Η φύση έχει τον δικό της ρυθμό. Οι Xylouris White τον ακολουθούν. Τα υπόλοιπα έρχονται. Ας πούμε άρθρα με θριαμβευτικό νόημα σε «περιοδικά» που ρυθμίζουν το παγκόσμιο γούστο της μουσικής (Mojo, New Yorker, Pitchfork). Κριτικές που αποθεώνουν τον ήχο τους. Ο μουσικός τύπος ψάχνει να χώσει ταμπελάκια στη μουσική του ντουέτο. Είναι World – Music; Είναι Jazz – post punk με δόσεις παραδοσιακής μουσικής; Παραμύθια. Οι Xylouris White έχoυν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, «Goats» (2014) και «Black Peak» (2016). Λάμπουν αυθεντικότητα. Η δημώδης μουσική της Κρήτης ερμηνευμένη από το λαούτο – φωνή του Γιώργου Ξυλούρη (Ψαρογιώργης), της γνωστής οικογενείας, «τρακάρει» τον τραχύ ήχο των κρουστών του avant – garde Αυστραλού ντράμερ, με παράδοση στο σκοτεινό – θορυβώδες ροκ, Τζιμ Γουάιτ. Χωρίς βαρύ μάρκετινγκ ή γυαλισμένη παραγωγή στον ήχο τους, οι δύο μουσικοί ηχογραφούν λες και έστησαν ένα στούντιο σε λιβάδι. Εκεί που ο καιρός κάνει κουμάντο στα πάντα και η απόσταση μιας αθώας λιακάδας από μια σκληρή μπόρα είναι μικρή.
-Τζιμ, όταν ακούς τις λέξεις «ελληνική κουλτούρα» τι σκέφτεσαι;
-Μια σειρά αξιομνημόνευτα πράγματα, αξιομνημόνευτες αξίες.
-«Ρίξε» λέξεις που δίνουν νόημα στα παραπάνω.
-Μουσική, φαγητό, χώρος, συζητήσεις, ιστορία, παρόν. Όλα μοιάζουν να είναι τόσο ζωντανά. Και να σχετίζονται μεταξύ τους.
-Ψαρογιώργη όταν ακούς το όνομα Αυστραλία πού πάει ο νους σου;
-Ένα δυνατό συναίσθημα. Αν βρεθείς εκεί νιώθεις λες και βρίσκεσαι σ’ ένα σημείο της γης που το παρελθόν μπορεί να συνεννοηθεί με το νέο. Η Αυστραλία δεν είναι ένας πολιτισμός. Είναι πολλοί πολιτισμοί που συμβιώνουν μεταξύ τους παράγοντας μια νέα κουλτούρα. Αυτό που μόλις ονόμασα «παρελθόν» έρχεται μέσα από τη φύση, όπως ακριβώς αισθάνονται όταν ακούν τον απόκοσμο ήχο του didgeridoo. Είναι ο ήχος που τακτοποιεί τους ήχους όλης της χώρας.
-Τι είναι μουσική;
-Ρυθμός και ήχοι.
– Οι δημοσιογράφοι ψάχνουν να δώσουν όνομα στον ήχο σας. Οι λέξεις “World Music” τι σημαίνουν για σας;
-Δεν ασχολούμαστε με το θέμα. Η μουσική μας έχει τύπο και τίτλο. Την λένε «κατσικίσια» (μτφ. του Goatish).
-«Μαγειρεύετε» μουσική συλλέγοντας ήχους που ταΐζουν τα αυτιά μας με τον ίδιο τρόπο που σεφ φτιάχνουν γεύσεις που ταΐζουν στο στόμα μας;
-Όχι. Μην το μπερδεύουμε το πράγμα. Η γεύση είναι η γεύση. Και ο ήχος είναι ο ήχος. Μπορείς να γευτείς έναν ήχο αλλά δεν μπορείς να δώσεις ήχο σε μια γεύση.
-Το πρώτο σας άλμπουμ «Goat» ήταν ινστρουμένταλ. Στο δεύτερο «Black Peak» ο Ψαρογιώργης τραγουδά. Πώς αυτό;
-Γιατί όχι αυτό;
– Για τη μουσική, όταν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε μια μεταφορά λέμε πως είναι εύηχη σαν αηδόνι. Λέτε πως η μουσική σας είναι «κατσικίσια». Θεωρείτε πως ο ήχος των πουλιών είναι υπερεκτιμημένος;
-Λατρεύουμε τα πουλιά. Λατρεύουμε και τις κατσίκες. Έχεις δίκιο. Θα μπορούσε ο ήχος μας να είναι «πουλακίσιος». Μας αρέσουν τα πουλιά δεν τους καίγεται καρφί για τα σύνορα των ανθρώπων, πετούν πάνω από αυτά. Ναι, θα μπορούσαμε να είμαστε «πουλακίσιοι» αλλά είμαστε «κατσικίσιοι».
-Τζιμ, πώς σου ακούγεται ο ήχος της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής;
-Πλούσιος και γήινος.
-Ψαρογιώργη, η μουσική της Κρήτης είναι στα πάνω της τα τελευταία δέκα χρόνια. Όλοι μοιάζουν να θέλουν να χορέψουν στον ρυθμό της. Γιατί αυτό συμβαίνει τώρα;
-Οι Κρήτες γνωρίζουν την τέχνη του μοιράσματος. Και αυτός είναι ο λόγος που η μουσική τους ζει και αναπτύσσεται κυρίως στο νησί. Στην Κρήτη υπάρχει μουσική για κάθε λόγο, κάθε στιγμή, σε κάθε τοποθεσία.
Ανάμεσα στα ασταμάτητα ταξίδια τους σε όλο τον πλανήτη οι Xylouris White έρχονται στη χώρα μας για δύο εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη! Έχοντας αυτή τη φορά στις αποσκευές τους το δεύτερο δίσκο τους Black Peak, που όπως και το ντεμπούτο τους Goats έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές από τον παγκόσμιο μουσικό Τύπο, υπόσχονται να μας μαγέψουν και να μας ξεσηκώσουν όπως μόνο αυτοί ξέρουν!
Τι να πρωτοπούμε για αυτό το ντουέτο! Ο δίσκος τους Goats (σε παραγωγή του Guy Picciotto των θρυλικών Fugazi) βρέθηκε στην πρώτη θέση των charts του διάσημουBillboard (#1 στην κατηγορία World Music). Το New Yorker τους αποθεώνει και το Pitchfork τους βγάζει το καπέλο. Οι Nick Cave & The Bad Seeds επιλέγουν το κομμάτι τους Darvish Two για την επετειακή συλλογή που επιμελήθηκαν για το, κατά πολλούς αξιολογότερο μουσικό περιοδικό στον κόσμο, Mojo. Ο δεύτερος δίσκος τους Black Peak πάει τον ήχο τους ένα βήμα παραπέρα προκαλώντας ρίγη στον ακροατή και τους εδραιώνει στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα.
Εδώ και 3 χρόνια έχουν αναστατώσει τη μουσική υφήλιο. Αμέτρητες εμφανίσεις σε τρεις ηπείρους και δεκάδες χώρες. Συνεργασίες και περιοδείες με κορυφαίους καλλιτέχνες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία (Godspeed You! Black Emperor, PJ Harvey, Violent Femmes, Swans, Lambchop κ.α.). Η Ελλάδα είναι πάντα ο αγαπημένος τους προορισμός και αυτό επιβεβαιώνεται σε κάθε τους εμφάνιση μπροστά στο ελληνικό κοινό.
Ο Γιώργος Ξυλούρης είναι ένας μοναδικός μουσικός και άνθρωπος. Με την ίδια άνεση παίζει σε ένα πολύωρο γλέντι, σε μια αίθουσα συμφωνικής ορχήστρας ή σε ένα world jazz club, με τους αντίστοιχους πάντα συνεργάτες. Ο Γιώργης βάζει το λαούτο σε πρωταγωνιστικό ρόλο και σε συνδυασμό με το ιδιαίτερο ηχόχρωμα της φωνής του προκαλεί ρίγη και ενθουσιασμό στα ανά τον κόσμο ακροατήρια.
Ο Jim White είναι ένας πολυσχιδής drummer που αναδεικνύει με το παίξιμό του τις δυνατότητες των drums και την απεραντοσύνη της μουσικής. Ιδρυτικό μέλος των Αυστραλών Dirty Three με τους οποίους περιόδευαν για χρόνια ως opening act των Nick Cave & The Bad Seeds. Αμέτρητες συνεργασίες με την αφρόκρεμα του indie rock και post punk ήχου (PJ Harvey, Smog, White Magic, Bonnie Prince Billy, Cat Power, NinaNastasia και πολλοί ακόμα) οι οποίοι αποθεώνουν τις ικανότητές του.
Ο Γιώργος Ξυλούρης (Ψαρογιώργης) και ο Jim White είναι δύο ιδιαίτεροι μουσικοί. Δύο ξεχωριστοί βιρτουόζοι που ενώνουν μια φιλία 25 ετών (με κάποιους κοινούς σταθμούς όταν συνεργαζόντουσαν επί σκηνής στην Αυστραλία με τα project τους) και τις φαινομενικά διαφορετικές πορείες τους σε ένα απολαυστικό μουσικό ταξίδι. Οι Xylouris White δεν «ξέρουν» μουσική, είναι μέρος της μουσικής. Είναι jazz, είναι post punk, είναι παραδοσιακή μουσική; Δεν έχει καμία σημασία! Οι ίδιοι ονομάζουν τη μουσική τουςGoatish (κατσικίσια) θέλοντας να αναδείξουν την ατίθαση και ελεύθερη κατεύθυνσή της. Η φωνή, το λαούτο, τα κρουστά. Μαγεύουν το κοινό και κάθε εμφάνιση είναι μοναδική. Με αυτούς οδηγούς η διαδρομή είναι ένα μυστήριο αλλά ο προορισμός σίγουρος.
