
Από την Αλεξάνδρα Βεκιάρη //
Γουαδελούπη – Η πάλαι ποτέ γαλλική αποικία (1635) και σημερινό υπερπόντιο ημιαυτόνομο διοικητικό διαμέρισμα της Γαλλίας -δια αποφάσεως Μιτεράν- περνά κρίση ταυτότητας.
Είναι η Γουαδελούπη ένα κοσμοπολίτικο θέρετρο με «χλιδάτες» ξενοδοχειακές μονάδες, πάνω σε «πουδρένιες» παραλίες που διάγει περίοδο σχετικής παρακμής, καθότι η συγκυρία θέλει άλλους προορισμούς της Καραϊβικής πιο δημοφιλείς; Ή, μήπως, κρύβει και ένα άλλο πρόσωπο, ακόμα πιο ενδιαφέρον, αλλά δεν… το ξέρει;
Όχι, η Γουδελούπη δεν έχει κουνηθεί από τη θέση της. Είναι εκεί που την βρήκε ο Χριστόφορος Κολόμβος το 1493. Αν και μια παράδοση ως αγαπημένο παιδί του Εγκέλαδου την έχει. Και μια ιστορία που λέει ότι συγκλονιστικές ηφαιστειακές εκρήξεις έφεραν αυτήν, και τη γειτονική Μαρτινίκα, στην επιφάνεια της θάλασσας τη διαθέτει επίσης.
Ωστόσο, η Γουαδελούπη βρίσκεται πάντα αγκυροβολημένη στην καρδιά του ανατολικού τόξου της Καραϊβικής και βρέχεται από τη θάλασσα των Αντιλλών και τον Ατλαντικό Ωκεανό. Χαρίζοντας το όνομά της, αυτό που της έδωσε ο Χριστόφορος προς τιμήν μιας ισπανικής μονής (Σάντα Μαρία δε Γουαδελούπε δε Εστρεμαδούρα) σε ολόκληρο το αρχιπέλαγος.
Η Γουαδελούπη Σε σχήμα πεταλούδας με ασύμμετρα φτερά αποτελείται στην πραγματικότητα από δύο ξεχωριστά νησιά, που πλησίασαν κι αυτά μεταξύ τους εξαιτίας σεισμικών δονήσεων και συνδέονται πλέον με γέφυρα πάνω από τον πορθμό Riviere Sale (Αλμυρό Ποτάμι).
Το δυτικό φτερό είναι η Basse Terre (Μπας Τερ). Με τις καταπράσινες ηφαιστειογενείς κορυφές να κατεβαίνουν νότια, μέχρι το χείλος του ενεργού ηφαιστείου Soufriere (Σουφριέρ).
Το ανατολικό φτερό είναι η Grande Terre. Ένα άγονο ασβεστολιθικό οροπέδιο που πλαισιώνεται από ακτές και κοραλλιογενείς υφάλους. Και δεν τελειώσαμε. Στα ανοιχτά του αρχιπελάγους τα νησιά-δορυφόροι, la Desirade (Ντεσιράντ), Marie-Galante (Μαρί Γκαλάντ) και τα οκτώ μικροσκοπικά Saintes (Σεντ) ανήκουν κι αυτά στο σύμπλεγμα.
Επίσης, να ξεκαθαρίσουμε κάτι ακόμα. Αν τα υπόλοιπα νησιά της Καραιβικής κακώς έχουν αφομοιωθεί από το αμερικάνικο λάιφσταιλ, η Γουαδελούπη είναι η μόνη από τις αποικίες που έχει μείνει πιστή στον τρόπο ζωής της metropole, όπως αποκαλούν οι ντόπιοι τη Γαλλία.
Άλλωστε, σε αυτή χρωστούν υποδομές και οικονομική ενίσχυση. Η Γουαδελούπη, λοιπόν, στέκει εκεί, ένα προκλητικό μείγμα πόλεων και παρθένων τοπίων και αποπνέει ένα μοναδικό κρεολικό άρωμα, ένα sui generis εξωτισμό με γαλλικό αξάν!
Πόσοι, όμως, είναι αυτοί που γνωρίζουν όλα της τα χαρίσματα; Πέρα, δηλαδή, από τις εξωτικές παραλίες, όπως τις προβάλλουν οι τουριστικοί οδηγοί που απευθύνονται στους φανατικούς της σινιέ ξαπλώστρας;
Πόσοι γνωρίζουν ποια είναι τα κομμάτια που συναρμολογούν το παζλ που λέγεται Γουαδελούπη, μακριά από τις ορδές των τουριστών: Φορτωμένα κάρα που σέρνουν ράθυμα βόδια. Κοκορομαχίες. Αποστακτήρια ρούμι. Ένα Εθνικό Πάρκο για την προστασία της φύσης με 300 είδη δέντρων, ανάμεσά τους και γιγαντιαίες φτέρες! Μυρωδιά μελάσας. Σπάνιες καταδυτικές τοποθεσίες. Μονοπάτια που καταλήγουν σε ελκυστικές λεκάνες καταρρακτών. Φυτείες από μπανάνες. Κορίτσια με πολύχρωμα κοστούμια και χρυσά κοσμήματα για το Καρναβάλι πριν τη Σαρακοστή. Ψαράδες. Νωχελικοί ρυθμοί. Ησυχία… Αυτήν τη Γουαδελούπη θέλουμε να εξερευνήσουμε.
Les Saintes. Ο Κολόμβος έδωσε και σε αυτά τα νησιά όνομα θρησκευτικού περιεχομένου: Άγιοι Πάντες. Οι Άγιοι, λοιπόν, οκτώ τον αριθμό, απέχουν μόλις 40 λεπτά με το καταμαράν από το λιμάνι Pointe-a-Pitre, τον ομφαλό της Γουαδελούπης στην Grande Terre.
Από τα οκτώ νησάκια κατοικούνται μόνο τα δύο: Το πιο τουριστικό, εσχάτως, το Terre de Haut (Τερ ντε Ο) με το κεντρικό ψαροχώρι Le Bourg (Λε Μπουρ) σε ένα μαγευτικό κολπίσκο και με ατίθασα σκούτερ και εστιατόρια παντού. Και το πιο ήσυχο Terre de Βas (Τερ ντε Μπα).
Οι 3000 κάτοικοι τους ζουν από την αλιεία -θεωρούνται οι καλύτεροι ψαράδες της περιοχής- γι΄ αυτό βλέπεις παντού μικρά καρνάγια.
Βλέπεις, όμως, και χαρούμενα χρωματιστά σπιτάκια, χτισμένα με την κλασική αρχιτεκτονική των Δυτικών Ινδιών, και χαλαρούς, χαμογελαστούς ανθρώπους. Στους Αγίους δεν υπάρχει απόσταση που για να καλυφτεί χρειάζονται πάνω από 30 λεπτά. Τόσο χρειάζεται και για να επισκεφτεί κανείς το αξιοθέατο οχυρό Ναπολεόν, αν και με λίγο ζόρι στην ανηφόρα.
Από εκεί ψηλά θα θαυμάσετε την υπέροχη θέα, παρέα με τους «οικοδεσπότες», τα φιλειρηνικά ιγκουάνα. Αλλά θα φυλαχτείτε από τα δέντρα Manchineel, που αν και μοιάζουν με μηλιές είναι πολύ τοξικά – ευτυχώς υπάρχει σχετική ένδειξη.
Με τι εντυπωσιάζονται οι περισσότεροι επισκέπτες των Αγίων, εκτός βέβαια από την απίστευτη εναλλαγή των τοπίων; Με την απόλυτη απουσία κλειδιών! Όλα είναι ανοιχτά και απολύτως ασφαλή!
Marie-Galante. Δάκτυλος Κολόμβου κι εδώ. Σάντα Μαρία ντε Γκαλάντε έλεγαν τη ναυαρχίδα του. Συνδέεται καθημερινά με φέρι από το Pointe-a-Pitre το οποίο είναι στο νησί σε λιγότερο από μισή ώρα.
Σε αντίθεση με τα νησάκια Les Saintes, που είναι γεμάτα λοφίσκους, το Marie-Galante είναι επίπεδο. Και σπαρμένο φυτείες ζαχαροκάλαμου και δεκάδες παλιούς ανεμόμυλους. Είναι αυτοί στους οποίους παράγεται το περίφημο ρούμι της περιοχής, από τα γευστικότερα των Αντιλλών.
Οι 13.000 κάτοικοι του νησιού ζουν κατά 60% από το ρούμι, το οποίο έχει θέση στο τραπέζι τους από το πρωί μέχρι το βράδυ και το οποίο, από το XVIII αιώνα που αποστάχτηκε για πρώτη φορά, έχει συνδέσει το όνομά του με την ιστορία και την ευημερία της Γουαδελούπης.
Στο νησί αυτό λειτουργούν τρία από τα εννιά αποστακτήρια του αρχιπελάγους, ενώ συνολικά η μισή από την ετήσια παραγωγή προωθείται για εγχώρια κατανάλωση. Ο
ι επαρχιακοί δρόμοι στο εσωτερικό του Marie-Galante περνούν μέσα από τις φυτείες. Έτσι εύκολα μπορείτε να περιηγηθείτε στα αποστακτήρια για μια αυτοψία της παραγωγής του, αλλά και μια προσεκτική δοκιμή, καθώς οι βαθμοί του είναι ανεβασμένοι (59!).
Το Marie-Galante εκτός από ζαχαροκάλαμα διαθέτει υπέροχες παραλίες –να μη ξεχνιόμαστε! Θα κολυμπήσετε, θα κάνετε θαλάσσια σπορ και βέβαια scuba diving, αφού ο υποθαλάσσιος πλούτος του αρχιπελάγους είναι ασύλληπτος! Για τους λιγότερο τολμηρούς η τουριστική υποδομή του νησιού περιλαμβάνει υποβρύχια και glass bottoms σκάφη.
La Desirade. Από το ισπανικό desirada (ποθητή) που –εννοείται- ο Κολόμβος της έδωσε, αφού εδώ πρωτοπάτησε, φτάνοντας στη Γουαδελούπη, με την ελπίδα να βρει γλυκό νερό μετά από έναν ολόκληρο αλμυρό Ατλαντικό!
Η ειρωνεία είναι ότι οι 1500 κάτοικοι του νησιού ήπιαν γλυκό νερό πέντε ολόκληρους αιώνες μετά, αφού μόλις το 1981 έφτασε ο αγωγός από απέναντι.
Το la Desirade είναι το πιο άγονο, το πιο παραδοσιακό, και το πιο λιγνό νησάκι του συμπλέγματος: έχει μήκος 22 χλμ. και πλάτος 1! Άνετα, επομένως, μπορείτε ακόμα και να το περπατήσετε, για να ανακαλύψετε τη δική σας, έρημη παραλία, καθότι οι τουρίστες δεν το προτιμούν. Έτσι θα απολαύσετε τα υπέροχα νερά και μια απόλυτη ησυχία, το μεγάλο ατού του «νησιού των καλόκαρδων ψαράδων».
«Caribbean Queen…»
Φτάσατε 7000 χιλιόμετρα μακριά από την Ευρώπη, για να βρείτε, κυριολεκτικά, την ησυχία σας και να επαναπροσδιορίσετε, όσο είναι ακόμα καιρός, τη σχέση σας με την πανίδα και τη χλωρίδα του πλανήτη τούτου. Αναστέναξε το ποδήλατο με τόσες ωραίες διαδρομές (οι πρωταθλητές του Tour de France είναι συνέχεια εδώ για εξάσκηση). Τα λιώσατε και τα παπούτσια σε τόσο ενδιαφέροντες πεζοπορικούς περιπάτους μέσα στο γαλήνιο δάσος της βροχής στη Basse Terre κι ας σας υπολείπονται πολλά χιλιόμετρα ακόμα για να πιάσετε τα 300 που φιδογυρίζουν μέσα στο Εθνικό Πάρκο της Γουαδελούπης.
Μήπως να γευόσασταν λίγο πιο έντονα και την τοπική κουλτούρα που έχει να κάνει με τις υλικές απολαύσεις; Έστω για μια νύχτα…
Λίγο ρούμι, λίγο θάλασσα και το γεγονός ότι είστε τόσο μακριά από τις συμβατικότητες της καθημερινότητας, μια χαρά θα σας αποενοχοποιήσουν! Αν, μάλιστα, αφήσετε και καμιά γοητευτική Κρεολή, από αυτές με τα πολύχρωμα μαντίλια στο κεφάλι, να σας παρασύρουν στο ρυθμό του biguine, του διάσημου τοπικού χορού, ακόμα καλύτερα! Με ένα ποτήρι σπιτικό ρούμι στο χέρι, αυτό που είναι πιο αρωματικό, αφού του έχουν προσθέσει γκουάβα, ανανά και μπανάνα, λικνιστείτε με τα ινστρουμένταλ σόλο από τρομπόνι και κλαρινέτο και αφήστε λίγο εξωτισμό να κυλήσει στις φλέβες σας.
Δεν σας βλέπει κανείς…
ΧΡΗΣΤΙΚΑ
- Επίσημη γλώσσα είναι τα γαλλικά και καλό είναι να τα φρεσκάρετε πριν πάτε, γιατί δύσκολα θα συνεννοηθείτε αλλιώς! Εκτός αν μιλάτε τη γλώσσα των κρεολί.
- Η καλύτερη περίοδος να επισκεφτείτε την Γουαδελούπη είναι κατά τη διάρκεια της πιο ξηρής περιόδου Le careme, από Φεβρουάριο μέχρι Μάιο και με θερμοκρασίες 24-27 βαθμούς C.
- Τα μεσημέρια ο κόσμος ησυχάζει.
- Το νερό της βρύσης πίνεται.
- Θα χρειαστείτε αντηλιακό με πολύ ψηλό δείκτη προστασίας, καθώς η Γουαδελούπη βρίσκεται ανάμεσα στον Ισημερινό και τον Τροπικό του Καρκίνου.
- Η διαφορά ώρας είναι έξι ώρες πίσω.
- Το σύστημα υγείας που βασίζεται στα γαλλικά πρότυπα είναι εξαιρετικό.