Το Τρίο της Μπελβίλ (2003) του Σιλβέν Σομέ, μια από τις πιο ιδιαίτερες και τολμηρές ευρωπαϊκές ταινίες animation των τελευταίων δεκαετιών, παραμένει 22 χρόνια μετά την κυκλοφορία της ένα έργο που αρνείται να κατηγοριοποιηθεί. Το έργο προβάλλει απόψε – Δευτέρα 24 Νοεμβρίου- το Κανάλι της Βουλής στις 23:00
Με ελάχιστους διαλόγους, σχεδόν βωβή αφήγηση και χαρακτηριστικό σχεδιαστικό ύφος, η ταινία επιβεβαιώνει ότι το animation μπορεί να είναι βαθιά ενήλικο, τολμηρό και κοινωνικά αιχμηρό.
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την κυρία Σουζάν, μια γιαγιά αποφασισμένη να σώσει τον εγγονό της, έναν μοναχικό ποδηλάτη που απάγεται από μια μαφία που εκμεταλλεύεται αθλητές του Τουρ ντε Φρανς. Η αναζήτησή της οδηγεί στη Μπελβίλ — μια υπερβολική, σχεδόν παραμορφωμένη απεικόνιση του Παρισιού και του Μόντρεαλ — όπου συναντά τις τρεις θρυλικές τραγουδίστριες των ’30s, τις Τριπλέτες, που γίνονται οι απρόσμενοι σύμμαχοί της.
Ο Σομέ συνδυάζει σουρεαλισμό, κοινωνικό σχόλιο και χιούμορ με έναν τρόπο που θυμίζει Φελίνι και Τσάπλιν. Οι φιγούρες του είναι επίτηδες γκροτέσκες, τα χρώματα κιτρινισμένα σαν παλιά αφίσα και οι κινήσεις υπερβολικά τονισμένες — μια αισθητική που εξυπηρετεί πλήρως τον τόνο της ταινίας. Παράλληλα, η μουσική του Μπενουά Σαρντίν, με έντονα τζαζ στοιχεία, λειτουργεί σαν ο κύριος αφηγητής, δίνοντας στην ταινία τον ρυθμό και το ύφος της.
Σκηνοθεσία: Σιλβέν Σομέ
