5 in / 5 out – Οι λίστες είναι old school χούι (εντάξει, δεν πάμε και στην εποχή της περισπωμένης), είναι ένα σκάλωμα του μυαλού, είναι μια συνήθεια.
Στην -κάθε- πόλη τρέχουν πράγματα που μας φτιάχνουν τη διάθεση, τρέχουν και εκείνα που τη χαλούν.
Εννοείται υπάρχουν και εκείνα που τρέχουν και κοιτώντας τα απορούμε αν είναι δυνατόν να έχουν συμβεί πραγματικά.
Είναι γνωστό πως ζούμε στην εποχή του συλλογικού ναρκισσισμού, των απανωτών άνγκρι φέις, των δημιουργών περιεχομένου (έτσι γενικώς). Αυτά είναι τα δέκα πράγματα που μας έφτιαξαν χαλώντας μας και μας χάλασαν φτιάχνοντάς μας.
5 In
1 – «Θυρανοίξια» της Επιδαύρου 2024. Με Τιμοφέι Κουλιάμπιν να σκηνοθετεί Έλληνες ηθοποιούς. Ψαρράς, Ναυπλιώτου, Τοκάκης στην Αυλίδα της ορχήστρας του πιο ξακουστού θεάτρου με Ιφιγένεια την βραβευμένη Ανθή Ευστρατιάδου. Θα πάμε!
2 – «Πάρε τα χνάρια που άφησα», ο Σπύρος Δερβενιώτης ιχνηλατεί το αποτύπωμα του πατέρα του Θόδωρου Δερβενιώτη στο λαϊκό μεταπολεμικό τραγούδι Οι χαρές και οι λύπες ενός λαού “που γλεντάει κλαίγοντας και κλαίει γελώντας”. ‘Αλλα μου λεν τα μάτια σου….(Μοτίβο, Εκδοτική)
3 – Euro 2024. Και μόνο χαρά που η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Γερμανίας δεν θα είναι στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου. Υπάρχει κανείς που του περνά από το μυαλό πως μπορεί να περάσει από την Ισπανία που βλέπουμε στα γήπεδα (της Γερμανίας);
4 – Το καλοκαιρινό σινεμά Λιλά στα Πατήσια (Νάξου 115) ίσως είναι ο πιο σπιτικός κινηματογράφος της πόλης. Μπαίνεις μέσα του και είναι σαν να μπαίνεις ταυτόχρονα και στα διαμερίσματα που βρίσκονται περιμετρικά του. Στο Λιλά μπήκα πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1982. Τότε στα διαλείμματα έπαιζε και Stranglers.
5– (μια εβδομάδα μετά) Ποιος θυμάται πια τον Καραγάτση;
5 out
1 – Η Αυγή έκλεισε, η “νέα” Ελευθεροτυπία (ιδιοκτησίας Μαρινάκη) έρχεται. Μαθαίνω πως η συντακτική ομάδα της δεύτερης είναι προπονημένη στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών ακριβώς μέχρι του σημείου που δεν θα ερεθίζεται ο εκδότης της (μην τα θέλουμε και όλα δικά μας). Η pret a porter αριστερά πρέπει να έχει και την εφημερίδα της.
2 – Υπόθεση Απόστολου Λύτρα και σαπιοκάναλα. Η «κακιά» η ώρα, το «κακό», το χέρι. Ο «κακός» σας ο καιρός μήπως;
3 – «Για την τιμή στο ελαιόλαδο, δεν μπορώ να κάνω τίποτα». Η πιο κυνική δήλωση παραδοχής της υποταγής στα πάνω από κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια κερδοσκοπικά παιχνίδια του παγκόσμιου κεφαλαίου. Από τον πρωθυπουργό μας, ποιον άλλον;
4 – Τι απέγιναν οι περίφημοι ιονιστές που ο Δήμος Αθηναίων του Μπακογιάννη τοποθέτησε το 2021 στην πρωτεύουσα με την υπόσχεση του «καθαρισμού» της ατμόσφαιρας; Όλα τα «πετσικά» μέσα τότε, μας είχαν ζαλίσει ότι κάθε ένας τέτοιος αντιστοιχεί (και καλά) σε δέκα δέντρα, πλέκοντας ύμνους για τη μητροπολιτική ευρωπαϊκή πόλη που έφτιαχνε ο βλαχοδήμαρχος! Προφανώς ξεράθηκαν «απότιστοι» με τις «γλάστρες σε κολώνες». Δεν πειράζει, ο σκοπός (εργολαβίες και μίζες) έτσι κι αλλιώς επετεύχθη.
5 – Ο Χαμένος τα παίρνει όλα…μάλιστα. Κάπως έτσι νιώθει ο Γερουλάνος; Σε όσες εκλογικές διαδικασίες διεκδίκησε κάτι, έχασε. Θα είναι (ξανά) υποψήφιος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Γιάννης – Κώστας
