του Γιάννη Παναγόπουλου //
Άλλοθι ανθρώπων με ευελιξία κοπαδιού σαρδέλας. Ο καταπληκτικός Θάνος Μωραΐτης δεν σάλταρε, ως λαθρεπιβάτης, στο κάποτε φιλόδοξο δρομολόγιο της αποψινής κεντροαριστεράς. Εκείνης που ξεκίνησε από τα βαθιά αριστερά. Δηλαδή εκείνης που σήμερα κυβερνά αλλά κάποτε, σχεδόν πρόσφατα, έμπηγε λάβαρα του Φιντέλ Κάστρο στα καλοκαιρινά καμπ του κόμματος σε βουνά της Θεσσαλίας.
Ο Θάνος Μωραΐτης είναι πια μέλος εκείνης της κυβέρνησης που, κάποτε, ο ίδιος κατήγγειλε ως προδοτική γιατί κάποιος του πρότεινε να ενταχθεί στις τάξεις της. Η πρώτη φορά αριστερά, όταν πέρασε από το στεγνό καθάρισμα της εξουσίας, γίνεται αυτό που έλεγε πως δεν θα γίνει. Το νέο παλιό το ορθόδοξο Πα.Σο.Κ. Οι προθέσεις του Σύριζα πια είναι κρυστάλλινες. Πίνει στην υγειά της εξουσίας ποντάροντας στο Παπανδρεϊκό του Δόγμα του Σοκ. Εμείς ή δεξιά. Μόνο που το δίλημμα στη βάση του είναι τόσο δεξιό, τόσο μονοπρόσωπο, τόσο δυστοπικό.
Η υποτίμηση των ψηφοφόρων του Σύριζα είναι δεδομένη. Και η προβολή πολιτικών σταυροδρομιών θρησκευτικού τύπου «κόλαση ή παράδεισος» αντιαισθητική. Μια προέκταση τού «πρόοδος ή συντήρηση» μπορεί να είναι και το «Θάνος Μωραΐτης ή Άδωνις Γεωργιάδης»; Ο Θάνος Μωραΐτης είναι ο τύπος πολιτικού που στο πρόσφατο κάποτε, όταν ύψωνε δάχτυλο, τον άκουγες να λέει τάχα φιλοσοφημένες μπουρδίτσες γύρω από τον προοδευτικό πόλο της πολιτικής που πρέπει να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του και ακύρωνε τους σημερινούς πολιτικούς του εργοδότες ως ανεύθυνους, αποτυχημένους. Κάποτε ψήφιζε – τα κάποτε μισητά – μνημόνια, έγραφε πύρινα tweets για τον τυχοδιωκτισμό της συγκυβέρνησης Συριζανέλ και από κάθε δημόσιο βήμα που του έδινε το Κιν.Αλ. μιλούσε για το ιδεολογικό βάθος, την ιδεολογική δικαίωση, την ανάγκη παλιννόστησης του προοδευτικού χώρου.
•Ο Θάνος Μωραΐτης είναι ο πολιτικός που έχεις συνηθίσει. Και ο Σύριζα είναι το Πα.Σο.Κ. που είχες συνηθίσει. Κατά μία έννοια ο Σύριζα ήρθε σε εκείνον και όχι εκείνος στο Σύριζα.
Αντί επιλόγου αντιγράφουμε δήλωση του νέου υφυπουργού μεταφορών. Μοιάζει τόσο ιδεολογικά τακτοποιημένη. Μέσα της ζει η σοφία της μικροπολιτικής. «Αποδέχθηκα την πρόσκληση του πρωθυπουργού γιατί πιστεύω βαθιά ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις μιας μεγάλης προοδευτικής συμμαχίας. Γι’ αυτούς τους λόγους είμαι εδώ και θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις. Στρατηγικός αντίπαλος είναι η ακροδεξιά και ο βαλκανικός νεοφιλελευθερισμός της Νέας Δημοκρατίας. Να διαμορφώσουμε όρους μιας προοδευτικής διακυβέρνησης μακράς πνοής που έχει ανάγκη η κοινωνία»
Ο πρωθυπουργός ο θεσμός. Η Νέα Δημοκρατία ο εχθρός. Μια προοδευτική διακυβέρνηση το όραμα. Αυτή η χώρα από καψούρα δεν θα ξεμείνει ποτέ.
