Από τη Χρύσα Ματσαγκάνη //
Τον αγαπάμε. Μαζέψαμε όλα αυτά που μας αρέσουν στον σκηνοθέτη, σεναριογράφο, ηθοποιό, ακόμη και μουσικό Woody και σας τα παραθέτουμε (το συζήτησα με τον ψυχολόγο μου πριν..) – Η σειρά είναι τυχαία.
1. Το χιούμορ του. Το χιούμορ του Woody Allen είναι συνήθως αυτοσαρκαστικό, τις περισσότερες φορές black, γλυκόπικρο, υψηλής ταυτόχρονα αισθητικής (σχεδόν φλεγματικό), μια καυτερή πιπεριά που ειρωνεύεται – συνήθως τον εαυτό της. Στο σημείο αυτό ακόμη και οι εχθροί του δεν μπορούν να διαφωνήσουν.
2. Η εποχή της Jazz. Ανεξαρτήτως του πότε και πού διαδραματίζεται η ταινία με το που σβήνουν τα φώτα είσαι προετοιμασμένος να κάνεις ένα μεγάλο ταξίδι στη μελωδία: στη χρυσή εποχή της Jazz με τις Big Bands τους γκάγκστερς, την ποτοαπαγόρευση, τις τιάρες και τα τσάρλεστον. Πολλές ταινίες όπως και το Café Society διαδραματίζονται ακριβώς αυτήν την εποχή.
3. Η καλλιτεχνική συνέπεια. Τα τελευταία χρόνια κάθε καλοκαίρι περιμένουμε να δούμε την καινούρια ταινία του Woody Allen. Δεν τον πτοούν τα 80 χρόνια του, ακόμη γράφει, σκηνοθετεί, σίγουρα επιλέγει και τη μουσική, ταινίες που ακόμη κι αν δεν έχουν πάντα την οξύνοια κάποιων άλλων προηγούμενων ίσως, είναι πάντως συνεπείς στην ποιότητά τους.
4. Ο χαμένος τα παίρνει όλα. Δεν ξέρω αν έχει ακούσει το γνωστό τραγούδι αλλά συνήθως οι ήρωές του κυριολεκτικά «χαμογελούν μπροστά στην καρμανιόλα» και μας δίνουν και εμάς λίγη αισιοδοξία. (βλ Θλιμμένη Τζάζμιν)
5. Ο νευρικός εραστής. Είτε πρωταγωνιστεί ο ίδιος είτε κάποιος άλλος στις περισσότερες ταινίες η προσωπικότητα του Woody Allen στον κεντρικό του ήρωα είναι εμφανής. Ανασφαλής, υποχόνδριος, ντροπαλός, ιδιοφυής ή διανοούμενος αλλά με λίγο χαμένο ύφος, αφελής, ο πρωταγωνιστής του συνήθως απέχει παρασάγγας από το πρότυπο του ωραίου και αξιέραστου ήρωα που έχει επιβληθεί σε όλο το κινηματογραφικό φάσμα.
6. Το αστικό τοπίο. Η Νέα Υόρκη δεν είναι απλά ένα σκηνικό αλλά κυριολεκτικά πρωταγωνιστεί στις περισσότερες ταινίες του. Τα τελευταία χρόνια επισκέπτεται όλο και πιο συχνά και την Ευρώπη: Παρίσι, Ρώμη, Βαρκελώνη, Κάτω Ιταλία έχουν πρωταγωνιστήσει και αυτές σε ταινίες του πράγμα που μας έκανε να χαρούμε ιδιαίτερα (καλό το Μανχάταν αλλά και μια αλλαγή τη θες) αν και μάθαμε ότι τα ελατήριά του κάθε άλλο παρά καλλιτεχνικά ήταν: ο ίδιος έχει πει ότι η Σουν Γι ήθελε να δει τον κόσμο..
7. Οι φιλοσοφικές του αναζητήσεις. Οι υπαρξιακοί προβληματισμοί είναι παραπάνω από εμφανείς στις περισσότερες ταινίες του, ακόμη κι όταν αστειεύεται, όταν αντιμετωπίζει με χιούμορ σοβαρούς προβληματισμούς δεν τους υποτιμά κι εμείς τον αγαπάμε ακριβώς γι’ αυτό και τον ακολουθούμε στις υπαρξιακές του περιπέτειες γιατί είναι δικές μας.
8. Η ηθική απόσταση. Όσοι είδαν το Match Point θα συμφωνήσουν. Ο Woody Allen κρατά μια απόσταση π.χ. από τον πρωταγωνιστή που κάνει φόνο. Δεν είναι δικαστής ούτε η ταινία αστυνομική, ας κρίνει ο θεατής μέσα του. Κι αν έχει κατηγορηθεί ακριβώς γι’ αυτό για αμοραλισμό είναι άλλο ένα στοιχείο που τον κάνει ξεχωριστό.
9. Τροφή για συζήτηση. Θα γελάσεις, θα συγκινηθείς, θα σε φάει η αγωνία για την τελική έκβαση, θα ακούσεις υπέροχη μουσική, θα δεις μια πλειάδα γνωστών ηθοποιών να παρελαύνει αλλά όταν τελειώσει η ταινία θα διαπιστώσεις ότι το περιτύλιγμα περιλαμβάνει extra bonus. Βρες καλή παρέα, πήγαινε και μετά κάτσε σε ένα στέκι και συζήτα το. Αξίζει.
10. Η διαχρονικότητα. Βλέπεις ταινίες του 1970, είσαι στο 2016 και σε αφορούν.
