Από τον Θωμά Πατέλη //
Εντός πόλης ή εκτός, χειμώνα–καλοκαίρι, οι μετακινήσεις του γίνονται με ποδήλατο. Ο Θωμάς Πατέλης πριν μια εβδομάδα μάς έδωσε σειρά tips γύρω από τη σχέση που ανέπτυξε και αναπτύσσει, ποδηλατώντας, με το υπόλοιπο σύμπαν της Αθήνας. Αυτή τη φορά βγήκε για βόλτα στη νότια Εύβοια.
Νότια Εύβοια – Κάρυστος
Η νότια Εύβοια και γενικά η περιοχή της Καρύστου είναι εξαιρετικός προορισμός για ποδηλατικό τουρισμό στο φινάλε του χειμώνα ή στις αρχές του φθινοπώρου. Τότε που αρχίζει να δροσίζει και μπορείς να κολυμπήσεις στα υπέροχα νερά τόσο του νότιου Ευβοϊκού όσο και, αφού καβατζάρεις τον Cavo D’oro (ακρωτήριο Καφηρέας) του Αιγαίου. Αν κάνεις διαδρομές με ήλιο ντάλα και έχεις να διαβείς τις ανηφόρες του όρους Όχη, θα σε γδάρει ανελέητος ήλιος. Η περιοχή συνδυάζει πολύ όμορφα τοπία και πολλούς χωμάτινους δρόμους που γίνονται άνετα με τουριστικά ΜΤΒ ή cyclo cross ποδήλατα. Και για να ευχαριστηθείς τις διαδρομές στο συγκεκριμένο μέρος χρειάζονται panniers – ή αλλιώς ποδηλατικές βαλίτσες – για να μπορείς να φορτώσεις εξοπλισμό camping στα ποδήλατα – υπνόσακους, γκαζιέρα, πετσέτες μπάνιου και αλλαξιές, ίσως και ένα αντίσκηνο ανά δύο άτομα. Η πολυτέλεια έχει το κόστος της φίλε αναγνώστη.
Μέρα 1η
Ξεκινάς φορτωμένος από Αθήνα και μέσω Μεσογείων και Μαραθώνος κατευθύνεσαι προς Ραφήνα όπου παίρνεις το πλοίο για Μαρμάρι. Μετά από ταξίδι περίπου μιας ώρας φτάνεις. Καβαλάς ποδήλατο και κατευθύνεσαι προς Κάρυστο. Εκεί κάνεις μικρή στάση για λίγα ψώνια που αφορούν τρόφιμα κυρίως. Πάρε τυρί φέτα η τουλουμοτύρι που αξίζει και, ίσως, κουρκουμπίνες, ένα τοπικό ζυμαρικό. Αφού τελειώσεις με τις απαραίτητες προμήθειες, φεύγεις πηγαίνοντας παραλιακά. Μετά από 40 χλμ. σε μέτρια άσφαλτο και παραλιακό χωματόδρομο καταλήγεις, αφού περάσεις από τον Μπούρο, στον Ποταμό. Είναι εξαιρετικός κατασκηνωτικός προορισμός με ποτάμι, άπειρα πλατάνια για σκιά και τέλεια θάλασσα. Υπάρχει καντίνα για να πιεις μια μπύρα και για socializing! Φυσικά κάνεις βουτιά. Και μετά; Μετά στρώνεις για ύπνο. Θα έχεις πρωινό ξύπνημα. Όταν ο ήλιος χαράξει τον ουρανό, κάνεις βουτιά στη θάλασσα, μαζεύεις, τρως κάτι και ξεκινάς για τη βαριά ανηφόρα της ημέρας.
Μέρα 2η
Ξεκινάς τον ανηφορικό δρόμο προς τον Αντιά και το Κόμιτο. Είναι γαμάτη διαδρομή αλλά με πολύ σκληρή ανηφόρα και θέα προς τον Ευαγγελισμό και το Θύμιο που βρίσκονται κάτω σου και δεξιά προς τα παράλια του Cavo D’ oro. Πριν το Καψούρι περνάς το υψηλότερο σημείο της διαδρομής (550μ) και μετά από αυτό κατηφορίζεις ευχάριστα προς την Αμυγδαλιά και την Πρινιά. Πλέον είσαι κοντά στο ακρωτήριο Καφηρεύς, το νοτιότερο άκρο της Εύβοιας, ξακουστό για τους δυνατούς αέρηδες! Βρίσκεσαι στην πλευρά του Αιγαίου που η φυσιολογία αλλάζει. Υπάρχει βλάστηση και μετά την Σώτειρα και τον Άγαθο φτάνεις στον οικισμό του Καλιανού που είναι και ο μεγαλύτερος της περιοχής, προστατευμένος στο άκρο του φαραγγιού του Δημοσάρη (διάσημο περιπατητικό φαράγγι της περιοχής, έξοχης ομορφιάς) που καταλήγει εκεί. Θα κατεβείς στην παραλία του Καλιανού για να κατασκηνώσεις κοντά στην εκβολή του ποταμού. Φυσικά θα δροσιστείς στα κρύα νερά του Αιγαίου απολαμβάνοντας τη βουτιά σου κυρίως για να αποκατασταθείς από το εξοντωτικό πετάλι! Το ποτάμι είναι επίσης super και αξίζει, αν αντέχεις, να ξεπλυθείς από τα αλάτια στα κρύα νερά του! Καλό θα ήταν να τσιμπήσεις στον οικισμό ή να πάρεις προμήθειες για μαγείρεμα στην παραλία.
Μέρα 3η
Τελευταία μέρα του ποδηλατικού ταξιδιού. Ξεκινάς τον παραλιακό δρόμο προς Καλεργό και μετά από 6 περίπου χιλιόμετρα, στα δεξιά σου, συναντάς την επόμενη θεϊκή παραλία της περιοχής, τον Άγιο Δημήτρη. Τελευταία έχει τρελή επισκεψιμότητα και μπορεί να βρεις – λέμε τώρα – και 100 αντίσκηνα από τα τέλη της άνοιξης μέχρι το φινάλε του καλοκαιριού. Γι’ αυτό σου προτείνω καλύτερα να κατασκηνώνεις στον Καλλιανό. Έχει πολύ λιγότερους επισκέπτες. Εννοείται ότι βουτάς στα απίστευτα νερά του αφήνοντας ψηλότερα τα ποδήλατα και κατηφορίζοντας για να μην τραβήξεις την πολύ κόντρα ανηφόρα, που δεν παλεύεται αν τα έχεις φορτωμένα. Μετά ανηφορίζεις προς τον οικισμό του αγίου Δημητρίου. Παίρνεις τον όμορφο δασωμένο δρόμο που περνά από νταμάρια πέτρας Καρύστου. Περνάς από τον Μελισσώνα όπου τελειώνει και η ανηφόρα και κατηφορίζεις προς τον Παράδεισο. Θα είναι σαν να μην έχεις κάνει όλη αυτή τη διαδρομή αν δεν γευτείς τα πιάτα που σερβίρει η ταβέρνα «Μουριές». Ο ιδιοκτήτης της είναι φαν των Scorpions (!!!). Αν το γνώριζαν οι τελευταίοι θα είχαν βάλει ακόμα έναν σταθμό στις σούπερ διάσημες περιοδείες τους ανά την Ελληνική Ύπαιθρο! Εκεί θα φας αληθινά εξαιρετικά. Η οικογένεια που έχει την ταβέρνα διατηρεί φάρμα με διάφορα εκτρεφόμενα εξωτικά κρέατα (στρουθοκαμήλους, ζαρκάδια, αγριογούρουνα κλπ.). Τι άλλο; Ναι, πρέπει να επιστρέψεις στην πόλη. Από τις «Μουριές» και χορτάτος θα κατηφορίσεις για Μαρμάρι. Θα πάρεις το πλοίο της επιστροφής για Ραφήνα και από εκεί για Αθήνα. Αντί επιλόγου σού λέω. Έχοντας κάνει την τελευταία μέρα 30 περίπου χιλιόμετρα, συνολικά σε τρεις μέρες 230χλμ. και περίπου 3.790 υψομετρικά μέτρα, θα επιστρέψεις πίσω στη ζωή σου στην πόλη γεμάτος ενέργεια, ζωτικότητα. Not Bad at all δηλαδή!
