του Γιάννη Παναγόπουλου //
Εδώ υπάρχει μόνο η λάμψη που αφήνει η αλήθεια. Σ’ αυτή την παράσταση ζει στο απόλυτο το ”κατάθεση ψυχής”. Οι γυναίκες που ανεβαίνουν στη σκηνή του Από Μηχανής Θεάτρου δεν υποδύονται κάποιον άλλο. Δεν υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Είναι οι ίδιες ηρωίδες της αληθινής ζωής. Η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία (Ε.Α.Ε.) σε συνεργασία με τη σκηνοθέτιδα Γεωργία Μαυραγάνη παρουσιάζουν ήδη από τις 23 Φεβρουαρίου την παράσταση-μαρτυρία για τον καρκίνο “Παρ’ όλα αυτά” . Εννέα γυναίκες που έζησαν την ασθένεια ανεβαίνουν στη σκηνή, για να μοιραστούν με το κοινό την εμπειρία τους αλλά και τη διαδρομή της ζωής τους, όπως αυτή μεταλλάχτηκε μέσα από την περιπέτεια της υγείας τους. Στόχος της παράστασης είναι να μιλήσει ανοιχτά για την ασθένεια και τον πόνο της, αλλά και να δώσει την ευκαιρία στις συμμετέχουσες και το κοινό να μετατρέψουν μέσω της τέχνης τη δύσκολη αυτή εμπειρία σε δημιουργία και ομορφιά.
Ζητήσαμε από τις εννιά γυναίκες να μας γράψουν ελεύθερα για τις εντυπώσεις τους στη παράστασή που πρωταγωνιστούν, την αξία της θεατρικής σκηνής και της ομαδικής προσπάθειας σε κάτι πρωτόγνωρο για εκείνες.
Πόπη Γανιάρη
Μπήκα στην ομάδα αρκετά αφότου είχε ξεκινήσει. Έτσι έγιναν τα πρώτα δειλά, όπως φαντάζομαι βήματα, πιθανές επιφυλάξεις κ.λπ. Εγώ βρέθηκα αμέσως σε μια ζεστή αγκαλιά, μια κεφάτη παρέα που έκανε το δάκρυ γέλιο. Και ήταν θαυμάσιο. Έχω βιώσει τη σχεδόν μυστική συνωμοσία συμπάθειας, με την ετυμολογική σημασία της λέξης, μεταξύ ασθενών στις ατέλειωτες αναμονές στα νοσοκομεία. Αλλά είναι εκπληκτικό το πώς η σκηνοθέτις κι οι βοηθοί της ενσωματώθηκαν στο κλίμα της σχέσης μεταξύ ασθενών, το πώς διείσδυσαν στο βάθος των υπαρξιακών ερωτημάτων μας, το πώς ενθάρρυναν λυτρωτικές εξομολογήσεις και το πώς τις μετέτρεψαν σε θεατρικό δρώμενο. Τις ευχαριστώ. Η ασθένεια από μόνη της έχει κάτι το τραγικό γιατί είναι μια αναμέτρηση με τον θάνατο αλλά και τη ζωή. Τη ζωή που έζησες και τη ζωή που σου μένει να ζήσεις. Οι συναντήσεις μας (οι πρόβες) έμοιαζαν με αρχαία τραγωδία. Μέθεξη/κάθαρση. Δε ξέρω πώς θα λειτουργήσουν οι παραστάσεις στο κοινό και σε μας. Δεν έχω εμπειρία από θέατρο. Αλλά αυτό που έχει γίνει μέχρι εδώ εμένα μου φτάνει.
Ελένη Γιαννακούρου
Θέλω η παράσταση να δώσει αισιοδοξία στον καθένα μας. Το μέλλον δεν το γνωρίζουμε. Κανένας δεν το γνωρίζει. Αλλά η στιγμή είναι δικιά μας. Μας ανήκει. Όσον αφορά στο πώς προέκυψε η συνεργασία μου με την ομάδα, ήταν πρόταση της ψυχολόγου μου. Στη θεατρική ομάδα ξεκίνησα διστακτικά, όμως είχα μεγάλη περιέργεια και ανάγκη να ασχοληθώ με κάτι καινούριο. Τελικά δεν ήταν κάτι καινούριο αλλά ο παλιός, κρυμμένος εαυτός μου, που με τη βοήθεια όλων των κοριτσιών ήρθε στην επιφάνεια. Group therapy δηλαδή! Όλο αυτό δεν θα γινόταν αν δεν υπήρχε η Γεωργία, η Ναζίκ και η Δανάη με την υπομονή, την επιμονή και το πείσμα τους.
Τζένη Δούπη
Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε πια, πολλά πράγματα έρχονται εκείνα και σε συναντούν στη ζωή σου. Έτσι, μετά τη νόσο, με συνάντησε αυτή η υπέροχη δράση που σκοπό είχε να μη μιλήσει «ψιθυριστά» για τον καρκίνο του μαστού. Γνώριζα πολύ καλά την ύπαρξη αυτής της ανάγκης. Αυτό που διαπίστωσα στην πορεία ήταν ότι αυτή η ακροβασία απαιτούσε πολύ θάρρος. Το διάστημα της εξομολόγησης των εμπειριών μας δεν θα μπορούσα να το περιγράψω ούτε εύκολο, ούτε ανώδυνο. Έντονες εσωτερικές συγκρούσεις εγείρονταν και μόνο η επίτευξη του σκοπού λειτουργούσε για μένα ως βασικός λόγος να επιστρέφω. «Ναι! τόσοι άνθρωποι δοκιμάζονται αυτή τη στιγμή και χρειάζονται ένα μήνυμα αισιοδοξίας», έλεγα στον εαυτό μου. Εμείς τους είχαμε ήδη γνωρίσει αυτούς τους ανθρώπους στους διαδρόμους της αναμονής στα διάφορα νοσοκομεία. Δεν είναι καμιά μας επαγγελματίας ηθοποιός και οι ιστορίες μας δεν είναι «ευφάνταστα κείμενα» διάσημου συγγραφέα τα οποία έχουν δοκιμαστεί σε άλλες αρένες. Επομένως, και η Γεωργία Μαυραγάνη βρέθηκε σε αχαρτογράφητα ύδατα στα οποία κολύμπησε με απύθμενη ευαισθησία και μεγάλη γενναιότητα. Κατά την άποψή μου, κατάφερε από τον άυλο κόσμο των λέξεων να δομήσει εικόνες πληρότητας που θα απαλύνουν τη ματιά του κόσμου απέναντι στον καρκίνο.
Θάλεια Νταλούκα
Η συμμετοχή μου στη θεατρική ομάδα προέκυψε μετά από πρόταση του κ. Ντίνου, ψυχολόγου του νοσοκομείου «Άγιος Σάββας». Ήταν κάτι που πίστευα ότι δεν θα έκανα ποτέ, πάντα θεωρούσα μαγικό και ανεξήγητο το πώς οι ηθοποιοί αποστηθίζουν μεγάλα κείμενα. Όμως δήλωσα συμμετοχή, γιατί ήθελα να κάνω κάτι δημιουργικό, πόσο μάλλον στη φάση που ήμουν (μόλις είχα τελειώσει τις θεραπείες). Από τις πρώτες συναντήσεις διαπίστωσα ότι ήταν κάτι μοναδικό και αισθανόμουν τυχερή που συμμετείχα στη διαδικασία. Γνώρισα οκτώ υπέροχες συνοδοιπόρους, έκλαψα, γέλασα, πιέστηκα, μοιράστηκα σκέψεις, αγωνίες, φόβους και περίεργα συναισθήματα. Αισθάνθηκα ασφάλεια και ηρεμία. Αφέθηκα στο ταξίδι και δε μ’ ένοιαζε ο προορισμός. Δεν υπήρχε σενάριο, υπήρχαν οι ιστορίες μας, οι εμπειρίες μας, οι ιδέες μας, οι κρίσεις μας και ο «μαγικός» τρόπος που η ταλαντούχα και ευρηματική Γεωργία Μαυραγάνη τις συνέδεσε μεταξύ τους, αλλά και με τη μουσική και την κίνηση. Ήταν μια συλλογική δημιουργία, μια ιστορία με πολλαπλές αναγνώσεις. Δουλέψαμε εμείς για μας και για όσους είναι σαν και μας.
Γιώτα Παπαδάκη
Πριν από έναν χρόνο περίπου έμαθα για τη θεατρική ομάδα της αντικαρκινικής από την ψυχολόγο μου. Δεν είχα ποτέ καμία σχέση με το θέατρο, αλλά η ιδέα να παίξω μού ήταν πολύ γοητευτική. Όταν γνώρισα τις άλλες κοπέλες ένιωσα ότι τις ξέρω από πριν, έβλεπα στα μάτια τους κάτι από εμένα. Δέσαμε πολύ σαν ομάδα, γίναμε παρέα, γελάσαμε και κλάψαμε πολύ. Δώσαμε και πήραμε δύναμη η μία από την άλλη. Οι συναντήσεις μας μού έγιναν απαραίτητες. Νομίζω ότι αυτό είναι και το μεγαλύτερο κέρδος από αυτή την εμπειρία. Τη Γεωργία την εμπιστεύτηκα από την πρώτη στιγμή αν και δεν την γνώριζα από πριν. Ένιωθα ότι αυτό που θα φτιάξει, θα είναι κάτι όμορφο, κάτι που θα αντιπροσωπεύει εμάς και θα αφορά τον κόσμο. Με τον καιρό γνώρισα και τον άνθρωπο Γεωργία και εκτίμησα την ειλικρίνεια και την ευαισθησία της. Τώρα που ήρθε η ώρα της παράστασης, τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα, αγωνία, χαρά, λύτρωση αλλά και θλίψη, γιατί ένα πολύ όμορφο κεφάλαιο φτάνει στο τέλος του….
Μάρα Παυλοπούλου
Όταν είδα την πρώτη ανάρτηση της Αντικαρκινικής για το θεατρικό θύμωσα γιατί ήταν εστιασμένο στο μαστό. Ζήτησα λοιπόν να πάρω μέρος σ’ αυτό λέγοντας πως υπάρχουν πολλοί καρκίνοι. Γέλασα μετά. Ο καρκίνος με βοηθούσε να διεκδικήσω μια “θέση”. Από τον περσινό Μάρτη μάλλον μέχρι και σήμερα έχουμε αναβιώσει όλες τις ιστορίες μας, τις βαθιά καταχωνιασμένες για κάποιες από μας. Η πρώτη μας επαφή ήταν απλή και γνώριμη. Αντιλήφθηκα πως δεν χρειάζονταν ιδιαίτερες συστάσεις. Απλώς ήμασταν “γνωστές” και “γνώστριες”. Πώς θα ήταν η παράσταση; Δεν ήξερα. Για την εμπειρία την ήθελα και για μια αίσθηση Αθανασίας που με κατατρέχει τώρα τελευταία, μιας που δεν έχω κάνει δική μου οικογένεια και θέλω ν’ αφήσω κάτι πίσω μου. Με γοητεύει πως χρόνια μετά κάποιος θα δει το όνομα μου κάπου ή την εικόνα μου και θα με “γνωρίσει” φευγαλέα. Το κάνω κι εγώ με ηθοποιούς του κινηματογράφου, τους όχι πολύ γνωστούς. Το κάνω και όταν περπατάω σε πάρκα ή σε μέρη πολυσύχναστα. Σκέφτομαι “άραγε ποιος να περπάτησε εδώ χρόνια πριν;” Πώς να ήταν; Ιδιοτροπίες μου. Χωρίς να το καταλάβω, ιδιαίτερα τώρα που έχουμε μπει στην τελική φάση της παράστασης, είμαι “άρρωστη” συνεχώς. Έχω κάνει αξονικές, αιματολογικές, έχω αυξήσει αντικαταθλιπτικά, αγχολυτικά και μόνο τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, καταλαβαίνω πόσο φόρτιση είχε όλη αυτή η αναμόχλευση εικόνων και συναισθημάτων, μαζί με μια κρυμμένη φοβία μήπως ξυπνήσει το “τέρας”. Ας είναι όμως, το προσπαθώ να το αντιλαμβάνομαι κοιμισμένο, νικημένο. Όπως και όλες μας. Η κυρία Μαυραγάνη; Πιο ιδιαίτερο πλάσμα δεν νομίζω πως έχω γνωρίσει. Απίστευτη η ματιά της. Αντιλήφθηκα αργά και βασανιστικά θα έλεγα πώς έχτιζε την παράσταση, λέξη τη λέξη, μνήμη τη μνήμη. Υποκλίνομαι μπροστά της (ούτε εγώ δεν θα τα κατάφερνα έτσι χαχαχαχα). Η εμπειρία είναι λυτρωτική αλλά και βασανιστική ταυτόχρονα. Περίεργο θα μου πείτε. Έτσι την βίωσα εγώ. Αν θα το ξανάκανα; Νομίζω ναι. Αν και τώρα θέλω ν’ ασχοληθώ με τον χορό (αν και δεν μπορώ πια να χορέψω), εκτός κι αν μου γίνει κάποια καλή πρόταση για παράσταση του εξωτερικού. (Κάνουμε και χιούμορ, μην ξεχνιόμαστε).
Μαίρη Τσουκαλά
Στη διάρκεια της θεραπείας – προφανώς για να μπορέσω να αντέξω – φαντασιωνόμουν μια παρουσίαση, παράσταση – δεν ξέρω ακριβώς τι – και προσπαθούσα να κρατώ το μυαλό μου εστιασμένο σε αυτό. Κατέγραφα σκέψεις – συνομιλίες με όσους συναναστρεφόμουν (όλες τις ειδικότητες των γιατρών –ακτινοθεραπευτών –φυσικοθεραπευτών –εναλλακτικών θεραπευτών δηλαδή), εικόνες που έφτιαχνε το μυαλό, μουσικές. Το προχώρησα μιλώντας και με τους φίλους μουσικούς και χορογράφο που θα συμμετείχαν. Μετά προσγειώθηκα. Με προσγείωσε ο Μάνος, φίλος σκηνοθέτης και θεατρολόγος. Αλλά αυτό δεν έφευγε από το κεφάλι μου. Βλέποντας τα «καπνά» της Γεωργίας της Μαυραγάνη ενθουσιάστηκα και θέλησα να ζητήσω τη συνδρομή της. Η Γεωργία με παρέπεμψε στον επιστημονικό υπεύθυνο της παραγωγής της αντικαρκινικής εταιρείας και έτσι μπήκα στην ομάδα. Είναι πολύ ωραία η φάση της πρόβας. Ξεκινάς μονάδα – λίγο παγωμένος – και καταλήγεις μέρος μιας χορογραφίας. Είσαι ζωντανός, συμμετέχεις στη δημιουργία. Η εμπειρία με τη Γεωργία ήταν ευκαιρία. Σαν να παρακολούθησα γέννα. Ο τρόπος που δουλεύει μου αρέσει. Μου ταιριάζει η ματιά της στα πράγματα. Όλη η εμπειρία, η επαφή με τις «νέες φιλενάδες» είναι δύναμη. Μακάρι να είναι και η παράσταση δύναμη για άλλες γυναίκες, που περνούν δύσκολα μια και ο καρκίνος του μαστού είναι σαν γρίπη πια.
Στέλλα Χατζημιχαήλ
Στην ομάδα με παρέπεμψε ο ψυχολόγος μου. Για μένα ήταν κάποιες ώρες ευχάριστες. Γνώρισα τις κοπέλες που αντιμετώπιζαν τα ίδια προβλήματα με μένα, τα συζητούσαμε και πολλές φορές διακωμωδούσαμε την κατάστασή μας. Αισθάνθηκα ότι δεν είμαι μόνη. Η κα Μαυραγάνη είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος. Αντιμετώπισε τα προβλήματά μας με πολλή λεπτότητα και αγάπη, θα έλεγα. Ήταν πολύ φιλική μαζί μας. Τώρα που τελειώσαμε εμένα προσωπικά θα μου λείψει πολύ και η Γεωργία και οι υπόλοιπες κοπέλες και θα ήθελα πολύ να μην χαθούμε.
Φωτεινή Χάψα
Ο καρκίνος σε θυμώνει, σε τρομάζει, σε στενοχωρεί. Σταματάει για λίγο τη ροή της ζωής όπως την ήξερες. Μέσα σε αυτό το χάος των συναισθημάτων που προκαλεί η προσπάθεια για επιβίωση, η καλύτερη ανακούφιση και διέξοδος είναι η επαφή με άλλους ανθρώπους. Η πρόταση να συμμετάσχω σε μία θεατρική ομάδα από τον κο Ντίνο με βρήκε σε κακή φάση, στην πρώτη συνάντηση δεν πήγα, στην δεύτερη πήγα δοκιμαστικά με μία φίλη μου που είχε κι αυτή νοσήσει. Η αίσθηση ότι όλες γνωριζόμαστε και καταλαβαινόμαστε βγήκε από την πρώτη στιγμή και με κέρδισε. Οι συναντήσεις μας ήταν γεμάτες ειλικρίνεια, επίπονες, αλλά και γεμάτες χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Μιλούσαμε ανοιχτά, σαν να μιλάμε σε φίλους, και η ιδέα μιας παράστασης ήταν απλά η αφορμή για να συναντιόμαστε. Η Γεωργία Μαυραγάνη με το διαπεραστικό της βλέμμα και τη θέση της ως άνθρωπος μάς ενέπνευσε εμπιστοσύνη. Μεγάλη μας αγωνία ήταν αυτό που θα βγει προς τα έξω να είναι πραγματικό, απλά ανθρώπινο. Άλλωστε δεν θα παρουσιάζαμε την ιστορία μας στο κοινό εαν δεν θεωρούσαμε πως αγγίζει ανθρώπους που έχουν βρεθεί στην ίδια ή παρόμοια θέση και μαζί με τους δικούς μας φόβους και τρόμους μπορούν να νιώσουν, να εκφραστούν και να πάρουν δύναμη.
-Η παράσταση εντάσσεται στο πλαίσιο δράσεων του Κέντρου για την Υποστήριξη, την Εκπαίδευση και την Έρευνα στην Ψυχοκοινωνική Ογκολογία (ΚΕ.Υ.Ε.Ε.Ψ.Ο.) της Ε.Α.Ε. για την υποστήριξη των ασθενών που επιβίωσαν της ασθένειας του καρκίνου, υπό την επιστημονική ευθύνη του Ιωάννη Ντίνου, Κλινικού Ψυχολόγου.
Συμμετέχουν: Καλλιόπη Γανιάρη, Ελένη Γιαννακούρου, Τζένη Δούπη, Θάλεια Νταλούκα, Γιώτα Παπαδάκη, Μάρα Παυλοπούλου, Μαίρη Τσουκαλά, Στέλλα Χατζημιχαήλ, Φωτεινή Χάψα
Σκηνοθετική επιμέλεια: Γεωργία Μαυραγάνη Βοηθοί σκηνοθέτη: Ναζίκ Αϊδινιάν, Δανάη Σπηλιώτη
Σκηνογραφική επιμέλεια: Άρτεμις Φλέσσα, Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Φωτογραφίες-Βίντεο: Χριστίνα Ζαχοπούλου, Χάρης Ακριβιάδης
Η δράση είναι καθ’ολοκλήρου παραγωγή της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας.
Με την ευγενική υποστήριξη του Θεάτρου Από Μηχανής
Παραστάσεις:
Παρασκευή 23/2, 2/3, 9/3, 16/3 και 23/3 στις 17.30
Διάρκεια: 60 λεπτά
Η είσοδος είναι ελεύθερη
Περιορισμένος αριθμός θέσεων
Κρατήσεις: 210 3826600 (καθημερινά 09.00- 17.00)
Από Μηχανής Θέατρο
Ακαδήμου 13, Αθήνα 104 36
Τηλ.: 210 523 2097
www.apomixanistheatro.gr
Για την υποστήριξη της Ε.Α.Ε. θα υπάρχει η δυνατότητα, για όσους το επιθυμούν, να εγγραφούν μέλη ή να προσφέρουν μια μικρή οικονομική δωρεά.
