Η Μπριζιτ Μπαρντό δεν υπήρξε απλή ηθοποιός. Είναι η γυναίκα σύμβολο που όρισε την ομορφιά, τη γαλλική φινέτσα για δεκαετίες.
Η ζωή αυτής της γυναίκας που γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1934, δεν ήταν πάντα εύκολη. Και οι απόψεις της συχνά κριθήκαν ως αμφιλεγόμενες.
Όπως και αν έχει η Μπε – Μπε, το χαϊδευτικό της, έζησε μια ζωή μπροστά από την εποχή της. Οι παπαράτσι σκοτωνόντουσαν για ένα καρέ της προσωπικής της ζωής.
Η Μπαρντό εγκατέστησε το μπικίνι ως μέρος της καλοκαιρινής γυναικείας γκαρνταρόμπας. Υπήρξε το πανέμορφο κορίτσι που έγινε εξώφυλλο σχεδόν σε κάθε γυναικείο περιοδικό που κυκλοφορούσε στη διάρκεια των δεκαετιών 60 – 70.
Η Μπαρντό τραγούδησε ευκολομνημόνευτα ποπ κομμάτια και φυσικά πρωταγωνίστησε σε ταινίες που ανεξάρτητα από τα ανέμελα, βουτηγμένα στο κλισέ, σενάριά τους την όρισαν ως πρέσβειρα της Γαλλίας στη μαζική κουλτούρα.
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια
Είναι δύσκολο να το πιστέψουμε, αλλά οι γονείς της αντιπαθούσαν τη μικρή Μπριζίτ και τη θεωρούσαν «ασχημόπαπο». Η μητέρα και, κυρίως, ο πατέρας ονειρεύονταν τη γέννηση ενός κληρονόμου. Κάποτε άκουσαν την πρόβλεψη μιας τσιγγάνας που προέβλεψε ένα λαμπρό μέλλον για το παιδί που θα έκαναν.
Πίστεψαν τότε πως θα γεννήσουν έναν γιο, ο οποίος θα αυξήσει την ήδη μεγάλη περιουσία τους και θα δοξάσει το οικογενειακό όνομα. Αλλά η μοίρα, σε αντίθεση με τις προσδοκίες τους, έδωσε μια κόρη στον Λούις και την Αν-Μαρί.
Οι Μπαρντό περιφρονούσαν την κόρη τους για τη συνηθισμένη της εμφάνιση αλλά και η ίδια η Μπριζίτ δεν είχε συνειδητοποιήσει την ομορφιά της.
Ως παιδί φορούσε σιδεράκια, γυαλιά με χοντρό σκελετό και υπέφερε από αλλεργικά δερματικά εξανθήματα. Ανησυχούσε επίσης ότι οι γονείς της δεν αγαπούν και τη μικρότερη αδερφή της Μαρί Ζαν. Η μητέρα τους συνήθιζε να επαναλαμβάνει ότι η Μπριζίτ είχε έναν πολύ κακό χαρακτήρα και ήταν ιδιαιτέρως άσχημη.
Η συνάντηση με τον κλασικό χορό
Έχοντας εμπεδώσει ήδη από παιδί ότι ήταν άσχημη και άχαρη, η Μπριζίτ δεν μπορούσε καν να φανταστεί ότι θα έπαιζε σε ταινίες.
Το μπαλέτο ωστόσο τής άνοιξε διάπλατα έναν άλλο κόσμο: η χάρη της εκτιμήθηκε όχι μόνο από τους δασκάλους αλλά και από τους συντάκτες των περιοδικών.
Το 1950, η 15χρονη Μπαρντό εμφανίστηκε στις σελίδες του περιοδικού Elle, όπου ο μελλοντικός σύζυγός της αμέσως την πρόσεξε. Ο Βαντίμ Ιγκόρεβιτς Πλεμιανίκοφ, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως Ροζέ Βαντίμ, μόλις έκανε τα πρώτα του βήματα στον κινηματογράφο.
Ξεφυλλίζοντας το περιοδικό, η προσοχή του έπεσε στη νεαρή μπαλαρίνα και παρακάλεσε τον μάνατζερ Μαρκ Αλεγκρέ να οργανώσει μία οντισιόν για εκείνη.
Στην οντισιόν η Μπαρντό δεν εντυπωσίασε ιδιαίτερα κανέναν εκτός από τον ίδιο τον Βαντίμ που τον συνεπήρε κυριολεκτικά με την παρουσία της. Ξεκίνησαν άμεσα ένα φλογερό ειδύλλιο, το οποίο παρήγαγε και την πρώτη διάσημη ταινία του σκηνοθέτη “Και ο θεός έπλασε τη γυναίκα”.
Η απόπειρα αυτοκτονίας
Οι γονείς της Μπριζίτ ήταν κατηγορηματικά αντίθετοι με τον δεσμό της με τον Βαντίμ σε τέτοιο βαθμό που ο πατέρας της αποφάσισε να «στείλει» την κόρη του στο Ηνωμένο Βασίλειο, ώστε να ξεχάσει την υποκριτική και να γνωρίσει έναν άνδρα πιο σοβαρού επαγγέλματος.
Η Μπαρντό επαναστάτησε και αποφάσισε να ξεφύγει οριστικά από την καταπίεση των γονέων της. Αφού περίμενε ένα βράδυ τη μητέρα και τον πατέρα της να πάνε στο θέατρο, μόλις έφυγαν, προσπάθησε να θέσει τέρμα στη ζωή της ανοίγοντας το γκάζι της κουζίνας.
Για καλή της τύχη εκείνο το βράδυ η παράσταση ακυρώθηκε και το ζευγάρι των Μπαρντό επέστρεψε στο σπίτι νωρίς. Βρήκαν την κόρη τους αναίσθητη στην κουζίνα και κάλεσαν αμέσως γιατρό. Η απόπειρα της Μπριζίτ κλόνισε την οικογένεια που στη συνέχεια έδωσε την άδεια για τον γάμο με τον Βαντίμ, αλλά με μια σειρά από προϋποθέσεις: ο Ροζέ έγινε από ορθόδοξος καθολικός και κοιμόταν με τη νύφη σε διαφορετικά δωμάτια μέχρι το γάμο.
Η ρομαντική τους σχέση ωστόσο δεν κράτησε πολύ. Στα γυρίσματα του φιλμ “Και ο θεός έπλασε τη γυναίκα” η Μπριζίτ έκανε σχέση με τον συμπρωταγωνιστή της, Ζαν-Λουί Τρεντινιάν. Κατάφερε όμως να διατηρήσει μια ζεστή σχέση με τον Βαντίμ μετά τον χωρισμό.
Η «Νομιμοποίηση» του μπικίνι
Στην παιδική ηλικία και στην πρώιμη εφηβεία, η Μπαρντό ήταν ντροπαλή και συνεσταλμένη, αλλά η αγάπη και η δημοτικότητα του Ροζέ Βαντίμ τη βοήθησαν να γίνει ανεξάρτητη και ανεπηρέαστη από την κοινή γνώμη.
Η ηθοποιός ήταν από τις πρώτες που εμφανίστηκε στις ευρωπαϊκές παραλίες με αποκαλυπτικά μπικίνι. Εκείνη την εποχή, το συγκεκριμένο αποκαλυπτικό σχέδιο μαγιό συμβόλιζε την απρέπεια, αλλά η Μπριζίτ δε δίστασε να το τολμήσει μπροστά σε φωτογράφους και όχι σε ένα οποιοδήποτε μέρος, αλλά στο Φεστιβάλ των Καννών. Επιπλέον, έλαμπε με σιγουριά στη μεγάλη οθόνη φορώντας μπικίνι, όπως στην ταινία “Manina, a Girl in a Bikini”, που κυκλοφόρησε το 1952.
Οι αμφιλεγόμενες και ακραίες δηλώσεις
Είναι δύσκολο να βρεις μια λιγότερο ανεκτική σταρ από την Μπαρντό. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 (περίπου εκείνη την περίοδο αποσύρθηκε για πάντα από τον κινηματογράφο), η Μπριζίτ άρχισε να υποστηρίζει ενεργά τα δικαιώματα των ζώων και να επιτίθεται σε εκείνους που τα καταπατούν. Εν μέσω αυτών των διαμαρτυριών, η Γαλλίδα άρχισε να επικρίνει το Ισλάμ και τους οπαδούς του και να εκφράζεται εναντίον μεταναστών από μουσουλμανικές χώρες. Η Μπαρντό ήταν τόσο ασυγκράτητη στα λόγια της που της επιβλήθηκε πρόστιμο πέντε φορές για υποκίνηση εθνικιστικού μίσους. Η Μπαρντό κλήθηκε να πληρώσει μεγάλα χρηματικά ποσά. Οι δηλώσεις της δεν άφησαν ήσυχους ούτε τους ομοφυλόφιλους και την χαρακτήρισαν από ένα σημείο και μετά πολύ αρνητικά βλάπτοντας την εικόνα της.
