Του Χοντρού //
Φίλες και φίλοι. Επειδή πάνω από όλα σάς έχω πείσει για τη σοβαρότητά μου καθώς και τη βαθιά γνώση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, δηλαδή δεν ξέρω που πάνε τα 4, είπα να σας διαφωτίσω για τα σημαντικά γεγονότα της εβδομάδας.
1. Επίθεση στη Νίκαια. Το πρόβλημα της βίας και της τρομοκρατίας θα είχε λυθεί αν είχε εφευρεθεί μηχανισμός εκκενώσεων βόθρων που βρίσκονται σε εγκεφάλους πολλών συνανθρώπων μας. Δυστυχώς τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει, οπότε πρέπει να ανεχόμαστε όχι μόνο τον κάθε ψυχοπαθή αλλά και τις πολιτικές αναλύσεις που ακολουθούν τρομοκρατικό χτύπημα. Έτσι, έχουμε αυτούς που ζητάνε περισσότερη ασφάλεια αλλά λιγότερους αστυνομικούς γιατί δεν έχουμε λεφτά, οι πολιτικοί θέλουν ασφάλεια για τον λαό αλλά έχουν κάνει τους αστυνομικούς ορντινάντσες για να τους κουβαλάνε τα ψώνια. Επίσης είναι και αυτοί που λένε ότι φταίει η Δύση αλλά τους διαφεύγει ότι αυτοί οι ψυχοπαθείς χτυπάνε και στη Βαγδάτη ή στη Συρία και μάλιστα ομόθρησκούς τους. Υπάρχουν και αυτοί με τα pray for αλλά μόνο για τις χώρες της Δύσης και όχι για εκείνους στη Μέση Ανατολή ή στο Πακιστάν μιας και δεν είναι άξιοι λύπησης για τον μέσο Δυτικό. Μετά έχουμε και τους ψυχοπονεσιάρηδες για τα εγκλήματα του IS αλλά μόλις εμφανιστεί καμία προσφυγοπούλα με το μωρό στο χέρι, σκούζουνε για την υποβάθμιση της συνοικίας τους ή ακόμα και για τον κίνδυνο που θα διατρέξει η δυτική μας κουλτούρα (η ποια;;;).
2. Η συνέντευξη του Πρωθυπουργέα. Ο πρόεδρας τα κάλυψε όλα. Είπε αλήθειες όπως πάντα και εμένα προσωπικά με έκανε να καταλάβω τα παρακάτω:
α. Για όλα φταίνε οι άλλοι. Ο Γκάλμπρεϊθ, ο Βαρουφάκης, ο Τσιαντάκης που έκανε μια τρίπλα παραπάνω, ο Μητσοτάκης κτλ. Αυτός πάντως όχι.
β. Ο Καραμανλής και η Μέρκελ είναι φίλοι, ο Σόιμπλε και ο Κυριάκος εχθροί. Ο Μεϊμαράκης είναι κολλητάρι και ο Λεωνίδας Κύρκος μαζί με τον Φλωράκη μικρά γατάκια που δεν δέχτηκαν την απλή αναλογική της σοσιαλιστικής υπερδύναμης του Ανδρέα, του συγχωρεμένου του Μένιου, της Αυριανής, των Αστρολόγων, της Μιμής και λοιπών. Ευτυχώς ήρθε ο Τσίπρας και είδαμε αριστερό ηγέτη.
γ. Χρειαζόμαστε 4 κανάλια γιατί έτσι μας γουστάρει. Αύριο θα αποφασίσουμε ότι χρειαζόμαστε 4 εφημερίδες και 4 ραδιόφωνα και τα υπόλοιπα θα τα κλείσουμε. Επίσης αν κλείσει μια επιχείρηση φταίνε οι εργαζόμενοι που δουλεύουν για λαμόγια. Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες του Χοντρού, τα κανάλια είναι τα Τσίπρας 1 και 2, Αυγή Τσάνελ και Παππάς Νιούζ. Θα υπάρχει και Μουσικό Κανάλι Ελένη Τιβί με βίντεο ντιτζέι τον Καρανίκα.
δ. Θα ψηφίζουμε Πρόεδρο απευθείας και σκοπός του Αλέξη είναι να κάνουμε περισσότερα δημοψηφίσματα από τις κωλοτούμπες του, για τις οποίες είναι περήφανος, γιατί θωράκισαν τη χώρα και έσωσαν την οικονομία και μετά κόλλησε η μητρική κάρτα και του έκαναν επανεκκίνηση.
3.Το πραξικόπημα στην Τουρκία. Εκτός από τα γεγονότα που όλοι ξέρετε, φανερή ήταν η γύμνια των ελληνικών ΜΜΕ που αντί να πληρώσουν κανέναν ανταποκριτή, αρχίσανε τα κλοπιράιτ από το διαδίκτυο και τις αναλύσεις των καλοπληρωμένων στελεχών τους οι οποίοι κατέχουν την τέχνη του μπουρδολογείν. Μετά άρχισαν οι φήμες και οι θεωρίες συνωμοσίας όπου ο κάθε πικραμένος ανέβαζε την άποψη του ή οποία φυσικά είχε σχέση με την αλήθεια όσο και ο Μητσοτάκης με το γούρι. Ευτυχώς υπήρχαν τα ΜΜΕ του εξωτερικού και όσοι δημοσιογράφοι διασταυρώνουν ό,τι ακούνε. Από εκεί και πέρα ο Ερντογάν προσγειώθηκε στην Κω, άνοιξε γυράδικο στη Βόνιτσα και διέφυγε στην τιμημένη Μπουρκίνα Φάσο. Παραδόξως δεν έβγαλε ο Γκάλμπρειθ βιβλίο όπου αποκάλυπτε ότι είχε προτείνει σχέδιο Β στην Τουρκία με έξοδο των Τανκ στον δρόμο.
4. Η αλήθεια για την αγορά του ΟΣΕ. Ο Ρέντσι έχει ένα βαφτιστήρι στο Μπασάνο εκεί στο Βένετο. Ένεκα η κρίσις ο Ιταλός πολιτικός έψαχνε στο e-bay να βρει κάτι φτηνό. Εκεί που έψαχνε βρήκε, όχι ένα, αλλά ολόκληρο σετ τραινάκια που στοίχιζαν λιγότερο από ένα άλμπουμ πανίνι με αυτόγραφο του Μήτρογλου. Το χτύπησε, δεν ενδιαφερόταν και κανείς άλλος, το αγόρασε και βρέθηκε με την Τραινοσέ στο χέρι. Ε, τώρα παίζει ένα παιδάκι με τα τραινάκια στο ορεινό Μπασάνο που φτιάχνει Γκράπες και τυριά ενώ στην Ελλάδα ένα άλλο παιδάκι παίζει με τη χώρα.
5. Ήταν και η επέτειος του δημοψηφίσματος. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει όχι για τη νίκη του λαού αλλά γιατί παραμένουν στην καρέκλα. Τον Λαό τον έχουν καλλιγραφικά γραμμένο εκεί που λένε ότι δεν πιάνει μελάνι.
