Από την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου // *
Οι περισσότεροι ταξιδιώτες έχουν έναν στόχο. Ξεκινούν από κάπου και τελειώνουν κάπου. Γι’ αυτό άλλωστε, στα περισσότερα ταξιδιωτικά αναγνώσματα η Ουσουάια, η νοτιότερη πόλη του κόσμου σηματοδοτεί την έναρξη ή τη λήξη ενός ταξιδιού, την εκπλήρωση ενός στόχου. Ο δρόμος προς την Ουσουάια διασχίζει τις απέραντες εκτάσεις της Παταγονίας, τη Γη του Πυρός και καταλήγει μέσα από ένα μαγευτικά καταπράσινο τοπίο στο σημείο εκείνο όπου η περίφημη Ruta 3 σταματά. Για να τραβήξει κάποιος ακόμη πιο νότια, πρέπει πια να επιβιβαστεί σε πλοίο.
Όταν το ταξίδι όμως δεν έχει τέλος, όταν το ταξίδι είναι η ζωή σου, τί κάνεις; Πώς νιώθεις που φτάνεις πια στο συμβολικό τέλος του κόσμου;
Τώρα μπορώ ν’ απαντήσω. Τίποτα σπουδαίο! Ήμασταν πια εκεί, τα είχαμε καταφέρει. Εμείς και η βέσπα. Ποζάραμε κάτω από την πινακίδα χαμογελαστοί. Και; Και το ταξίδι συνεχίζεται για τον βορρά τώρα. Για οπουδήποτε αλλού στον υπέροχο μικρό μας κόσμο. Για την επόμενη γειτονιά σε κάποια πολύβουη πρωτεύουσα, σε κάποιο μικρό χωριό. Σε ποια ήπειρο θα είμαστε; Ποια γλώσσα θα προσπαθούμε να μιλήσουμε; Τι θα βλέπουμε απ’ το μπαλκόνι μας; Θα ζεσταινόμαστε; Θα κρυώνουμε; Τι μουσικές θα φτάνουν στ’ αυτιά μας; Ποιους ανθρώπους που θ’ αλλάξουν τη ζωή μας θα συναντήσουμε; Θα βρέχει;
Τώρα πια ήμασταν εκεί απ’ όπου είχαμε ξεκινήσει έναν χρόνο πριν, σ’ εκείνο το παλιό τρίπατο σπίτι στο κέντρο του Μπουένος Άιρες, στη γειτονιά του Σαν Τέλμο. Σ’ εκείνο το μπαλκόνι με τα γεράνια όπου ήπιαμε το πρώτο μας μάτε. Εκεί που μέσα στα μουγκρητά των παλιών λεωφορείων διακρίνονταν οι νότες ενός tango από ένα βραχνό μπαντονεόν. Εκεί που πρωτοέκλαψα τρέμοντας το άγνωστο που απλωνόταν μπροστά μου. Εκεί που σχεδιάσαμε πρόχειρα τη διαδρομή που θ’ ακολουθούσαμε στη Νότια Αμερική. Έβρεχε…
* Για πολύ ή για λίγο, η Αλεξάνδρα Φεφοπούλου θα λείπει από την Αθήνα. Με τον φίλο της και μια Vespa κάνουν τον γύρο της Νότιας Αμερικής. Της ζητήσαμε να στέλνει κάθε εβδομάδα μια φωτογραφία που θα καθρεφτίζει μικρά και μεγάλα «κάτι» από τη ζωή της ταξιδεύοντας. Δέχτηκε. Άραγε πόσο μακριά μπορεί να είναι η καθημερινότητα μίας ελληνικής πόλης από τις πόλεις που η Αλεξάνδρα βλέπει σήμερα; Για περισσότερα γύρω από τα ταξίδια της Αλεξάνδρας και του Στέργιου επισκεφτείτε το ιστολόγιο: https://worldvespa.wordpress.com/
