του Μάρκου Ψυχάρη //

Στην παράσταση «Γιαλήτες ή αλλιώς αλήτες του γιαλού» – Θέατρο Φούρνος έως 26 Δεκεμβρίου (Τετάρτες και Πέμπτες) – εξιστορείται ουσιαστικά η φιλία τεσσάρων κολλητών, οι οποίοι μεγάλωσαν και ζουν στην Αθήνα του 2019. Παρακολουθούμε τον τρόπο με τον οποίο αυτή η φιλία επιβιώνει και ανθίζει. Με φόντο τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νέοι της χώρας αυτήν την εποχή και με αφορμή το χωρισμό του Αλέξανδρου, ο ίδιος μαζί με τον Βαγγέλη, τον Βασίλη και τον Γιάννη ξεκινούν να συγκατοικούν σε ένα μικρό υπόγειο, ξεκινούν να συγκατοικούν στα δύσκολα. Κι όμως. Παρά τα κακά ελληνικά και τις βωμολοχίες, την απελπισία και τον ξεπεσμό, η παρέα των γιαλητών και της ομάδας Άλμπατρος έρχεται να φωνάξει δυνατά για ελπίδα, αγώνα, αγάπη, Θέατρο. Ο Γιάννης Κόκας έχει γράψει το κείμενο της παράστασης, την σκηνοθετεί και ερμηνεύει ρόλο εντός της. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε εξιστορεί τις αξίες της παράστασης, το παρελθόν της και τον τύπο του θεάτρου που ήρθε για να υπηρετήσει.      

-Γιάννη Κόκα, τι γίνεται με τους «Γιαλήτες ή αλήτες του γιαλού»;

Είχε ένα εύκολο επαγγελματικό μέλλον: να ακολουθήσει τον δρόμο των γονιών του και να γίνει πολιτικός μηχανικός. Όμως ο Γιάννης Κόκας προτίμησε το δύσκολο δρόμο, με τα γοητευτικά στενά, αυτόν του θεάτρου.

Βρέθηκε τυχαία σε μια θεατρική ομάδα, για να βλέπει περισσότερο τον κολλητό του και τελικά κόλλησε και ο ίδιος. Ο Βαγγέλης και ο Γιάννης παράτησαν τα κομπιούτερ και τους αριθμούς, της σχολής πληροφορικής και πήγαν στο Θέατρο Τέχνης.

Από τότε παραμένουν κολλητοί και φέτος παίζουν μαζί στο θέατρο Φούρνος σε μια παράσταση για τον έρωτα και τη φιλία, που αξίζει να δείτε, ο λόγος για τους  «Γιαλήτες ή αλήτες του γιαλού»

-Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου με την υποκριτική;

 Είχα έναν κολλητό στα φοιτητικά μου χρόνια, το Βαγγέλη Αμπατζή (που παίζουμε μαζί   τώρα στην παράσταση «Γιαλήτες η αλλιώς αλήτες του γιαλού») τον οποίο δεν έβλεπα όσο ήθελα, ενώ σπουδάζαμε μαζί  πληροφορική πριν 10 χρόνια περίπου, επειδή είχε πρόβες με την φοιτητική θεατρική ομάδα που παρακολουθούσε τότε. Έτσι γράφτηκα στην ομάδα για πλάκα και εγω για να του το χαλάσω. Τελικά γίναμε και οι δύο  επαγγελματίες…και παραμείναμε κολλητοί.

•Ήθελα να γράψω ένα έργο που θα το αφιέρωνα στους κολλητούς μου γιατί  είναι για μένα η δεύτερη οικογένεια μου. Το έκανα και ελπίζω να τους αρέσει!

-Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι να είναι πηγή έμπνευσης για σένα;

Ο Κονσταντίν Στανισλαφσκι, οι μαθητές μου, ο αγαπημένος μου δάσκαλος Ανδρέας Μανωλικάκης, η εκλεκτή φίλη μου και συνάδελφος Ιζαμπέλα Μπαλτσαβιά, η μαμά μου και ο μπαμπάς μου, τα αδέλφια μου, οι φίλοι μου, η ζωή μου. Αυτές είναι οι επιρροές  μου.

-Γιατί έγραψες ένα δικό σου θεατρικό έργο;

Ήθελα να γράψω ένα έργο που θα το αφιέρωνα στους κολλητούς μου γιατί  είναι για μένα η δεύτερη οικογένεια μου. Το έκανα και ελπίζω να τους αρέσει!

-Μίλησε μας για την παράσταση που βλέπουμε στο θέατρο Φούρνος.

Η παράσταση «Γιαλήτες η αλλιώς αλήτες του γιαλού» έχει να κάνει με την ιστορία τεσσάρων φίλων που περνούν μαζί  δυσκολίες της ζωής πολύ ανθρώπινες όπως αυτή ενός ενωτικού  χωρισμού. Πως επηρεάζουν ο ένας τον άλλον  και πως επηρεάζονται οι ίδιοι μεταξύ τους, χωρίς να το καταλαβαίνουν μάλιστα τις περισσότερες  φορές. Ήθελα να δείξω τις ευαισθησίες που κατά βάθος κρύβει μια αντροπαρέα αλλά και να βρουν παρέα όσοι χώρισαν η θέλουν να χωρίσουν από το κοινό…

-Σκηνοθετείς και πρωταγωνιστείς στην παράσταση. Ποια είναι η σκηνοθετική σου προσέγγιση;

Η ιδιαιτερότητα του έργου έχει να κάνει με τη γλώσσα, το ύφος και τη δομή του. Αν και είμαι  λάτρης των κλασσικών κειμένων ήθελα να πειραματιστώ με την αρχιτεκτονική της θεατρικής δραματουργίας και έτσι  λείπει  εξολοκλήρου ο διανθισμένος ποιητικός λόγος και τα υψηλά νοήματα, οι διδαχές και η εκλεπτυσμένη γλώσσα. Όπως επίσης χρησιμοποίησα κινηματογραφική δόμηση με αλλεπάλληλες  αλλαγές σε χώρους, φώτα και μουσική, σε αντίθεση με  την κλασσική θεατρική δραματουργική δόμηση όπου οι χώροι και οι σκηνές είναι αρκετά λιγότερες. Αυτό ακριβώς  νομίζω  είναι που κάνει το έργο  επίκαιρο . Ο εκρηκτικός ρυθμός, η φτωχή  χρήση της ελληνικής γλώσσας αλλά και η διαχρονικότητα στα θέματα που θίγονται όπως αυτά της φιλίας και του ερωτικού χωρισμού, είναι νομίζω τα στοιχεία που θα κάνουν την παράσταση άμεσα αντιληπτή στο σημερινό θεατή.

-Τι θέατρο θες να κάνεις;

Θέλω να κάνω Θέατρο που θα τιμά και θα υπηρετεί τους ηθοποιούς που δουλεύουν  σε αυτό, για αυτό. Ένα Θέατρο που θα σέβεται και θα αγαπά τον ηθοποιό, θα δημιουργεί ευκαιρίες για αυτόν, που θα τον πληρώνει τα δεδουλευμένα του και θα τον πληρώνει στην ώρα του, που θα τον αντιμετωπίζει ως δημιουργικό συνεργάτη και όχι ως αναλώσιμο εκτελεστικό μηχάνημα. Ένα Θέατρο που θα έχει ως έμβλημα τον άνθρωπο-ηθοποιό. Είναι κατά την άποψη μου αυτό που λείπει και αυτό που έχει ανάγκη το σημερινό  κοινό, τους  ηθοποιούς-δημιουργούς. Για να φυτρώσει όμως ένα λουλούδι πρέπει πρώτα  να του φερθείς τρυφερά. Εντολέας μου η κοινωνία λοιπόν και ευελπιστώ να της προσφέρω πολλά πολλά λουλούδια!

-Επόμενοι καλλιτεχνικοί στόχοι;

Η επόμενη  παράσταση της ομάδας Άλμπατρος την ερχόμενη θεατρική  σεζόν!  «Γιαλήτες η αλλιώς αλήτες του γιαλού» κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο θέατρο Φούρνος στις 21:00. 

Συντελεστές:
Κείμενο/Σκηνοθεσία : Γιάννης Κόκας
Παίζουν:Βαγγέλης Αμπατζής,Εύη Αργυρίου,Γιάννης Βασιλώττος, Γιάννης Κόκας,Αλέξανδρος Κωχ, Βερόνικα Μπακόλα,Χριστίνα Τζιάλλα, Κωνσταντίνα Τσιτσία – Γεωργαντά
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Μπησάρα
Βοηθός δραματουργίας : Αλέξης Πετρίχος
Ενδυματολογία/Σκηνογραφία: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Χορογραφίες/Κινησιολογία: Παρασκευή Κάπα
Φωτισμοί:Απόστολος Τσατσάκος
Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Παπαδόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Έλλη Βασιλάτου
Γραφιστική επιμέλεια: Άννα Κόκα

Info:
Έως 26 Δεκεμβρίου κάθε Τετάρτη-Πέμπτη στις 21:00 στο θέατρο Φούρνος
Τιμές εισητηρίων: Γενική είσοδος 10 ευρώ, μειωμένο(ανέργων, άνω των 65 ) 8 ευρώ, φοιτητικό και ατέλειες 5 ευρώ
Διάρκεια: 70 λεπτά
Διεύθυνση: Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα 114 72
Τηλέφωνο κρατήσεων: 21 0646 0748