Του Μάρκου Ψυχάρη //
Τρομοκρατία. Όταν ο τρόμος κρατά την σκέψη σου σ’ εκείνη αισθάνεσαι άβολα. Ξανασκέφτεσαι αυτό που δεν θέλεις να ξανασκέφτεσαι. Και όταν μαθαίνεις πως ένα νέο χτύπημα συνέβη στις χώρες που κατατάσσεις ως γειτονιά σου θυμώνεις. Ανάβεις κεράκια στη μνήμη του γείτονα που έφυγε. Κλαις. Παίρνεις τηλέφωνο συγγενείς. Μήπως ξεχνάς κάτι;
Αυτό που για σένα είναι αποτρόπαιο κάπου αλλού είναι καθημερινότητα. Θα μπορούσες να το πεις απεχθή ρουτίνα. Αν ζούσες κάπου αλλού Je suis…. «καρτελάκια» δεν θα παίζαν στο προφίλ σου. Μπορεί να μην είχες καν προφίλ. Γιατί μπορεί να μη γνώριζες τι είναι «κοινωνικά δίκτυα». Το έχεις σκεφτεί αυτό; Μελέτες και στατιστικές λένε πως η Ευρώπη παραμένει μια από τις πιο ασφαλείς ηπείρους του πλανήτη. Είναι έτσι; Όταν ο γείτονας δολοφονείται είναι απλά ένας αριθμός έκθεσης γύρω από τα τρεντ της τρομοκρατίας που θα εκδώσει διεθνής οργανισμός που κόπτεται για την παγκόσμια ειρήνη;
«Το χειρότερο είναι, όλα αυτά να γίνουν κάποια στιγμή η ομαλότητα.» λέει ο Άρης, γέννημα- θρέμμα της Πόλης. Και αυτό έχει συμβεί. Και από κει, όπως μου έχει διδάξει αυτή η χώρα, πας κατευθείαν στον απόλυτο έλεγχο της εξουσίας, με τυπικό ή άτυπο πραξικόπημα».
Από το προχτεσινό μακελειό στην Κωνσταντινούπολη οι αριθμοί λένε 41 άνθρωποι νεκροί. Και 239 τραυματίες. Αυτό ήταν όλο;
Καμιά μνημοσυνιακή διάθεση. Αλλά άκου τα νέα. Στη γέφυρα του χρόνου από το 2013 στο 2014 οι πράξεις που μετρά ο κόσμος ως τρομοκρατικές αυξηθήκαν 80%. Το 78% των τρομοκρατικών πράξεων, σε διαστάσεις γης, πραγματοποιούνται σε πέντε χώρες. Ιράκ, Νιγηρία, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Συρία. Αλλά δεν τελειώνουμε εδώ. Ο αριθμός κρατών που μετρούν περισσότερους από 500 θανάτους, λόγω τρομοκρατίας, αυξήθηκε κατά 120% τον περασμένο χρόνο. Στο μακάβριο τσαρτ πια παίζουν και χώρες που δεν το έκαναν στο παρελθόν.
Καλημέρα νέε βίαιε κόσμε.
