Από τη Δέσποινα Σάμψων //
Μπορώ να πω ότι, ψάχνοντας εντατικά τον μυστικό κωδικό για να ενταχθώ στην κλειδωμένη αγορά εργασίας, εισέπραξα μερικές χαρακτηριστικές φράσεις-κλειδιά: ικανές να με κάνουν να επιστρέψω στην αφετηρία διασχίζοντας σε ημιμαραθώνιο την απόσταση καριέρα–σπίτι. Ίσως, μετά από όλα όσα έχω ακούσει προσεκτικά, παραδεχτώ ότι είναι πιο τίμια η απασχόληση “οικιακά” που σε σύντομο χρονικό διάστημα θα τυπώνεται σε μπλουζάκια και θα δίνεται σε goodies bag στις μακροχρόνια άνεργες Ελληνίδες, πρώην στελέχη του ιδιωτικού τομέα.
Οι προθέσεις είναι πάντα ευγενικές και η προσέγγιση παραμένει κάτι παραπάνω από φιλική. Το αναγνωρίζω και ευγνωμονώ όλους όσοι ψιθύρισαν κάτι σοφτ στο αυτί μου. Ωστόσο, καταγράφοντας αυτό το βουητό παρηγοριάς και λεκτικής καθοδήγησης που εισέπραξα, τοποθετώ σήμερα τους ανθρώπους μου σε αυτούς που κάνουν τον σταυρό τους για την επαγγελματική μου αποκατάσταση και στους υπόλοιπους που προσεύχονται στο σύμπαν για να με σπρώξει να αφήσω ένα μεγαλύτερο φορολογικό αποτύπωμα σε αυτή τη χώρα. Θα τους βγει;
-Να κάνεις καλές σκέψεις και όλα γίνονται.
-Να είσαι δυνατή.
-Έλα ρε, γιατί δεν ανοίγεις ένα μπλογκ; αρκεί να έχεις μια έξυπνη ιδέα.
-Σου αξίζει μια πολύ καλή θέση.
-Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, το βλέπω κι εδώ.
-Οι άνθρωποι που αναφέρεις δεν σκέφτονται με συναισθηματικά κριτήρια.
-Η δημοσιογραφία είναι περιορισμένη αυτή τη στιγμή.
-Μπάτζετ βεβαίως δεν έχουμε αλλά αυτό που είναι ελκυστικό είναι ότι η αμοιβή θα είναι χωρίς απόδειξη.
-Ελπίζω να σου συμβεί το θαύμα.
-Μακάρι να βρεις κατι δημιουργικό και αποδοτικό (οικονομικά) γιατί το αξίζεις!!
-Μην νομίζεις κι εγώ την έχω κάνει. Έκλεισα τα βιβλία μου πριν από λίγες μέρες, αφού δεν με συμφέρει πλέον με το τέβε… ρώτησα αν μπορούν να με πληρώνουν με απόδειξη δαπάνης, αλλά δεν το κάνουν πια… καλύτερα, το μωρό είναι δουλειά 24/7.
-Γενικά νομίζω ότι όλοι τα έχουν χάσει τελείως, τους έχουν μειώσει και τα χρήματα, έχουν μείνει μόνο τρεις κι ο κούκος και κάθε φορά παθαίνω σοκ από τα τεράστια άδεια γραφεία τους… είναι καταθλιπτικό να επιστρέψεις εκεί.
-Διαχειρίζομαι μια ιστοσελίδα αλλά δεν μπορώ να πω περισσότερα… Τέλος πάντων φαίνεται ενδιαφέρον για την συνολική εμπειρία στα social media, ελπίζω να εξελιχθεί, δες το κι εσύ.
-Καλέ τι νομίζεις; Και στα περιοδικά να ήσουν ακόμα, θα είχες φάει τόσα κοψίδια στους μισθούς που ούτε το μπότοξ σου δεν θα είχες να πληρώσεις.
-Το μόνο που μας απομένει είναι οι συζητήσεις με ανθρώπους επιπέδου.
-Δε νομίζω πως αυτός ο χώρος έχει άλλο… χώρο.
-Θέλω πολύ να τα πούμε, αλλά επειδή αυτή τη στιγμή γίνονται κάποιες αλλαγές περιμένω να δω τι δυνατότητες υπάρχουν ώστε να μιλήσουμε αμέσως μετά.
-Τι να σου πω, με αφήνεις άφωνη! Πραγματικά ζούμε εφιάλτες. Τώρα παίζεται και η τύχη του Mega απ’ όσο ξέρω.
-Έγινε κάτι, έστω κάτι μικρό;
-Το ξέρω ότι κάποια στιγμή το “Θα” δεν αρκεί. Απλώς, έτσι όπως είναι το πράγμα, ας ελπίσουμε να βάλει και η τύχη το χεράκι της και να «κάτσει» κάτι καλό. Αμήν!
-Πιστεύω πως κάτι καλό θα βγει από το σημερινό ραντεβού. Είναι ο ήλιος που λάμπει, δεν ξέρω… Έχω το φίλινγκ ότι έρχεται το καλύτερο και άμεσα!
-Έλεος! Δεν μπορεί να φταίμε για μια αλληλουχία και μια συγκυρία γεγονότων. Πιο πολύ είναι ο αστάθμητος παράγοντας παρά τα θέλω μας. Να μην αυτομαστιγώνεσαι, ούτε να το βάζεις κάτω.
-Εγώ ξέρω πως μπορείς, όπως ξέρω και πως αντέχεις διότι, εάν δεν άντεχες, δεν θα πάλευες και δεν θα ανασυνέτασσες τις δυνάμεις σου. Έχεις δυνάμεις, γι’ αυτό τις ξαναχτίζεις! Χαμογέλα, κάνε το σταυρό σου και προχώρα!
-Πάρε τηλέφωνο μωρέ αυτή τη βρωμιάρα και τελείωνε. Άσε τη γαλλική κουλτούρα! Πάρτη και κορόιδεψέ τη στη μούρη… του τύπου «πήρα θετικά βάιμπς» από τη συνάντησή μας και άλλα τετοια εμετικά. Σπάστης τα νεύρα! Κάνε τη χαζή! Άντε μωρέ την κομπλεξάρα!
