Ένα ποίημα της Τασίας Σταματοπούλου*.
Η ζωή είναι μια διαρκής
άσκηση
αλίμονο σε αυτούς
που δεν γυμνάζονται
στην υπομονή
που δεν εφευρίσκουν παραμυθία
και παραμύθια.
Αλλόφρονες παραπαίουν
εδω κι εκεί
από της χαράς τα ξέφρενα τερτίπια
στης οδύνης τη φωτιά.
Όσοι το μάθουν τυχαία
[πως η ζωή ειναι μια διαρκής άσκηση]
ή από ασκηση επίγνωσης
η από δώρο της φύσης
θα περπατήσουν όρθιοι
και όρθιοι θα πεθάνουν.
Τουλάχιστον δεν θα βρεθούν
απορημένοι και απορούντες
στη φάκα της συνήθειας
που γλυκαίνει το βίο
όταν αυτός πάψει
για λίγο ή για πάντα
να είναι γλυκός.
Το ποίημα είναι παρμένο από την ποιητική συλλογή «Όψιμη σπορά» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κοροντζή.
*Αντί βιογραφικού
Αρκάς κι από τους δυο γονείς, μέτοικος στη Νέα Φιλαδέλφεια και την Αθήνα. Στιχάκια και ποιήματα πρώιμα και όψιμα σε μια διαρκή, εναγώνια απόπειρα έκφρασης.