ρωµαίος και Ιουλιέτα», στον ρόλο του πατέρα Λαυρέντιου. Ωστόσο η υγεία του τον πρόδωσε και υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Παρά τις συστάσεις των γιατρών να περιορίσει τις δραστηριότητές του, συµµετείχε κανονικά στην περιοδεία και ετοιµαζόταν να ακολουθήσει το σχήµα στην Κροατία. Υπέστη όμως και νέο εγκεφαλικό επεισόδιο στην Αθήνα, το οποίο ξεπέρασε ενώ έμεινε σε κέντρο αποκατάστασης για να αναρρώσει….