ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΛΙΒΙΑ – “ΒΑΣΙΛΙΣΣΕΣ”

Από την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου // *

Η δημοτική αγορά της πόλης Σούκρε δε μπορεί να συγκριθεί με άλλη – τουλάχιστον με όσες είδα στη Βολιβία! Ήμι-υπαίθρια, καταλαμβάνει το χώρο ενός οικοδομικού τετραγώνου και είναι τέλεια χωρισμένη σε τομείς ανάλογα με τα προϊόντα που πωλούνται.

Περάσαμε πολλές ώρες σ” αυτή την αγορά. Το πρωί ήταν η ιδανική ώρα για φρούτα και λαχανικά ή ίσως ακόμη και για φρέσκο κρέας. Κατά συντριπτική πλειοψηφία βρίσκονταν γυναίκες πίσω από τους πάγκους που, καθώς ήταν ξεκούραστες ακόμη από την ολοήμερη βάρδια, ήταν πρόθυμες να λύσουν όλες μας τις απορίες για τα περίεργα, εξωτικά φρούτα που απλώνονταν μπροστά τους.

Προς το μεσημέρι, κι αφού περνούσαμε απ” τον τομέα με τα αρτοσκευάσματα για να πάρουμε ψωμί, σειρά είχε ο πρώτος όροφος της αγοράς: “Comida Tradicional” – παραδοσιακή κουζίνα, έγραφε η πινακίδα με το βελάκι που έδειχνε προς τα πάνω. Εκεί, οι γυναίκες μαγείρευαν κάθε μέρα κάποιες σπιτικές, παραδοσιακές βολιβιάνικες συνταγές. Οι μυρωδιές, οι γεύσεις και τα χαμόγελα τους, έκαναν δύσκολη την απόφασή μας ποια να επιλέξουμε!

Η κορύφωση της καθημερινής μας επίσκεψης στην αγορά όμως, ερχόταν μετά το μεσημεριανό γεύμα! Στο ισόγειο, περιμετρικά ενός αιθρίου, βρίσκονταν οι “βασίλισσες”. Μόλις τις πρωτοείδα, αυτή η λέξη ήρθε στο μυαλό μου: βασίλισσες! Νεότερες ή μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες σκαρφαλωμένες σε μεταλλικούς πάγκους αρκετά υπερυψωμένους, πίσω από βουναλάκια φρέσκων φρούτων. Από κάτω, καθισμένοι σε σκαμνιά οι πελάτες – “υπήκοοι”, να τις κοιτούν με αγωνία περιμένοντας τη νοστιμότατη φρουτοσαλάτα τους ή έναν δροσιστικό χυμό, όλα φτιαγμένα εκείνη τη στιγμή!

Όπως σε όλες τις αγορές που επισκεφτήκαμε στη Βολιβία, οι ”βασίλισσες” δεν είχαν καμία όρεξη ν” ανταγωνιστούν η μία την άλλη. Αν έλειπε ένα φρούτο από τον πάγκο της μιας, το δανειζόταν απ” τη διπλανή της και ήταν ωραίο να τις ακούμε να μιλούν και να γελούν, ενώ προσπαθούσαμε να καταλάβουμε ποιο φρούτο είναι η “chirimoya” και ποιο η “maracuya” στη φρουτοσαλάτα που τρώγαμε!