Aπό τον Ελευθέριο Λεβαντή //
This here is the place I will be staying There isn’t a number You can call the pay phone Let it ring a long, long, long, long time If I don’t pick up, hang up, call back, let it ring some more If I don’t pick up, pick up The sidewinder sleeps, sleeps, sleeps in a coil
REM
R.E.M. – The Sidewinder Sleeps Tonite
Τoulouse , Thursday 22 March 2012 ,Mohamed Merah 23 , French serial killer ,jumps out his flat window with all guns blazing in ,putting a dramatic end to a 32-hour siege .Last week he entered a synagogue and murdered four people ( among them three children). ‘Scooter assassin’, chillingly, told police that he had attacked the school in a random act of frustration after he failed to locate a soldier to continue his series of street killings of off-duty paratroopers…..
O Mohamed Merah, πολλοί τον περιέγραψαν σαν μοναχικό λύκο – αποκομμένο από συστήματα εξουσίας ή τρομοκρατικές ομάδες, ενώ κάποιοι άλλοι, κυρίως gay διανοούμενοι, έσπευσαν να μιλήσουν για τον γρίφο των μοναχικών λύκων στην Ευρώπη.
Εγώ δεν έχω σκοπό να αναλύσω περαιτέρω την έννοια του μοναχικού λύκου της στέπας του Hesse – αρκετά έχει ξεφτιλιστεί ο τύπος από αμερικανικές υπερπαραγωγές και ταινίες καράτε – απλά αναρωτιέμαι που να τώρα ο πιτσιρικάς Μοχάμεντ και κυρίως τα τρία παιδάκια που καθάρισε!
Όσο έπινε – τόσο ξεχνούσε και έτσι ένιωθε την αναπηρία του να υποχωρεί – και τώρα που είχε πια ξενερώσει για τα καλά , ήρθαν και οι πρώτες σουβλιές στα γεννητικά του όργανα .Είχε αρχίσει να νιώθει και τύψεις για την Ευτυχία και τελικά της μίλησε , διακόπτοντας εκείνο το εκνευριστικό παρατεταμένο σκαμπανέβασμα ,του πάνω μέρους του σώματος της μπροστά στα πόδια του, που έμοιαζε σαν θρήνος ορθόδοξου Εβραίου στο τείχος των Οδυρμών της Ιερουσαλήμ.
Δεν ξέρω πότε τελικά θα πεθάνω γλυκιά μου, της απάντησε .Όμως δε λένε ότι από τη στιγμή που ο άνθρωπος γεννιέται, κάποιος άλλος έχει ήδη αποφασίσει για η ημερομηνία θανάτου του; Άρα γιατί να το πολυσκεφτόμαστε, που έλεγε και ο Russell , όταν τον ρωτούσαν για την μετά θάνατον ζωή και τον ίδιο το θάνατο; Εκείνη τον κοίταξε λυπημένη . Θα το σκεπτόμαστε ακριβώς γιατί δεν είναι έτσι του είπε , με εκείνο το χαρακτηριστικό πικρό της χαμόγελο. Αλλά αν θυμάμαι καλά εσύ θεωρούσες πάντα λίγο αδελφίστικα αυτά που έγραφε ο Jung – έτσι δεν είναι;
-Όπως και να είναι πάντως , συνέχισε ο τύπος, πονάμε πάντα όταν χάνουμε κάποιο δικό μας ,αλλά πρέπει να ξέρεις ότι η φύση απεχθάνεται το κενό και ότι ο αδελφός που έφυγε από κοντά μας , κάπου αλλού και κάπως αλλιώς βρίσκεται για να συμπληρώσει κάποιο άλλο κενό – όχι μετενσαρκωμένος ή τέτοιες παπαριες , όμως ίσως σε ένα παράλληλο δρώμενο και σίγουρα με ένα τρόπο που εμείς είναι δύσκολο να φανταστούμε .Ας του ευχηθούμε λοιπόν καλό κατευόδιο ,και ας ξέρουμε ότι είναι μάλλον απίθανο να τον ξανασυναντήσουμε!
-Άσε ρε φίλε τα ξέρουμε αυτά , του απάντησε θυμωμένη η Ευτυχία – Τέτοιες μαλακιές μου έλεγες πάντα και με γέμισες tattoo με τριαντάφυλλα – για να ελέγχω και καλά καλύτερα τις δυνάμεις γύρω μου , αλλά το μόνο που σε ενδιέφερε είναι να με σοδομιζεις, φρικιό !
-Λυπάμαι αν αυτό μόνο σου έμεινε από την διαδικασία μύησης των ροδόσταυρων ιπποτών! Πραγματικά λυπάμαι! Ευτυχία άφησε λίγο την τέχνη παρά πέρα και σπεύσε για να συναντήσεις εμάς ,τους υπόλοιπους μοναχικούς λύκους !
Και όλα αυτά τα έλεγε, καθώς δεν ήταν τελικά μόνο η νεαρή σύζυγος του εκείνη που ανυπομονούσε να αλλάξει η ζωή της – και ποιος δεν ανυπομονεί άλλωστε – και αυτός το ίδιο σκέπτονταν και είχε αρχίσει να γλυκοκοίταζε την Ευτυχία , που ίσως τελικά να του έφερνε την ευτυχία!
Εκείνη όμως ήταν πια δεσμευμένη – αν και της καλάρεσε η ιδέα να τον ακολουθήσει στη λίμνη Νικαράγουα , στην ενδοχώρα της Λατινικής Αμερικής.
Σε λίγο χτύπησε το κινητό της .
