Ηλιοβασίλεμα – H Αλεξάνδρα και ο Στέργιος μας στέλνουν γράμμα από την Βραζιλία #8

κείμενο worldvespa.net

Η Αλεξάνδρα και ο Στέργιος θέλουν να γυρίσουν τον κόσμο με την Βέσπα τους. Θα τα καταφέρουν. Ως σήμερα έχουν διασχίσει την Αφρική και την Λατινική Αμερική. Δεν έχει σημασία αν η απόσταση που θα κάνετε είναι μεγάλη ή μικρή. Σημασία έχει να ευχαριστηθείς όσα θα ζήσεις, όσα θα δεις, όσους θα γνωρίσεις. Η Αλεξάνδρα και ο Στέργιος γράφουν φωτογραφίζουν, βιντεοσκοπούν τις εμπειρίες τους στο https://www.worldvespa.net. Ψάξτο. Η όρεξη σου για ταξίδια θα τονωθεί κατακόρυφα.

Ησυχία! Από την ώρα που ο ήλιος παίρνει τη θέση του μες στη μέση του ουρανού και η ζέστη έρχεται και πυρώνει τον τόπο, η πόλη ησυχάζει. Αυτοκίνητα δεν ακούς πολλά, ούτε μηχανάκια. Ο παγωτατζής που περνά κάθε λίγο απ’ το πρωί κορνάροντας με το ποδήλατο και σέρνει ένα ψυγείο πάγου γεμάτο γρανίτες, κρύβεται κι αυτός. Μας έλεγαν πως σε κάποια μέρη της Βραζιλίας οι δουλειές σταματούν στις 12 το μεσημέρι και ξαναξεκινούν αργά το απόγευμα, όταν υποχωρεί η ζέστη.

Η αυλή του σπιτιού που μέναμε στο Επιτάσιο ήταν περιφραγμένη με μια τσιμεντένια μάντρα και μόνο τις κορυφές των δέντρων βλέπαμε και τον ουρανό, πίσω από το τεράστιο δορυφορικό πιάτο. Όμως, όταν άρχιζε να πέφτει το σκοτάδι, ακούγαμε. Ακούγαμε τα πουλιά να ψάχνουν να κουρνιάσουν, τον παγωτατζή που πάλι ξεκινούσε να κορνάρει, τις τηλεοράσεις που όλο και κάποιο σήριαλ έπαιζαν. Άρχιζαν και τα μηχανάκια να περνούν. Οι δεκαεξάχρονοι της πόλης έβγαιναν βόλτα κι όλο και κάποια σούζα τους ξέφευγε μπροστά στα κορίτσια. Κι αν δεν ήταν με το μηχανάκι, ήταν με το ποδήλατο. Κι όλα ήταν εκεί κάθε μέρα: οι ίδιοι ήχοι, ο ίδιος ήλιος, τα ίδια πουλιά, οι ίδιοι πιτσιρικάδες. Και μετά, φύγαμε. Και είναι περίεργο να έχεις κάνει έναν τόπο δικό σου και να μην ξέρεις αν θα τον δεις ξανά.

δείτε περισσότερα για το ταξίδι της Αλεξάνδρας και του Στέργιου εδώ