Του Γιάννη Αλεξίου //

Με τη ματιά 20άρη τα Υπόγεια Ρεύματα κάνουν βουτιά στην εφηβεία τους. Και επιχειρούν να δώσουν ένα νέο μουσικό προφίλ με αλλαγές στη σύνθεσή τους, στα 14 καινούρια τραγούδια τους, σε μουσική και στίχους που συνέγραψαν τα μέλη του συγκροτήματος. Το πρώτο cd περιέχει 20 παλιότερα κομμάτια, σε νέες εκτελέσεις, που κυκλοφόρησαν πέρυσι σε βινύλιο 180 (γραμμαρίων), με αφορμή τα 20 χρόνια της μπάντας (1994 – 2014). Χωρίς τον Κώστα Παρίσση πλέον στη σύνθεσή τους παρουσιάζουν ένα επετειακό δίσκο, αποτυπώνοντας την αγωνία τους για την κατάσταση που βιώνουμε σ’ ένα αβέβαιο παρόν και μέλλον. Η μουσική τους είναι Υπόγεια Ρεύματα και θα ικανοποιήσει το κοινό τους. Όσο για τους στίχους είναι αρκετά μελαγχολικοί και απεικονίζουν τη, για τους περισσότερους, σκληρή πραγματικότητα της εποχής.

Ο τραγουδιστής, κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Γρηγόρης Κλιούμης, μιλά για το «20.14», το 9ο άλμπουμ τους (το 8ο στούντιο) εκ μέρους των Υπόγειων Ρευμάτων, με αφορμή το live τους στο Vinyl Is Back, την Κυριακή στις 5 μ.μ., στο Μουσείο Αυτοκινήτων (Γ Σεπτεμβρίου και Ιουλιανού).

ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ 1

Νέος δίσκος, νέο σχήμα. Σε τι φάση βρίσκονται τα Υπόγεια Ρεύματα; Ποια είναι τα νέα μέλη του σχήματος και οι νέες προοπτικές σας;

-Στην καλύτερη περίοδό τους απ’ όσο εγώ θυμάμαι! Έχουμε την ορμή της πρώτης σύνθεσης αλλά ασύγκριτα περισσότερη εμπειρία και γνώση, είμαστε 4 ισότιμοι δημιουργοί που χωρίς εγωισμούς καταφέρνουν να μπλέξουν τις αισθητικές τους. Νέα μέλη δεν θα τους έλεγα γιατί ο Τάσος Πέππας είναι πάνω από 11 χρόνια στο σχήμα, ο Μάριος Τσάγκαρης ήταν στα Υπόγεια για 3 χρόνια στο παρελθόν και είναι κοντά μας από την εποχή της Επόμενης κίνησης το ’95 και ο Νίκος Γιούσεφ είναι στην παρέα και στα συγκροτήματα που φτιάχναμε στην Καλλιθέα πριν ακόμα φτιαχτούν τα Υπόγεια, μάλλον είναι παλιοί λοιπόν.

 

– Του «20.14» προηγήθηκε το «20», σε δύο συλλεκτικά βινύλια των 180ο. Πώς βλέπεις την επιστροφή στο βινύλιο και τι νομίζεις ότι κάνει τον κόσμο να αγοράζει βινύλια όπως παλιότερα ;

-Ελπίζω το βινύλιο να επιστρέψει αλλά όχι με τη μορφή που υπήρξε, όχι με το ευτελές που έθρεψε, ελπίζω να είναι επιλεκτικό! Μόνο έτσι θα κρατήσει το πλεονέκτημα που δείχνει να αποκτά. Δίσκοι με ουσία, δίσκοι που έχεις λόγο να τους κρατήσεις στα χέρια σου και λόγο να περάσεις λίγη ώρα μαζί τους. Τέτοιοι δίσκοι ελπίζουμε πως είναι οι “20”.

 

– Στο πρώτο κομμάτι του «20.14» φαίνεται να βλέπετε τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός 20άρη. Από πού προκύπτει αυτή είναι η ανάγκη και τι μήνυμα στέλνετε στον 20άρη του σήμερα;

Μέσα από τα μάτια ενός αιώνιου εικοσάρη, ενός ανθρώπου που ζει με την κατάρα και την ευχή να μένει πάντα 20 και πάντα να περιμένει τόσα πράγματα να γίνουν. Και η ευχή στον εικοσάρη του σήμερα είναι “να το χαρεί”.

 

-Γενικότερα, τα 14 καινούρια τραγούδια σας διέπονται στιχουργικά με μία μελαγχολική έως αποκαρδιωτική εικόνα των σημερινών αντοχών και των προοπτικών για κάτι καλύτερο στο εγγύτερο μέλλον. Μια σκληρή πραγματικότητα για πολλούς. Τι συμβαίνει ακριβώς γύρω μας;

-Εγώ δεν ξέρω τίποτα, ό,τι μου είπε ο γέροντας!!!! Για να σοβαρευτούμε πάντως, ο στίχος δεν θα μπορούσε να μην είναι γκρίζος, τι να γράψεις τέτοιες μέρες; Από την άλλη, προσπαθήσαμε η μουσική να είναι ζωντανή και ίσως και χαρούμενη! Γιατί οι αντιθέσεις εξελίσσουν και δεν είναι κι όλα μαύρα!

 

– Στο «20», που αποτελεί το υλικό του πρώτου cd σας «20.14», ξαναπαίζετε 20 τραγούδια από την πορεία των Υπόγειων Ρευμάτων, γιατί το προτιμήσατε αυτό από ένα κλασικό best of που θα ήταν και το πρώτο σας ;

Όταν έφυγαν ο Αποστόλης και ο Κώστας, στην πραγματικότητα δημιουργήθηκε ένα νέο σχήμα που είχε την ανάγκη να φτιάξει την δικιά του μουσική, έτσι ξεκινήσαμε να ξαναφτιάχνουμε τα παλιά μας κομμάτια (ευτυχώς έχουμε πολλά) για να βρούμε τον ήχο μας. Όταν είχαμε αρκετά για συναυλία καταλάβαμε ότι και τον ήχο μας είχαμε βρει και τα κομμάτια ήταν καλύτερα από τα πρωτότυπα και ήμασταν και 20 χρόνια συγκρότημα! Ε! Τα βγάλαμε σε βινύλια!

ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ 3

– Ο Κώστας Παρίσσης ήταν ιδρυτικό μέλος και βασικός πυρήνας του γκρουπ μαζί με σένα. Αν και παραμένει συνεργάτης του γκρουπ στο «20.14» (τεχνική υποστήριξη, τελική μίξη) γιατί αποχώρησε από το συγκρότημα;

-Τα Υπόγεια Ρεύματα ήταν πάντα δύο κύκλοι, ένας εσωτερικός (το εκάστοτε σχήμα) και ένας εξωτερικός με τη γενικότερη παρέα. Τα μέλη των Υπογείων βρίσκονται και στους δύο κύκλους, ο Κώστας την έχει κάνει αυτή τη βόλτα κι άλλες φορές. Παρ’ όλα αυτά δεν ήταν ιδρυτικό μέλος αλλά και η τελική μίξη είναι τυπογραφικό λάθος (Πασχάλης Κολέτζης), άρα βασικός πυρήνας και τεχνική υποστήριξη. Η αποχώρηση από τον εσωτερικό κύκλο λοιπόν έχει να κάνει με τις μουσικές του επιλογές αυτή την περίοδο που ήταν σε διαφορετική κατεύθυνση από των υπολοίπων και το πιο δημοκρατικό λοιπόν ήταν να μη συμμετέχει στην αλλαγή που επιχειρήσαμε. Σουηδικό το διαζύγιο πάντως.

 

– Παράλληλα, με το διπλό άλμπουμ «20.14» έχεις βγάλει κι ένα άλλο άλμπουμ μαζί με τον Δημήτρη Μητσοτάκη, το «Κατρακύλες». Πώς προέκυψε αυτό το άλμπουμ και τι διαφορετικό εκφράζει από το «20. 14»;

-Ο νόμος του Μέρφι επέβαλε να κυκλοφορήσουν και τα δύο άλμπουμ την ίδια μέρα. Οι Ενδελέχεια ήταν συγκρότημα από την Καλλιθέα και φίλοι μας από τα μαθητικά χρόνια. Με τον Δημήτρη πλέον μας συνδέουν πάρα πολλά και πριν από τρία χρόνια που ανακαλύψαμε ότι ήμασταν ξανά γείτονες (στο Γαλάτσι) αρχίσαμε να μελοποιούμε μια σειρά υπέροχων στίχων του και σιγά-σιγά ολοκληρώθηκε αυτή η δουλειά χειροποίητα σε ένα δωμάτιο με έναν υπολογιστή. Οι «Κατρακύλες» και το 20.14 έχουν περισσότερα κοινά απ’ ό,τι δείχνουν.

 

– Πρόσφατα σε μία συνέντευξή του, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ανέφερε ότι «το ελληνικό ροκ είναι μπούρδες», χωρίς να δημοσιευτούν περαιτέρω λεπτομέρειες γύρω από αυτό. Επειδή είσαι χρόνια μέρος της ελληνικής ροκ διαδρομής με συνεπή πορεία, ποια είναι η γνώμη σου ;

– Μπούρδας είναι ο Μαχαιρίτσας και ένα συγκρότημα που λεγόταν “PLJ” αλλά έκανε ένα σουξέ με τίτλο “Tερμίτες” και άλλαξε το όνομά του. Έτσι κι εμείς θα λεγόμαστε από δω και μπρος οι “Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά”. Τις χαζομάρες του για το ελληνικό ροκ να τις λέει σε τίποτα πιτσιρικάδες που δεν θυμούνται ποια ήταν τα σοβαρά γκρουπ την εποχή του.

 

– Κάποτε τραγούδησες «Μ’ αρέσει να μην λέω πολλά», κομμάτι που ταυτίστηκε με τα Υπόγεια Ρεύματα. Τώρα στο «20.14» αποτυπώνεται η αγωνία για την κατάσταση που βιώνουμε σ’ ένα αβέβαιο παρόν και μέλλον. Μήπως πρέπει να ειπωθούν πράγματα έξω από τα δόντια για την κατάσταση που έχουμε περιέλθει, ακόμη και να εξεγερθούμε ;

-Εμείς πάντα λέγαμε αυτά που μας ερχόντουσαν και αυτό κάνουμε και τώρα και αυτό οφείλουμε να κάνουμε πάντα, στο χέρι του ακροατή είναι τι θα καταλάβει!

 

– Πόσο έχει αλλάξει η κατάσταση στο μουσικό τοπίο από το 1992 που σχηματίστηκαν τα Υπόγεια Ρεύματα και αν υπάρχει ο ίδιος χώρος για την ανάδειξη νέων σχημάτων με την διαδικτυακή εξέλιξη;

-Έχει αλλάξει εντελώς και κατά τη δική μου άποψη προς το καλύτερο και ευτυχώς. Με το τέλος της δισκογραφίας όπως τη γνωρίζουμε αλλάζει πλέον ο τρόπος που πρέπει να αντιμετωπίζουμε την έκδοση ενός έργου, τη μορφή του, τη λειτουργία του. Οι περιορισμοί που η δισκογραφία επέβαλε δεν υπάρχουν πλέον και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε όλοι, τόσο πιο γρήγορα θα προχωρήσουν τα πράγματα σε ένα περιβάλλον σκληρό μα αξιοκρατικό.

 

ΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΟΎΝ LIVE ΣΤΟ VINYL IS BACK ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΣΕΤΠΕΜΒΡΊΟΥ ΣΤΟ «ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ» (Γ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ), ΕΛΕYΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ.

Ypogeia Revmata Anoigma