του Γιάννη Παναγόπουλου //

Και η ταινία 1968 του Τάσου Μπουλμέτη μπαίνει σε καραντίνα. Στη Νέα Σμύρνη δεν θα προβληθεί, παρά τον προγραμματισμό που είχε κάνει ο κινηματογράφος “Σπόρτιγκ” (περιουσία του δήμου που νοικιάζει ιδιώτης). Το φιλμ ασχολείται με την ξέφρενη πορεία της μπασκετικής Α.Ε.Κ. το 1968 όταν νίκησε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων τη Σλάβια Πράγας και σήκωσε το τρόπαιο της πρωταθλήτριας στο κατάμεστο από κόσμο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Η ταινία δεν θα προβληθεί στη Νέα Σμύρνη και αυτό παρουσιάστηκε, και ίσως είναι έτσι, σαν γινάτι των Panthers. Το μέρος των οπαδών του Πανιωνίου που αυτοπροσδιορίζεται ως το πιο φανατικό.

Πέρα από την αυτόκλητη λογοκρισία, που ξυπνά αντανακλαστικά άλλων εποχών, το 1968, το φιλμ όχι η χουντική χρονιά, από το πουθενά πήρε μπόνους δημοσιότητας. Μπορεί να είναι μια καλή ταινία. Μπορεί και όχι. Το κοινό της Νέας Σμύρνης δεν θα έχει την ευκαιρία να το διαπιστώσει. Κρίμα. Ο Μπουλμέτης έχει κινηματογραφικό παρελθόν που “σκίζει”. Η κινηματογραφική του ματιά στην “Πολίτικη Κουζίνα” ήταν γευστικότατη. Παρεμπιπτόντως, αν θυμάμαι καλά,  η συγκεκριμένη ταινία προβλήθηκε στη Νέα Σμύρνη χωρίς να υπάρξει πρόβλημα. Το θέμα των Πανιώνιων με τον Τάσο Μπουλμέτη δεν είναι προσωπικό.

Από το φιλμ 1968

Η κίνηση των οπαδών του Πανιωνίου είναι γραφική. Θυμίζει εκείνη των αγανακτισμένων χριστιανών έξω από το θέατρο Χυτήριο κάποτε. Προφανώς θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Θα μπορούσε να ξεφεύγει από τις θρησκόληπτου τύπου αντιδράσεις γύρω από τον “μύθο” που προβάλει το 1968.

Στη Νέα Σμύρνη κανείς δεν θέλει ν’ ακούει για την ΑΕΚ. Δεν είναι μια διαμάχη τύπου Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. ΠΑΟΚ- Άρη. Ο Πανιώνιος είναι ένα από τα καμάρια της γειτονιάς. Και οι οπαδοί του έχουν έμπρακτα (σπάνιο δείγμα έτσι;) κινητοποιηθεί πολλές φορές ανθρωπιστικά (συλλογή αγαθών για πρόσφυγες της Λέσβου – παράδοσή τους από τους ίδιους στους ανθρώπους που τα χρειάζονταν). Έχουν εκφραστεί δημόσια και αρνητικά γύρω από την παρουσία της Χρυσής Αυγής στη γειτονιά τους.

Χωρίς λόγια

Γιατί η Α.Ε.Κ.;

Ένας άσχετος με την κόντρα των δύο ομάδων θα έλεγε πως ένας Πανιώνιος κοιτώντας τον καθρέπτη θα μπορούσε να δει έναν ΑΕΚτζη και το αντίθετο. Και τα δύο προσφυγικά σωματεία είναι. Οι Πανιώνιοι θεωρούν πως είναι η ιστορική συνέχεια μιας ματωμένης ιστορίας που ποτέ δεν αναγνωρίστηκε στον βαθμό που της άξιζε την ίδια στιγμή που η Α.Ε.Κ. κατάφερε να παρουσιάσει το μύθο της κερδίζοντας πρωταθλήματα σε πολλά αθλήματα, να κερδίσει δόξα, χρήμα, να καρπωθεί το μύθο του πόνου ενός ξεριζωμού σχεδόν αποκλειστικά.

Το θέμα του άγραφου ανταγωνισμού προχωρά ακόμα περισσότερο. Μας επιστρέφει στις πρώτες χρονιές του Ελληνικού πρωταθλήματος.

Αντιγράφουμε από ομαδικό τσατ την εκδοχή οπαδού του Πανιωνίου

“Οι κατά καιρούς “ιμπεριαλιστικές συμπεριφορές” τους (σ.σ. Των ΑΕΚτζήδων) απέναντι στον Πανιώνιο. Όταν το 1955 πήγε ο Σεβαστάκης ως πρόεδρος της ΑΕΚ έδωσε ένα πόσο χρημάτων στο Νεστορίδη κάτω από το τραπέζι για να εγκαταλείψει τον Πανιώνιο και να πάει με το ζόρι στην ΑΕΚ. Και εκείνος υπέκυψε και το έκανε, τιμωρήθηκε με 2 χρόνια αποκλεισμό και μετά έπαιξε στην ΑΕΚ και την οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Εάν είχε μείνει στον Πανιώνιο, μαζί με πάτερα Σαραβάκο και Πεντζαρόπουλο, πολύ πιθανό κάποιο πρωτάθλημα να το είχε κατακτήσει ο Πανιώνιος και να άλλαζε η ιστορία. Μέτα ήρθε η ιστορία με τον Θωμά Μαύρο που έστησε ολόκληρη νομική φάμπρικα ο θείος Λουκάς Μπάρλος για να τον πάρει στην ΑΕΚ χωρίς την θέληση του Πανιωνίου και τζάμπα φυσικά. Γνωστά όσα επακολούθησαν. Και βέβαια οι επανειλημμένες απόπειρες διοικήσεων της ΑΕΚ να οικειοποιηθούν ιστορία που δεν τους ανήκει, όπως η ιστορία και η καταστροφή της Σμύρνης. Εκεί όπου υπήρχαν και λειτουργούσαν από το μακρινό 1890 και 1891 οι Πανιώνιος και Απόλλων, ενώ η ΑΕΚ ήταν ανύπαρκτη ως σωματείο, δεν είχε καν ιδρυθεί. Όπως ενοχλεί πολλούς Έλληνες, αν όχι όλους, η οικειοποίηση της ιστορίας της Μακεδονίας από τους Σκοπιανούς, έτσι ενοχλεί εμάς τους Πανιώνιους το ανάλογο που μεθοδευμένα κάνει η ΑΕΚ με την ιστορία της Σμύρνης. Αν δεν το βλέπετε λυπάμαι, άλλα φοράτε οπαδικά γυαλιά. Ας περιορίσει τις βλέψεις της στο να θέλει να εκφράσει τον ελληνισμό της υπόλοιπης προσφυγιάς (Ανατολική Θράκη, Κων/πολη, Πόντο) και ας αφήσει την Ιωνία και τον ελληνισμό της Σμύρνης ήσυχο. Έχει ομάδες που τον εκπροσώπησαν εκεί, για 32 ολόκληρα χρόνια, λειτουργώντας πρωτοπόρα και πρωτοεισαγοντας / φέρνοντας το ποδόσφαιρο, το βόλεϊ, το στίβο ανδρών και γυναικών, το κολύμπι, την πάλη και τα άλλα αθλήματα και διοργανώνοντας τους Πανιώνιους Αγώνες που ήσαν οι δεύτεροι σημαντικότεροι διεθνείς αγώνες μετά τους Ολυμπιακούς, εκείνη την εποχή. Αυτό και άλλα πολλά. Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά αγαπητοί φίλοι ΑΕΚτζηδες. Αυτό από έμενα, έναν ιδεολόγο Πανιώνιο που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ, όχι μόνο δεν είμαι αντι-ΑΕΚτζης, άλλα όταν χρειάστηκε βοήθησα την ΑΕΚ και δεν το μετανιώνω, θεωρώντας ότι έκανα το καθήκον μου. Και που θα πάω να δω και να χειροκροτήσω την ταινία 1968.”

Οι Πανιώνιοι λένε πως η ΑΕΚ με δόλιους τρόπους και κυρίως προβάλλοντας τη δύναμη της οικονομικής της ευρωστίας “έκλεψε” τα καλύτερα παιδιά τους. Κώστας Νεστορίδης, Θωμάς Μαύρος, Δέδες, Ιντζόγλου, Σκρέκης, Θεοφιλόπουλος, Ναλιτζής, Κοπιτσής, Ανέστης μέχρι τον Μπακασέτα.

Θεωρούν επίσης πως στη δεκαετία του ’70, που οι δύο ομάδες κονταροχτυπιόντουσαν στα γήπεδα (την περίοδο 1970-71 τερμάτισε πρώτη η Ένωση και δεύτερος ο Πανιώνιος), η ΑΕΚ κατάφερε να εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο την οικονομική αδυναμία του Πανιωνίου να κρατά τους παίκτες του. Θεωρούν ατυχία που στο παρά πέντε δεν ευτύχησαν να αναλάβει τον Πανιώνιο ο γιός του Ωνάση, ο Αλέξανδρος, που βρήκε τραγικό θάνατο λίγο πριν αναλάβει πρόεδρος της ομάδας. Στη Νέα Σμύρνη η πλειοψηφία είναι Πανιώνιοι, μικρασιατικής καταγωγής. Υπάρχει, όμως, ποσοστό Κωνσταντινουπολιτών που υποστηρίζουν την κίτρινη ομάδα. Για τους Πανιώνιους το ματς με την ΑΕΚ είναι ο αγώνας της χρονιάς.