γράφει η Γιώτα Δημητριάδη //
πηγή: http://texnes-plus.gr
Η Kart Productions, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Μαρίας Ξανθοπουλίδου και του Αλέξανδρου Μυλωνά, ανακοίνωσε με δελτίο Τύπου, ότι ολοκληρώνει, μετά από 3 χρόνια παρουσίας, τον κύκλο της στη Β’ Σκηνή του ιστορικού Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας. Το δυσάρεστο γεγονός είχα την ατυχία να το γνωρίζω εδώ και μήνες αλλά πάντα πίστευα ότι τελικά κάτι θα άλλαζε στο τέλος.
•Είναι από τις ελάχιστες φορές, που μέσα σε 3 μόνο χρόνια, δύο καλλιτέχνες κατάφεραν να δώσουν τόσο έντονα το στίγμα τους και μάλιστα σ’ έναν χώρο, ο οποίος από κατασκευής (εξαιρετικά μικρή σκηνή) δυσκολεύει τα ανεβάσματα πολλών θεατρικών έργων.
Παρ’ όλα αυτά, η Μαρία κι ο Αλέξανδρος μαζί με τη συμβολή των συνεργατών τους, δεν σταμάτησαν στιγμή να μας εκπλήσσουν! Πριν δω το σκηνικό χώρο, έλεγα: “Έλα μωρέ, πώς θα ανέβει αυτό εκεί;” αλλά με την είσοδό μου στο θέατρο εντυπωσιαζόμουν, αφού για ακόμα μια φορά το μαγικό καπέλο τους είχε βγάλει λαγό!
Στη μικρή σκηνή, είδαμε μεγάλες ερμηνείες! Πώς να ξεχάσει κανείς τη Μαρία Πρωτόπαππα με την “Έμμα” της, τη Λουκία Μιχαλοπούλου με την ποίηση της Δημουλά, τον Αλέξανδρο Μυλωνά και τον Μάνο Βακούση στον “Αμπιγιέρ”, την εξαιρετική ομάδα της «Φαλακρής Τραγουδίστριας», τη νεανική ορμή και το ταλέντο της Σταυρούλας Κοντοπούλου και της Ζωής Μυλωνά, όταν συνσκηνοθέτησαν το «Σύντομες συνεντεύξεις με απαίσιους άνδρες», την αέρινη φιγούρα της Φαίης Ξυλά στην «Κυρία Ντάλογουεϊ» και τόσες άλλες καλοδουλεμένες ερμηνείες.
Η μικρή σκηνή, όλα αυτά τα χρόνια, έγινε μεγάλη και μύρισε θέατρο. Σαν από τα σανίδιά της, που άλλοτε βλέπαμε κι άλλοτε ο σκηνογράφος μας είχε κρύψει, να έβγαινε ο απόηχος του ισχυρού DNA όσων σπουδαίων πέρασαν από εκεί.
•Για την ιστορία να πούμε ότι εκεί πρωτοεμφανίστηκαν ή συνεργάστηκαν οι πλέον καταξιωμένοι στον χώρο του θεάτρου. Ανάμεσά τους οι Στάθης Λιβαθινός, Νίκος Μαστοράκης, Δημήτρης Καταλειφός, Δημοσθένης Παπαδόπουλος κι οι νεότεροι Βίκυ Γεωργιάδου, Λίλυ Μελεμέ, Ελένη Μποζά, Άρης Τρουπάκης και τόσοι άλλοι.
Η Μαρία Ξανθοπουλίδου κι ο Αλέξανδρος Μυλωνάς δεν έγιναν ποτέ θιασάρχες, ήταν και παραμένουν καλλιτέχνες και, σαφώς, δεν είχαν καμία ψευδαίσθηση ότι από ένα θέατρο με τόσο μικρή χωρητικότητα, ακόμα και στις μεγάλες επιτυχίες, θα έβγαζαν τα έξοδά τους. Σε μια εποχή, όπου το θέατρο σούπερ-μάρκετ επικρατεί, αυτοί τόλμησαν να κάνουν ανοίγματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Φεστιβάλ Χορού και Ταινιών Μικρού Μήκους «Freedom of expression» (2017) κι η παράσταση του Γεωργιανού σκηνοθέτη Mikheil Charkviani «Human Voice» με την Buba Gogorishvili, μια σπουδαία ηθοποιό, την οποία εγώ τουλάχιστον, γνώρισα σ’ αυτή την παράσταση.
•Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων ανέβηκαν 27(!) παραστάσεις!
Η Σκηνή ήταν προσβάσιμη σ’ όλους εμάς τους εκπροσώπους του Τύπου. H Αντζελίκα Καψαμπέλη μαζί με τηνΈλενα Γρίβα δούλεψαν την επικοινωνία του θεάτρου, σαν να ήταν δικό τους.Κάνοντας τη δουλειά κάθε δημοσιογράφου πιο εύκολη και δίνοντας άμεσα λύση σε κάθε πρόβλημα.
•Αν δεν έχετε επισκεφτεί ποτέ αυτό το θέατρο ή αν δεν έχετε απολαύσει τη «Φαλακρή Τραγουδίστρια» (έως 14 Μαΐου) και τον «Αμπιγιέρ»(έως τις 22 Μαΐου) κάντε αυτό το δώρο στον εαυτό σας.
Με τη Μαρία, τον Αλέξανδρο και την Kart Productions, το ταξίδι θα συνεχιστεί κι ο πήχης έχει φτάσει, ήδη, πολύ ψηλά!
