του Γιάννη Καφάτου //
πηγή: https://www.viewtag.gr
«Η Ιστορία της Βέλβετ Παλμ», του Θανάση Σκρουμπέλου, εκδόθηκε το 2012 (εκδ. Τόπος) όμως μέχρι σήμερα που είχα την τύχη να έρθει στα χέρια μου δεν νομίζω ότι έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα σε ό, τι έχει να κάνει με το εμπόριο ανθρώπων, την πορνεία και την συνενοχή μιας κοινωνίας που βλέπει και δεν μιλάει.
Η νουβέλα του Θανάση Σκρουμπέλου είναι απανωτές γροθιές σε μια κοινωνία που γίνεται συνένοχη σε μικρά και μεγάλα εγκλήματα που συντελούνται εις βάρος απελπισμένων ανθρώπων που προσπαθώντας να επιζήσουν γίνονται πρόσφυγες, και τελικά «λάφυρα» στα χέρια αρρωστημένων σύγχρονων δουλεμπόρων.
Η Βέλβετ Πάλμ είναι μια τέτοια κοπέλα, ένα κορίτσι 15 ετών που όμως είχε το σθένος και την τύχη να επιζήσει και να μη γίνει ακόμη ένα «άγνωστη» πάνω σε μια σακούλα νεκροτομείου.
Η διήγηση σε πρώτο πρόσωπο που επιλέγει ο συγγραφέας δεν αφήνει περιθώρια και ο αναγνώστης αμέσως βυθίζεται στο σπιράλ θανάτου της κοπέλας που κρατείται σε ένα δωμάτιο και οφείλει να ικανοποιήσει τους πελάτες.
•«Το δωμάτιο δεν έχει παράθυρο κι ούτε ήχος διαπερνάει τους τοίχους του. Αναρωτιέμαι αν ζω. Αν υπάρχω στα αλήθεια και δεν είμαι ένα άσκημο όνειρο. Μου λέει ότι πλήρωσε για μένα και με εκπαιδεύει για να τα πάρει πίσω αυτά που πλήρωσε. Στην αρχή, τρόμαζα, πονούσα. Τώρα η παρουσία του, οι βρισιές του κι ο πόνος που μου προκαλεί, τα αποζητώ για να με πείθουν ότι ζω. Γιατί αλλιώς δεν ζω, μόνο αναπνέω. Λέω μέσα μου πονάω, είμαι άνθρωπος. Ακούω τα αγκομαχητά του, τις φωνές του, λέω αισθάνομαι, ακούω, ζω.»
Το βιβλίο δεν είναι συγκινητικό ή διδακτικό. Είναι ένας σπαραγμός όχι τόσο για την ηρωίδα και τα πάθη της – αυτό το θεωρώ αυτονόητο – αλλά για «εμάς» τους άλλους, με την κανονική ζωή, γι’ αυτούς που ξέρουν αλλά καλύπτουν το έγκλημα. Το βιβλίο του Θανάση Σκρουμπέλου είναι μια αφορμή αφύπνισης.
Όσοι κυκλοφορούμε στο κέντρο σίγουρα έχουμε δει μια «Βέλβετ» είτε να τρυπιέται στην Ιάσωνος ή σε κάποια εσοχή της Θεάτρου ακόμη και μέρα μεσημέρι, είτε να κάνει πιάτσα προσφέροντας υπηρεσίες για 3 ευρώ για ν ξαναπάρει την πρέζα της.
Ο Θανάσης Σκρουμπέλος – που είχα την χαρά να ανακαλύψω πρόσφατα τα έργα του – είναι μια πολύ ξεχωριστή περίπτωση συγγραφέα και καταγραφέα. Αξιοποιεί την ιστορία και μέσα από τις δικές του εικόνες, τους δικούς του χαρακτήρες και την ρεαλιστική γλώσσα που χρησιμοποιεί μας έχει παραδώσει σπουδαία έργα που αξίζει να τα ανακαλύψουμε – όσοι δεν έτυχε να τα βρούμε όταν κυκλοφόρησαν. Άλλωστε τα καλά βιβλία δεν έχουν ημερομηνία λήξης!
