του Μάρκου Ψυχάρη //
Δεν είμαι στο μυαλό του Άδωνη, ούτε θα ήθελα να είμαι, αλλά μπορώ να καταλάβω γιατί μια ολόκληρη σειρά μυαλών που του μοιάζουν είναι στα κάγκελα με την Έλενα Ακρίτα. Δεν τους μοιάζει. Το προφίλ του ανθρώπου που μένει σταθερός στις ιδέες του τους είναι άγνωστο. Η μη σύνταξη με τη δύναμη είναι ακατανόητη για εκείνη τη σειρά ανθρώπων που βουλιμικά επιδιώκουν να καρπωθούν έστω και την παρωνυχίδα της.
•Η Έλενα Ακρίτα κοντεύει, αν δεν είναι ήδη, να γίνει σύμβολο ελευθερίας της έκφρασης. Το γιατί απλά εκείνη τα κατάφερε είναι ένα ζήτημα κατανοητό για πολλούς, φαντάζομαι, όχι όμως για εκείνους που θεωρούν εαυτούς τους, αυτόκλητα, άριστους. Είναι οι ίδιοι ακριβώς που αυτομάτως βαφτίζουν Συριζαίο όποιον ασκεί κριτική στις ιδέες ή τις πράξεις τους.
Παρατρεχάμενοι της εξουσίας, δήθεν δημοκρατικά ευαίσθητοι αλλά άριστα εκπαιδευμένοι στη λεηλασία των θεσμών, εμφανίζουν τρομερή δυσανεξία στην αντίθετη άποψη. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, ημιμαθείς αλλά με ύφος και αυτοπεποίθηση ειδικού εκστομίζουν ασύλληπτες ανοησίες δημοσίως προσβάλλοντας τη νοημοσύνη ακόμη κι εκείνων που τους στηρίζουν. Εθισμένοι να ανακουφίζουν τη μετριότητά τους μέσα από την επίκληση της “κοινής λογικής” αδυνατούν να κατανοήσουν ότι με τη στάση τους προοικονομούν το ίδιο το τέλος τους.
Αιωνία σας η μνήμη Νέα
