Ο Σιντ Μπάρετ άφησε πίσω του ένα μικρό αλλά απίστευτα δυνατό έργο. Ήταν ο κύριος συνθέτης στο ντεμπούτο των Pink Floyd, το αριστούργημα του 1967 The Piper at the Gates of Dawn, μια χούφτα δυνατών πρώιμων σινγκλ που βοήθησαν να οριστεί η ψυχεδελική εποχή. Ο Μπάρετ γεννήθηκε 6 Ιανουαρίου 1946 και πέθανε στις 7 Ιουλίου 2006.
Η δημιουργική του ιδιοφυΐα του Μπάρετ εκτροχιάστηκε από μια ψυχολογική κατάρρευση που τροφοδοτήθηκε από τα ναρκωτικά, αναγκάζοντάς τον να απομακρυνθεί το 1968 από το συγκρότημα. Αν και επικεφαλής των Pink Floyd για μόλις δύο χρόνια, η παρουσία του στοίχειωνε το συγκρότημα για το υπόλοιπο της καλλιτεχνικής τους πορείας και η επιρροή του γίνεται αισθητή σε μερικές από τις καλύτερες δουλειές τους.
Το 1971 ο Σιντ Μπάρετ εξομολογήθηκε στο περιοδικό Rolling Stone: «Έχω ένα πολύ παράξενο μυαλό. Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι καθόλου αυτό που νομίζεις ότι είμαι». Λίγο μετά τη συνέντευξη αυτή, εγκατέλειψε εντελώς τη μουσική του καριέρα και αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή, επιτρέποντας σε παρανοήσεις και φήμες να ανθίσουν.
Μέχρι το τέλος της ζωής του, είχε επιστρέψει στο γενέθλιο όνομά του, Ρότζερ, πειραματίστηκε με τη ζωγραφική και εγκαταστάθηκε στην πατρίδα του, στο Κέιμπριτζ της Αγγλίας. Ο Σίντ Μπάρετ πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας στις 7 Ιουλίου 2006.
Ακολουθούν δέκα γεγονότα ζωής του εκκεντρικού και εμβληματικού καλλιτέχνη
1. Ο Μπάρετ προσπάθησε να ενταχθεί σε μια θρησκευτική αίρεση πριν γνωρίσει την επιτυχία ως μουσικός
Το καλοκαίρι του 1965, καθώς ο Μπάρετ έκανε τα πρώτα του βήματα στον κόσμο της μουσικής με τους εμβρυϊκούς Pink Floyd, άρχισε να χρησιμοποιεί ψυχεδελικά ναρκωτικά με φίλους του από τον κύκλο των διανοούμενων του Κέιμπριτζ. Κάποιοι από αυτούς σταδιακά προσχώρησαν σε μια αίρεση του Σιχισμού γνωστή ως Sant Mat.
Οι νεαροί μποέμ του Κέιμπριτζ έκαναν προσκυνήματα στην Ινδία και επέστρεφαν βαθιά αλλαγμένοι. Ο Μπάρετ παραλίγο να ενταχθεί μαζί τους. Στην ηλικία των 19 ετών ταξίδεψε στο Λονδίνο για να γίνει δεκτός από τον αρχηγό της αίρεσης, ο οποίος όμως τον απέρριψε λέγοντάς του ότι το αίτημά του να μυηθεί ήταν συναισθηματικό και δεν βασιζόταν σε γνήσια πνευματική έρευνα. Η απόρριψη συνέτριψε τον νεαρό καλλιτέχνη.
2. Ο Μπάρετ έγραψε το πρώτο σινγκλ των Pink Floyd για έναν πραγματικό κλέφτη εσωρούχων
Το κομμάτι “Arnold Layne” σηματοδοτεί την είσοδο των Pink Floyd στον κόσμο της μουσικής και πρόκειται για μία ωδή σε έναν ληστή εσωρούχων. Οι στίχοι εμπνεύστηκαν από έναν άγνωστο φετιχιστή που έδρασε για λίγο στο Κέιμπριτζ, αρπάζοντας γυναικεία εσώρουχα που στέγνωναν πάνω σε σχοινιά.
«Η μητέρα μου και η μητέρα του Σιντ είχαν φοιτήτριες ως ενοίκους», είπε ο Ρότζερ Γουότερς σε μια συνέντευξη το 1967. «Υπήρχε ένα κολέγιο θηλέων κοντά. Έτσι, υπήρχαν συνεχώς υπέροχες σειρές από εσώρουχα στα σχοινιά που απλώναμε την μπουγάδα μας. Τον πρωταγωνιστή από το τραγούδι μας, όποιος κι αν ήταν, δεν τον έπιασαν ποτέ».
Ο Μπάρετ εμπνεύστηκε από αυτή την ιστορία και θέλησε να την αποτυπώσει καλλιτεχνικά. «Νόμιζα ότι ο Arnold Layne ήταν ένα ωραίο όνομα και ταίριαζε καλά στη μουσική που είχα ήδη συνθέσει», είπε στο περιοδικό Melody Maker το 1967. «Τότε σκέφτηκα ότι ο Arnold πρέπει να έχει κάτι ιδιαίτερο και αυτό θα ήταν να ντύνεται με γυναικεία ρούχα. Πολλοί άνθρωποι το κάνουν – οπότε ας αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα», είπε ένας πρωτοποριακός για εκείνη την εποχή Μπάρετ.
3. Ένα από τα σινγκλ των Pink Floyd γραμμένο από τον Μπάρετ παραμένει ακυκλοφόρητο
Το “Vegetable Man” γράφτηκε το 1967 ως αυθόρμητη απάντηση στο αίτημα του μάνατζερ Peter Jenner για συνέχεια του σινγκλ των Pink Floyd, “See Emily Play”. Αν και συχνά ερμηνεύεται ως αυτοβιογραφικό της δικής του ψυχικής οδύνης, στην πραγματικότητα εκτονώνει την περιφρόνησή του για την ανόητη φύση της φήμης και τον δικό του ρόλο ως ποπ σταρ. Το κομμάτι ηχογραφήθηκε τη δεύτερη εβδομάδα του Οκτωβρίου 1967 και ορίστηκε ως το τρίτο σινγκλ του συγκροτήματος, με την υποστήριξη μιας άλλης σύνθεσης του Μπάρετ, το “Scream Thy Last Scream”. Ηχογραφήθηκαν διαφημιστικά βίντεο και για τα δύο τραγούδια αλλά η κυκλοφορία τους ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή από φόβο ότι ήταν πολύ σκοτεινά, με αιχμηρούς στίχους και ενοχλητικές εικόνες.
Αν και ο Jenner παραδέχεται ότι τα τραγούδια εκθέτουν την εύθραυστη ψυχή του Μπάρετ, σπεύδει να επιχειρηματολογήσει υπέρ της καλλιτεχνικής τους αξίας. Μέχρι σήμερα παραμένουν μη διαθέσιμα.
4. Το τελευταίο τραγούδι που έγραψε για τους Pink Floyd ήταν αδύνατο να παιχτεί
Στα τέλη του 1967, η ασταθής συμπεριφορά και η γενικότερη αναξιοπιστία του Μπάρετ τον είχαν καταστήσει σοβαρό εμπόδιο για το συγκρότημα. Πέρασε πολλές συναυλίες χτυπώντας μια μόνο συγχορδία, ξεκουρδίζοντας αργά την κιθάρα του μέχρι να χαλάσουν εντελώς οι χορδές ή απλώς κοιτούσε το πλήθος ή μπορεί και να μην εμφανιζόταν καθόλου. Δεδομένης της ψυχικής του κατάστασης, το υπόλοιπο συγκρότημα έκρινε απαραίτητο να προσλάβει τον Ντέιβιντ Γκίλμουρ, τον επί χρόνια φίλο τους στο Κέιμπριτζ, για να συμπληρώσει τον Μπάρετ στη σκηνή κρατώντας τον όμως ως βασικό συνθέτη.
Τον Ιανουάριο του 1968 σε μία από τις πρόβες τους ο Μπάρετ μοιράστηκε μια νέα σύνθεση που ονόμασε “Have You Got It Yet?” Το τραγούδι ακουγόταν ξεκάθαρο, αλλά το συγκρότημα μπερδεύτηκε καθώς προσπαθούσε να συμμετάσχει και να μάθει τον ρυθμό. Η μελωδία και η δομή φαινόταν να αλλάζουν συνεχώς. Τελικά συνειδητοποίησαν ότι ο Μπάρετ άλλαζε το τραγούδι σε κάθε πέρασμα, καθιστώντας σκόπιμα αδύνατο να μαθευτεί. Αυτή θα ήταν η τελευταία πρόβα του Μπάρετ με τους Pink Floyd. Το τραγούδι δεν ηχογραφήθηκε ποτέ.
5. Έπαιξε για πολύ λίγο σε άλλη μπάντα μετά τους Pink Floyd
Μετά τον χωρισμό με τους Pink Floyd, ο Μπάρετ ηχογράφησε δύο άλμπουμ – The Madcap Laughs και Barrett – και έκανε αρκετές σύντομες προσπάθειες να επιστρέψει στη σκηνή της συναυλίας.
Ο ντράμερ των Boogie Band, Τουίνκ Άντλερ και ο μπασίστας Τζακ Μονκ κάλεσαν τον Μπάρετ να σχηματίσουν ένα γκρουπ και ο συνιδρυτής των Pink Floyd συμφώνησε. Αποκαλώντας τους εαυτούς τους Stars, το συγκρότημα έκανε το ντεμπούτο του στις 5 Φεβρουαρίου 1972 με μια αυτοσχέδια παράσταση στο Dandelion Coffee Bar στο Cambridge. Το συγκρότημα δεν δέχτηκε καλές κριτικές και διαλύθηκε μόλις ένα μήνα από την ίδρυσή του.
6. Είχε μια συγκλονιστική τελική συνάντηση με τον Ρότζερ Γουότερς
Σύμφωνα με τη ροκ παράδοση, οι Pink Floyd είδαν τον Σιντ Μπάρετ για τελευταία φορά στις 5 Ιουνίου 1975, όταν ο πέρασε από το στούντιο ενώ ηχογραφούσαν το άλμπουμ Wish You Were Here. Το συγκρότημα εργαζόταν πάνω στο τραγούδι “Shine On You Crazy Diamond” – ένα κομμάτι- φόρος τιμής στον πρώην μουσικό τους ηγέτη.
Ο Ρότζερ Γουότερς όμως θα είχε μια ακόμα τελευταία συνάντηση με τον Μπάρετ. Αν και λιγότερο συγκινητική, ήταν εξίσου έντονη. «Η τελευταία φορά που τον είδα ήταν μερικά χρόνια μετά από εκείνη την ηχογράφηση του Wish You Were Here», είπε στη Mirror το 2008. «Τον συνάντησα τυχαία στο κατάστημα Harrods, αλλά δεν μιλήσαμε καθόλου και εκείνος έφυγε». Μη θέλοντας να στενοχωρήσει τον παλιό του φίλο, ο Γουότερς δεν έκανε άλλη προσπάθεια για επικοινωνία.
7. Εγκαταλείποντας οριστικά το Λονδίνο, ταξίδεψε 50 μίλια μέχρι το σπίτι της μητέρας του – με τα πόδια
Η προσωπική ιστορία του Σιντ Μπάρετ το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70 είναι ιδιαίτερα σκοτεινή και λίγα πράγματα για εκείνη είναι γνωστά. Έζησε σε πολλά πολυτελή ξενοδοχεία του Λονδίνου προτού εγκατασταθεί σε ένα πολυτελές διαμέρισμα στο Τσέλσι. Περνούσε τις μέρες του αγοράζοντας ακριβά αντικείμενα από τα Harrods και στη συνέχεια τα πετούσε.
Όταν τελείωσαν τα χρήματά του αποσύρθηκε στο σπίτι της μητέρας του στο Κέιμπριτζ. Άφησε πίσω του τη μέχρι τότε ζωή του σταρ κάνοντας τη διαδρομή της επιστροφής στο σπίτι της μητέρας του στο Κέιμπριτζ με τα πόδια.
Επέστρεψε ακόμα και στο όνομα της γέννησής του, Ρότζερ Μπάρετ, σκοτώνοντας ουσιαστικά το rocker alter-ego του για τα καλά.
8. Ο Μπάρετ έγραψε ένα αδημοσίευτο βιβλίο για την ιστορία της τέχνης
«Λοιπόν, σκέφτομαι ότι τελικά θα γίνω ζωγράφος», είπε ο Μπάρετ σε μια συνέντευξή του στο Melody Maker το 1971. Σε αντίθεση με την περιορισμένη μουσική του παραγωγή, ο Μπάρετ ήταν ένας παραγωγικός εικαστικός καλλιτέχνης για το υπόλοιπο της ζωής του, ολοκληρώνοντας τον τελευταίο του καμβά λίγες μέρες πριν πεθάνει. Ο Μπάρετ φωτογράφισε τα ολοκληρωμένα έργα του πριν τα κάψει.
Συνήθιζε να ταξιδεύει στο Λονδίνο με το τρένο και να επισκέπτεται γκαλερί τέχνης. Μετά τον θάνατό του βρέθηκαν κείμενα με προσωπικές του σημειώσεις και σχέδια πάνω στην τέχνη με αναφορές σε πολλές περιόδους μέχρι τις μέρες μας, αιώνα με τον αιώνα. Όπως και τα υπόλοιπα έργα που δημιούργησε, τα χειρόγραφα ήταν αυστηρά για τη δική του απόλαυση και δεν προορίζονταν ποτέ να εκδοθούν.
9. Ήταν δραστήριος –αν και εκκεντρικός– τεχνίτης του σπιτιού
Όταν δεν απολάμβανε τις καλλιτεχνικές του αναζητήσεις, εργαζόταν, ασχολούνταν με το σπίτι του με έναν ευφάνταστο τρόπο που αντανακλούσε το ιδιαίτερο μυαλό του.
Τα πόμολα από τις πόρτες αντικαταστάθηκαν με πλαστικούς ιπποπόταμους. Τα έπιπλα ήταν βαμμένα σε γυαλιστερές αποχρώσεις και τα πλακάκια δαπέδου ήταν ένα μωσαϊκό από διαφορετικά στυλ. Κάθε τοίχος ήταν βαμμένος με διαφορετικό χρώμα.
Όλα τα έργα του έχουν μια γοητευτική παιδική απλότητα. Τα περισσότερα από αυτά τα αντικείμενα δημοπρατήθηκαν όταν ο Μπάρετ πέθανε.
10. Παρακολούθησε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του – και δεν του άρεσε
Ο Μπάρετ δεν ήθελε να επισκέπτεται το παρελθόν του, ειδικά τη μουσική περίοδο και συχνά αναστατωνόταν πολύ, όταν του το θύμιζαν. Αλλά μια αξιοσημείωτη εξαίρεση έλαβε χώρα τον Νοέμβριο του 2001, όταν το BBC μετέδωσε μια ειδική τηλεοπτική αφιερωματική εκπομπή για τη ζωή του.
Η αδερφή του αναφέρει ότι ο Μπάρετ εκδήλωσε αρχικά ενδιαφέρον, όμως δεν το χάρηκε. Δεν του άρεσε. Το βρήκε πολύ θορυβώδες. Ενώ προφανώς του άρεσε να ακούει τις πρώτες επιτυχίες των Pink Floyd και να βλέπει τον παλιό του μέντορα, δεν ήταν μια ευχάριστη εμπειρία για τον Μπάρετ. “Άλλη ζωή, άλλος άνθρωπος”, δήλωσε η αδερφή του.
με πληροφορίες από rolling stone
